едке! Дварэц. Такі гладкі кабан, едкі, добро еў. Запясочча. ЕДСУМЫ прым. Ядомы, годны для спажывання. Посадзіла боб едомы, да ўсёй оборвалі. Мачуль. То тые, которые едомые, грыбкі. Дварэц. ЕДУ'ШЧЫ прым. Непераборлівы, які добра есць. Вон у мене едушчы, шо ні постаў, поесць. Верасніца. ЕЖ м. Вожык. M. Малешава. Памянш. е жо к. M. Малешава. ЕЖО'ВУ прым. Вожыкавы. Ежову i собачы жыр от сухот пілі. M. Малешава. Е'ЖЬІК м. Вожык. Собака коло ежыка стоіць i гаўкае. Луткі. Ежыка толькі палкамі бралі, бо рукамі, казал!, не можно браць. Хачэнь. Е/ЖЫКОМ прысл. Злосна, адкрыта. Одно скажэ то вон прамо на ёго ежиком! Аздамічы. Е'ЖЭЛІ злучн. Калі. Само лепш, ежэлі сухо. В. Малешава. Ежэлі храсток куцы да тоўсты, то хороша корова. Там жа. ЕЗ м. Ез. Плецеш плот з одного боку i з другого — гэто ез на жакі. Цераблічы. ЕЗГЕНУ'ЦЬ зак. Нырнуць. Езгенуў под воду! Цераблічы. ЕЗДА7 ж. 1. Канава або пратока, па якой ездзяць у міжрэччы лодкамі. Ты берись управо, там езда есцека* М. Малешава. От тое Крыніцы була езда, то вона ўпадала ў ту канаву. Альгомель. 2. Язда. То ж не вельмі богато езды туды, у Польшчу. Сямігосцічы. Е'ЗДЗЩ Ь незак. Ездзіць. Клоченік ездзіць i збірае клоч'е. Кароцічы. Ездзіў на коньках, на лыжах узіму. Верасніца. Е7ЗДКА ж. Заезд. За три ездкі лодкою ўсе сено привёз. Пагост. ЕЗДОВЕНА ж. Праезд (для воза, лодкі). Вот, шчытай, ездовіна на целята колхозкіе. В. Малешава. ЕЗДО'ВЩ А ж. экспр. Пасажырка. У мене ўжэ ездовіца е одна. В. Малешава. ЕЗДСУВУ прым. Ездавы. Сын — ездову, на конь ездзіць. Кароцічы. Ездовіе поехалі сенаж возіць. В. Малешава. ЕЗДО'К м. Яздок. Не каждого ездока конь боіцца. Любавічы. ЕЙ выкл. Ой. Ей, людзі, ратуйце! Кароцічы
Дадатковыя словы
ежьік, езгенуць, ездзщ, ездовщ, еіжыком
2 👁