Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ЗАКОЛСУЦЬ зак. Застраміць. К°рова заколола ў ракоціцу дрот да кульгае. Верасніца. ЗАКСУН м. 1. Веравызнанне. Нашого закону чоловек. Бярэжцы. 2. Звычай. Закон гэтакі ў нас. Бабу несуць по рублю цукеркі, печэнье, а то подаркі. Не пойдзі упору, то хрышчэнік малы кажэ: усім прынеслі/ а мне нема. Нехай его не пропадае. Дварэц. 3. Заканамернасць. Як той казаў, i ў погоды закон е! Хачэнь. ЗАКОНТО'ПЩ ЦА зак. Затрымацца. А дзе ты там законтопіўса, што не було доўго? М. Малешава. ЗАКОПА'ЦЬ зак. Укапаць. Одзін вол за двух коней повезе, только дай закопаць ему-ноги Хачэнь. ЗАКОГП'ЦЬ зак. Намесці снежныя сумёты. Тые годы ўвесь садок снегом закдпіць. М. Малешава. ЗАКОПУ'ЛЩ ЦА зак. Задрацца. У его бород й, б у клінок, закопуліласа. Верасніца. ЗАКОПУ'ЛЩ Ь зак. Закапыліць. Закопуліў мусу ўжэ — моўчыць! Верасніца. ЗАКО'ПЦЕНЫ дзеепрым. Закуродымлены. Вёчно вона, ек заслонка: чорна, закопцена. Верасніца. ЗАКОПЦЯ'ЦЦА незак. Закуродымлівацца. Ах, бувало, прадуць да закопцяюцца дзеўкь! Верасніца. ЗАКОРПА'ЦЦА зак. Закорпацда, затрымацца. Закорпиуса на робоці. Цераблічы. ЗАКОРПЕ'ЦЬ зак. Закарцець. Як закорпіць, то поедзеш! Хачэнь. ЗАКОФЫСТЫ прым. Пакручасты. Закорыстэ, такё крутое полено. Чэрнічы. ЗА'КОС м. Пачатак жніва, зажынкі. Первый закос буў, да зеленковиты гэты ячмень. Сямігосцічы. ЗАКО'СОК м. 1. Kaca (на возеры, рэчцы). Сямігосцічы. 2. Клінок нявыкашанай травы на сенажаці. Закоскі ў кустах не ўкдшвалі. Дварэц. ЗА'КОСЬ ж. Бабка (у жывёл). Мгжда косткою І між копытом закось. У коня закось нацёрло путом. Цераблічы. ЗАКСУТ м. Закот. Закдтом роблена клець. Дварэц. ЗАКСУТА ж. Запруда на пратоцы для лоўлі рыбы. Загорижваеш закоту, а як вода спадзе, то ловяць рыбу. Запясочча. ЗАКО'ТКІ мн. Закот. Дварэц. ЗАКОУМА'ЧЫЦЬ зак. Абыякава зрабіць. Пагост. ЗАКОХА'ЦЬ зак. Закахаць. Ледзьве дзеўку закохаў. Хачэнь