мі. Бярэжцы. А вона добрэ жыве?— Добрэ-э! M. Малешава. Добрэ, баценько, прыду. Аздамічы. Своё добрэ i ў войску (прымаўка). В. Малешава. О, вона жыве добрэ, як вуценя ў сітніку! Сямурадцы. Добрэ ох i ўдвох! (прыказка). Мачуль. ДОБРЭ'ЗНЫ прым. ВельмІ добры. Добрэзны буў такі человек, мене шкодоваў! Запясочча. Мой дзядзько добрэзны-добрэзны, посоветуе мне, шчо робіць. М. Малешава. Дочка одна вельмі добрэзна да незамужня. Верасніца. ДОБРЭ'Ц м. Добры, гуманны чалавек. I добрэц, а беда„ як п'яны. Сямігосцічы. ДОБРЭ'ЧЫ прым. Вельмі добры. Вон такі хлопчак добрэчы, од его нічого не ўцечэ! (пра вучобу ўнука). Хачэнь. ДОБУВА'ЦЬ незак« Д Д о б у в а цъ веку. Дажываць. Я тут веку добуваю. Цераблічы. ДОБУ'ЧА ж. Дабытак, здабыча. Шчо будзеш кажну недзелю ходзіць на тую добычу, то ее будзе толькі наі одзін обед (npa збор ягад, грыбоў). Бярэжцы. Берэце свою добучу, есце, шо ву ўчора добулі. В. Малешава. ДОВЕ'ДАЦЦА зак. Праведаць. Пойду доведацца дочкі,, як вона там. Сямігосцічы. ДОВЕ'ДКІ мн. Адведкі. У доведкі ідуць до рожэніцы. Хотамель. ДОВЕ'КУ прысл. Заўсёды, да смерці. Я хоцеў бы довеку жыць так, як ты. Цераблічы. Д О ВЕСЦ Г зак. 1. Асачыць. Собакі его довелі гэ. Аздамічы. По следу можно довесці его. М. Малешава. 2. Давесці. Дов'ёў до самых слёз. Цераблічы. Вон доведзе укосу. Кароцічы. ДОВЕ'СЦІСА зак. 1. Дайсці да пэўнага стану. Доведзецца до того, шо ўсе не трэба будзе. Цераблічы. Доведзецца на веку варыць i ў глёку (прымаўка). Сямігосцічы. 2. Мець магчымасць. Не довелосо побуць ему на свеце. Цераблічы. ДОВГВАНКА ж. Верацяно з пражай, зматанай з двух ручаек. До тоё ручайкі другую, от тобе ŭ довіванка. Цераблічы. ДОВОДЗІЧДЬ незак. Д Д о в о д з і ' ць концы. За канчваць. А шчо ж, не допоецё до конца? — Мы не старцы, шчоб доводзіць концы (прыказка). Цераблічы. ДОВО'ДЧЫ К м. Праваднік, падводчык. Булі доводчыкі, шчо показвалі, дзе людзі добро похавалі. Луткі
Дадатковыя словы
глёкў, добуваць, добуча, добўлі, довесціса, довёў, пяны
6 👁