у кожушка зёкра! Кароцічы. 2 груб. Губы. Роставіць свое зёкра, вечно ёму мало! Верасніца. ЗЕКРА'ТЫ прым. 3 вялікім ротам. Онь пошоў зекраты хлопец. Сямігосцічы. ЗЕЛЕЗЁН м. Качар. У зелезня пух інакшы, чым у вутву. М. Малешава. ' ЗЕЛЕНЕ'Ц м. Невялікі шчупак. Альпень. Зелёнец. Тураў. ЗЕЛЕНЕ'ЦЬ незак. Зелянець. Урун зеленее. Бярэжцы. ЗЕЛЕНЕВА'ТЫ прым. Зеленаваты. Зеленёвата жаба. Пагост. ЗЕЛЕНІНА' ж. Зелень (пра вельмі зялёнае). Ох, такая зеленіна шчэ хлеб на 'полі! М. Малешава. ЗЕЛЕНКОВА'ТЫ прым. Зеленкаваты. Зеленковатые ягоды поўбіралі ўсе, вум'ялі ўсе. М. Малешава. Которэ сыроватэ да зеленковатэ, то жалі напрост. Сямурадцы. ЗЕЛЕНЧА'К м. 1. Зялепуха. Яблукі шчэ зеленчакі, по-доброму трэба, коб после петроўкі булі. М. Малешава. 2. Малы шчупак. Мачуль. ЗЕЛЕНЧУ'К м. 1. Зялепуха. Куды ву, дзеці, етые зеленчукь трошчіце? Жівоты ж будуцъ болецъ. Пагост. 2. Малы шчупак. Запясочча. ЗЕЛЕЛНЫ, ЗЯЛЁНЫ прым. Зялёны. Неяк разом була, була зелена — i легла тая цыбуля. Хачэнь. На зелёну жабу кажуць ропуха. В. Малешава. ЗЕ'ЛЕНЬ ж. Зелень. Нашчо ты eci гэту зелень, ешчэ воно зелёнэ. Сямігосцічы. Сено — зелень, зелень, ек рута. М. Малешава. ЗЕЛЕПА'К м. Малы шчупак. Вунь зелепак у зельі стоіць, моль сцерэжэ. Пагост. ЗЕЛЕНА ж. Адно каліва пустазелля, травіна. Пешчови полянка — ніяка зеліна не ўросцё. Запясочча. Одкуль ето, дзеўко, зеліна ў цебе ў косах? Ты ж не зелле свінне рвала, а на танцы ходзіла. Пагост. Памянш. з е л \ н к а. Кажну зелінку трэба вурваць. Аздамічы. ЗЕ'ЛКНУЦЬ зак. З'ялчаць. Сало ўжэ з'елкло i згоркло. Тураў. ЗЕЛЧА'ЦЬ зак. Тое ж. Масло з'елчало. Альпень. ЗЕ'ЛЬЕ н. 1. Пустазелле. Усяке е зелье — осот, повіха, сосонка. Велямічы. Трава, шо косім, а зелье, шо рвом. Хачэнь. 2. Зёлкі. Тур росце ў лесі на бору, то жоночэ зелье. Запясочча. Зелье до Купалного Івана бабэ зобіраюць. Хотамель. К чужой ране зелье знаю, а к
Дадатковыя словы
вумялі, вутвў, зеленеваты, зеленец, зеленець, зелкло, зелкнуць, зелчало, зелчаць, зялчаць, ропўха, трбшчіце, урўн
1 👁