ЗВГТАЧ м. Дрэва з пакручастымі валокцамі. Звітач росколоць не можно. Цераблічы. ЗВІХ м. Звіх. Іван, поговоры, у мене звіх, ногу повіхш/ла. Запясочча. ЗВГЦЦА зак. 1. Сабрацца клубком (пра рой пчол). Звіўса на ём, на его голове рой. Цераблічы. Мне прыходзьлосо бачыць, ек на осе ў возі звіўса рой. Луткі. 2. Завязацца (пра плод). Капуста шчэ не звіласа ў качаны. Аздамічы. ЗВЩ Ь зак. Звіць. Да зоўё ў дзве стилкі волоку, а потом завівае. Сямурадцы. Скруціць. Звіло лес (пра плыт). В. Малешава. ЗВОД м. Вынішчэнне. На звод пошло ўжэ, корова перэдойкой будзе. Запясочча. ЗВОДЗЕНЕ'ЦЬ зак. Звадзянець. Зводзенеў кісель. Бярэжды. ЗВО'ДЗІСТЫ прым. 3 тонкай. вяршыняй. Такі хорошы, зводзісты дубец. Альшаны. ЗВО'ДЗЩ ЦА незак. Зводзіцца. Пчолы зводзяцца ў нас. Мачуль. Баба моя спорыш трымала ў кошэлъку. То баба казала, шоб грошы не зводзіліса, шоб блізніліса. Хачэнь. ЗВО'ДЗЩ Ь незак. 1. Зводзіць. Не трэбо зводзіць, хай годуецца. Хачэнь. Гора не родзіць, а насенье не зводзіць (прыказка). Сямігосцічы. 2. Узводзіць. Я разоў мо дваццаць зводзіў куркі i трахаў. Мачуль. ЗВО'ДНЫ 1 прым Які зводзіцца. У его рыба ніколі не зводна, вон рыбак добры. М. Малешава. 2. Зводны. Мы, браты родные, а воны чорты вводные (прымаўка, пра дзяцей i бацькоў). Сямурадцы., ЗВО'ЛЬНЩ Ь зак. Звольніць. Хабар браў богато нагле, то звольнілі. Сямурадцы. ЗВОНЕ'Ц м. 1. Званок. Звонец на коня чэплялі, коб чутнд, дзе вон ходзіць. М. Малешава. 2. Званец. Звонцы параць да дзіця купаюцъ. Луткі. Як стаў звонец, так траве конец (прыказка). В. Малешава. Памяти, звонч ы к. Звончыкі на грудох ростуць. В. Малешава. ЗВОШ 'ЦЬ незак. 1. Званіць. Звонілі, ек умрэ человек. М. Малешава. 2. Звінець. Комар ек вон i не кусаецца, а так звоніць, то я не могу заснуць. Луткі.Д К 6 с ц i з в о н я ц ь. Пра вельмі схуднелага, змарнелага. Косці звоняць, такі худы. Хільчыцы. ЗВО'НКО прысл. Звонка. Грыміць, а ў лесі звонко, чутнд далёко. В. Малешава
Дадатковыя словы
звбдзіліса, звбніць, зводзенець, зводзщ, звольнщ, повіхшіла, стйлкі
2 👁