Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ецца жыто, краска така, бы дым. Луткі. Ек до краскі злеглд, то ўжэ пропало, кажуць, жыто, краску вёцёр збівае. Цераблічы. 2. Кветка. Запясочча. 3. Фарба. Кразку крас'щь моткі бралі колісь у клочэніка. Луткі. С коры робілі краскі колісь: c ольховоі — жоўту, з дубовоі— корычневу. Запясочча. 4. Прыгажосць, здароўе, чырвань на твары. Некі пусты чоловек, нема краскі, сілы ў ём, нема ў ём клёку. Луткі. Не родзіса тоды, як краску -дзеляць, a родзіса тоды, як шчасце дзеляць (прыказка). Сямурадцы. КРАСНЕ'ЦЬ незак. Чырванець. Шо там суніц — земля краснее! Верасніца. КРАСНОГОЛО'ВІК м. Падасінавік. Запясочча. КРАСНОПЕ'РКА ж. Краснапёрка. Запясочча. КРАСНУ'ЦЬ зак. Стаць на вясну, павеяць па-сапраўднаму веснавой деплынёй. Як красне, то ўжэ поплоў снег! Верасніда. Краснуло, капае со стрэхі вельмі. Старажоўцы. КРА'СНЫ прым. 1. Чырвоны. Красные ягодкі коло зётлоў ростуць. Луткі. От чого ў буська ногі красные? (загадка). От колена (адгадка). Сямурадды. 2. Прыгожы. 3 трох рэчок водзіца, з трох бочок пшэніца, два кубочка масла, дзве доленькі шчасных, долечкі красных (з песні). М. Малешава. Не родзіса красны, а родзіса шчасны (прыказка). Сямурадцы. КРАСНКУК м. 1. Падасінавік. Погледзі, онъ екі хорошы краснюк седзіць, ідзі озьмі. Кароцічы. 2. Чырванатвары здаровы чалавек. Хороство чоловек — краснюк, онь аж горыць! Верасніца. КРАСОВАЧДЦА незак. 1. Цвісці (пра злакавыя pacліны). Ужэ пшэніца красуецца. Запясочча. 2 перан. Добра жыць. Навек воны красуюцца (пра суседзяў). Дварэц. КРАСОВА'ЦЬ незак. Toe ж. Шоб красовало жыто, на граблі хустку вешалі красну да шлі ў поле. Хачэнь. КРАСОТА' ж. Любата. У нас мотор ужэ, то ўжэ мотором красота, едзь куды хоч. Пагост. ў КРА'СОЦЬ ж. Тое ж. Рукамі вурвеш лён, то вон красоць — чысты, роўны! В. Малешава. КРАСО'ЦЬЕ н. Тое ж. Под ветламi седзі, тут красоцье} холодок! Дварэц. КРА'СЦІ незак. Красці. Сколькі не краў, а богатыром не стаў. Хачэнь. Сколько злодзею не красці, усе раўно поймаюць (прымаўка). Старажоўцы. г