ны ростуць, дзе грузкёе дно. Верасніца. 3. Дзіцячая гульня. Адзін стаіць, сагнуўшыся, а на яго ўскокваюць па чарзе ўдзельнікі гульні i стараюцца ўтрымацца. Цераблічы. 4. Той, хто падкідае мячык пры гульні ў лапту. Луткі. КОЗЕЛКО н. Рагач, на якім сушаць збанкі, банкі, кубкі. Талмачава. КОЗЁЛЦЫ мн. Крыжавіна, якой прыціскаюць салому на вільчыку. Альпень. КОЗІ-КОЗІ-КО'ЗІ выкл. Выгукі, якімі падклікаюць коз. Дварэц. КОЗГНЫ прым. Казліны. Плётка c козіное ногі була ў дзядзька. Луткі. A козінэ не пахне молоко. Бярэжцы. КО'ЗКА ж. Грыб саркадон чарапічны. Тые козкі такіе цьвордые, сівёнькіе. Луткі. КОЗЛІ'ВУ прым. Паточаны, шашаляваты. Козлівэе, таке негоднэ яблуко. Луткі. КО'ЗЛІКІ мн. Рдзест. Козлікі стояць у водзе з такімі дзюбочкамі. Цераблічы. КОЗЛЬГ мн. 1. Прыстасаванне для прыціскання caломы на вільчыку. РобІмо козлы, коб не зносіў вецёр солому с хаты. Мачуль. 2. Прыстасаванне для пілавання дроў. Дварэц. КОЗЛЯКЁ мн. Розныя ядомыя грыбы. Я поўну шаньку козлякоў набрала. Кароцічы. КОЗЛЯКОВА'ТЫ прым. Паточаны, шашаляваты. Картоплі козляковатые. Сямігосцічы. КОЗУ'ЛЬКА ж. Кузурка. Столько e козулек, шчо не відно i травы. В. Малешава. Козулька, козулька, у яком боку твоя хатка? Ці ў том, ці ў том? (паказваюдь на ўсе чатыры бакі; дзіцячая прыказка, з якой звяртаюцца да божай кароўкі). Алынаны. КОЗЬІФОК м. Адліў, стрэшка пад шчытом. Козырка шчэ не зробіў до шчыта. Сямігосцічы. КОЗЮ'-КОЗКУ-КОЗКУ выкл. Выгукі, якімі падклікаюдь коз. Сямігосцічы. КОЗКУЛЬКА ж. 1. Кузурка. Вороб'е разную козюльку едзяць. Сямігосцічы. 2. Вочка на бульбіне. Запясочча. 3. Засохлая слізь у носе. Цераблічы. 4. Нос у сабакі, Запясочча. 5 выкл. Выгук, якім падклікаюць жарабя. Хачэнь. КОЗКУЧКА ж. Ямачка, дзірачка. Гледзі, коб нідзе ніякое козючкі на фанерцы не було! Луткі. КОЗЯ'УКА ж. Кузурка. Качэнята лов'яць козявок, а хлеба не едзяць. В. Малешава