ецца жыто, краска така, бы дым. Луткі. Ек до краскі злеглд, то ўжэ пропало, кажуць, жыто, краску вёцёр збівае. Цераблічы. 2. Кветка. Запясочча. 3. Фарба. Кразку крас'щь моткі бралі колісь у клочэніка. Луткі. С коры робілі краскі колісь: c ольховоі — жоўту, з дубовоі— корычневу. Запясочча. 4. Прыгажосць, здароўе, чырвань на твары. Некі пусты чоловек, нема краскі, сілы ў ём, нема ў ём клёку. Луткі. Не родзіса тоды, як краску -дзеляць, a родзіса тоды, як шчасце дзеляць (прыказка). Сямурадцы. КРАСНЕ'ЦЬ незак. Чырванець. Шо там суніц — земля краснее! Верасніца. КРАСНОГОЛО'ВІК м. Падасінавік. Запясочча. КРАСНОПЕ'РКА ж. Краснапёрка. Запясочча. КРАСНУ'ЦЬ зак. Стаць на вясну, павеяць па-сапраўднаму веснавой деплынёй. Як красне, то ўжэ поплоў снег! Верасніда. Краснуло, капае со стрэхі вельмі. Старажоўцы. КРА'СНЫ прым. 1. Чырвоны. Красные ягодкі коло зётлоў ростуць. Луткі. От чого ў буська ногі красные? (загадка). От колена (адгадка). Сямурадды. 2. Прыгожы. 3 трох рэчок водзіца, з трох бочок пшэніца, два кубочка масла, дзве доленькі шчасных, долечкі красных (з песні). М. Малешава. Не родзіса красны, а родзіса шчасны (прыказка). Сямурадцы. КРАСНКУК м. 1. Падасінавік. Погледзі, онъ екі хорошы краснюк седзіць, ідзі озьмі. Кароцічы. 2. Чырванатвары здаровы чалавек. Хороство чоловек — краснюк, онь аж горыць! Верасніца. КРАСОВАЧДЦА незак. 1. Цвісці (пра злакавыя pacліны). Ужэ пшэніца красуецца. Запясочча. 2 перан. Добра жыць. Навек воны красуюцца (пра суседзяў). Дварэц. КРАСОВА'ЦЬ незак. Toe ж. Шоб красовало жыто, на граблі хустку вешалі красну да шлі ў поле. Хачэнь. КРАСОТА' ж. Любата. У нас мотор ужэ, то ўжэ мотором красота, едзь куды хоч. Пагост. ў КРА'СОЦЬ ж. Тое ж. Рукамі вурвеш лён, то вон красоць — чысты, роўны! В. Малешава. КРАСО'ЦЬЕ н. Тое ж. Под ветламi седзі, тут красоцье} холодок! Дварэц. КРА'СЦІ незак. Красці. Сколькі не краў, а богатыром не стаў. Хачэнь. Сколько злодзею не красці, усе раўно поймаюць (прымаўка). Старажоўцы. г
Дадатковыя словы
краснець, красноголовік, красноперка, краснуць, красоваць, красщь
4 👁