Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ЗРЭ'ЗАЦЬ зак. Зрэзаць. Зрэзала ведро яблок на раз да ссушыла. Дварэц. ЗРЭЗА'ЦЬ незак. Зразаць. Зрэзае грубого дуба, ссёкае половіну i робіць чоўна вукотом. Сямігосцічы. ЗРЭ'ЗВАЦЬ незак. Toe ж. Зрэзвалі вільчыка ў хвоі. Луткі. ЗУБ м. 1. Зуб. Зубі ўсе e i косы не сівые ў его. Сямігосцічы. Рання пташэчка зубы церэбіць, a позня — очы (прыказка). B. Малешава. 2. Востры выступ. У граблі зубу роб'яць з вербіны. M. Малешава. А К ў т н i е з ўб у. Карэнныя зубы. Кутніе зубу ростуцъ позно. Хотамель. Н а з ў б у ў з я ць. Аказаць рашучае ўздзеянне, прымусіць. Я ж его на зубу возьму, як-то так зробіць? М. Малешава. Н е до з у ба. Пра нежаданне. Мне здаецца й добрэ, хорошэ, а бацько не до зуба. Бярэжцы. 3 зубамі звязана некалькі павер'яў. Так, пасля захаду сонца нельга было смяяцца. Сонца нема, шчо ты зубу шчэрыш? Луткі. Нельга было ад разбітага перуном дрэва браць трэску i калупаць у зубах. От гэтой шчэпкой, шчо гром одбіў, поколупай зуба, то ўсей зуб покрышыцца. Хачэнь. Дзіця, як мяняюцца зубы, павінна стаць спіной да печы i цераз сябе перакінуць той зуб i сказаць: «Мушка, мушка, на тобе косцяного, а дай мне железного!» Луткі. ЗУБА'ТЫ прым. Зубаты. От зубата, от зубель! Кароцічы. ЗУБ'Е н. зб. Зубы. Зуб'я дзерэўяные ў бороне булі. В. Малешава. ЗУБЕ'ЛЬ м. 1. Галавешка. Берэш на зубель порохновату хвою. Луткі. Зубель — головешка, шчо пчолы ходжаюць. В. Малешава. 2 перан. Цыгарка. Узяў ужэ зубля ў рот, закурыў! Аздамічы. ЗУБРЦЬ незак. Зубіць. Серпу зубілі ковале. Цераблічы. ЗУБГШ ЧЭ н. Дзіцячая хвароба на зубы. Запясочча. ЗУ'БЛЕНЩ А ж. 1. Галавешка. Зубленіцу запаліць да ў вулей лезе. Дварэц. 2 перан. Цыгарка. Не выпускав зубленіцу з рота. М. Малешава. ЗУБЛЯ'К м. Тое ж. Зубляка запалі! Аздамічы. ЗУБО'К м. Долька ў галоўцы часнаку. В. Малешава. А У з у б о к. Тканы ўзор. Рушнікі ў зубкі ткалі. Запясочча. ЗУ'БУ мн. Карункі, розная аздоба на адзенне ці