мянш. к i п д i к. Кіпцікі крашэные позлезаюць! B. Малешава. КІРДЗЕ'ЛЬ м. Газніда. M. Малешава. КІРДЗЕ'ЦЬ незак. Ледзь гарэдь, слаба свяціць. Лампочка толькі шо кірдзіць, а не свеціць. M. Малешава. Только тут, дзе той кірдзель кірдзіць, i свет. Цераблічьг. КдРДЗКУК м. Хвароба языка ў каня. Кірдзюк на коня нападав од мекіны, як ко люке напіхаюцца ў езык. Мачуль. Кірдзюк бувае од ечменю, то трапку з медом замотав i нехай жуе дзен з два, то пройдзе. Цераблічы. КІРДУ'ПЕЛЬ м. Маларослы хлопчык, падростак. Кірдупель, а не збежысса з ьм. Пагост. КЕРЗА ж. Гірса. Кірза така ўходна, бы просо, росна. Аздамічы. КЕРКА ж. Матыка. У Лутках сапка, а ў нас кірка. Аздамічы. КЕРКАЦЬ незак. 1. Каркаць (пра крык птушак, жаб). Кіркалі куры, пока я ходзіла, а далей ужэ моўчаць. Хачэнь. Жаба кіркае на негоду. М. Малешава. 2. Дыхаць з хрыпатой. Горло боліць, чуць кіркае. Хачэнь. КЕРКНУЦЬ зак. Каркнуць. Кура кіркнула. Бярэжцы. КІРОВА'ЦЬ незак. Кдраваць. Вон кіруе ў нас,, хоць не вартВерасніца. Хай вон кіруе кдньмі. Азяраны. КІРПА'ТЫ прым. Курносы, малы, кароткі. Кірпаты нос, як корч. Мачуль. Памяти, к і р п а ц е н ь к і. Унучка кірпаценька, як баба. Дварэц. КІРПЕ'ЛЬ м. Курносы чалавек. Кірпель — той,, у кого малы нос, задзірысты, бы люлька ў дзеда. Луткі. КІРПЕ'НЬ м. Тое ж. Запясочча. КІРПО'НЬКА м. i ж. Курносае дзіця. Ой, от дзе кірпонъка годуецца! Пагост. КІСЕ'ЛЬ м. Кісель. КІселі, бувало, вараць з журавін. В. Малешава. Рошчыніла баба кісель на дзвенаццаць недзель. Пока кісель укісу то чорт дзеда уціс (прымаўка). Там жа. КЕСЛЕНЩ А ж. Абрызглае малако. КісленІца, вона ні кіслау ні солодка., М. Малешава. КІСЛЕЦЫ мн. Від ажын. Кісліцы такіе сівоватые, воны вельмо кіслые, а ожыны солодкіе. Хачэнь. КЕСЛЩ Ь незак. Квасіць. Молоко кісляць на брынзу. Хільчыцы. КІСЛО'ТА ж. Кіслядіна. Чэрніцы i журавіны — кіслота! Запясочча. Ну i кіслота цёроні Луткі. КЕСЛЫ прым. 1. Кіслы. Кіслэ таке, аж очы дзерэ
Дадатковыя словы
кірдзець, кіроваць, кірпень, кірпонька, кўра
2 👁