ЗАПУСЦГЦЬ зак. 1. Засмеціць. Шчо ж воны землю пур'ем запусцілі! Дварэц. 2 перан. Адгадаваць. Коліся то воны запусцяць коўтуны, да птху! B. Малешава. ЗАПУТАТДЬ зак. Паспытаць. Як запуталі там вороб'ё конопель, то сюды не полецелі. Сямігосцічы. Гуркоў нашых запутайце. Цераблічы. Трэ ŭ мацер завезці рыбу, хай запутае i вона. Бярэжцы. Качкі зерня запутаюць да не хочуць боцвінья. В. Малешава. ЗАПУ'ТВАЦЬ незак. 1. Каштаваць. Запутвалі мое млінцэ? Цераблічы. 2. Пытадца. Коб ее зразу не запутвала, то б не поехала. Запясочча. ЗАПУ'ТОК м. Частка рэчыва, узятая на спробу. Озьмі лёну запуток со слішча да посушы его, да потри, то познает, ці отышло прадзіво од кострыцы. М. Малешава. ЗАПУ'ШКАЦЬ зак. Запухкаць. Запушкало варэнье. М. Малешава. ЗАПХНУ'ЦЬ зак. Запхнудь. Я его запхнуў под курэнь да землёй закідаў (пра аўтамат). Бярэжцы. ЗАПЯ'ТОК, ЗАТШТОК м. 1. Пята. Ек побегла, толькі зап'яткі мелюць! Запясочча. 2. Запятак. То хозяін хороши, шо ў зап'ятках пшэніца росце! (прыказка). М. Малешава. ЗАРА' ж. Зара. Два раз бачыла, ек зара ўпала да на таку веліку мёсціну, ек золото, огонь по земле коціцца, дай згасло. Луткі. ЗАФАЗ прысл. Зараз. Зараз пойду по зелье. Хотамель. ЗАРА'З прысл. Адразу. Зараз вуцеглі неводом сорок сомоў. Луткі. ЗАРА'ЗА м. i ж. перан. Зараза. Усякі зараза да п'яніца мне не трэба. Луткі. ЗАРА'ЗЛІВУ прим. 1. Заразлівы. Ціф заразлівы, нападае на свежого чоловека. В. Малешава. 2. Назойлівы. Коб не этые заразлівые мухі, эта пропасць, то хату одчыніў бу. Луткі. ЗАРА'НЕ прысл. Вельмі рана. Вот заране ўстала, то й зробіла свою роботу. Луткі. Заране мороз, як на грэх, хопіўса, то ўсе буракі ляпнулі! В. Малешава. ЗАРАНЕ'Й прысл. Тое ж. Чого ты зариней так устает? Пагост. Чайка заранёй прылётае. Запясочча. ЗАРА'НО прысл. Тое ж. Нешчо ты зарано прышоў? В. Малешава. ЗАРА'НЬ прысл. Тое ж. Зарань пшэніцу посеялі, а
Дадатковыя словы
воробё, запутваць, запушкаць, запхнуць, запятках, запяткі, запяток, заразліву, зараней, зарйней, пурем, пяніца, пўр'ем, такў
1 👁