наапошку 717 набруклы наапошку, нареч.—наконец, набохацца,—см. под бохаць. набоЖНІК-/КЯ, предл.-Іку, зват.-Іча, м. —полотенце на иконы, вышитое полотенце, которое вешают на икону. Ксл.; Гсл.; Смл. (Даль 388). Павесь новы набожнік на абраз. Сухарукава Аз. (Ксл.). См. набразьнІК. набожны-ная-нае—набожный, религиозный. Гсл.; Нел. 298. Уставайце, набожныя людзі! Кіт. 119а7. Набожны, як Ж ыд ПрыдароЖНЫ. Поговор. Гсл. набоЙ-ОЮ, предл. и зват.-ОЮ, м.— заряд В огнестрельном Оружии. Ар.; МГсл.; Ксл.; Шсл. Цэлы набой усадзіў у зайца. Ст. Ня ўмее лучаць, а толькі набой псуець. Канавалава Куз. (Ксл.). набойка-КІ, дат., предл. Набойцы, ж. 1. доска с рельефным или металлическим узором в набивном производстве. Ксл. Шмат набойкаў было з рознымі рысункамі. Гарадок (Ксл.). 2. полотно с белым узором по цветному полю, Ксл. набивной красками холст. Нел. 298. Набойкі купіць. Нел. У набойцы ходзіць. Тм. Купілі набойкі на кашулю. Астроўна Віц. (Ксл.). набок, нареч.—В СТОрОНу, На сторону. Ар.; Ксл. Набок грыбок — баравік едзе. Послов., Лужасна Куз. (Ксл.). набадзяцца,—см. под бадзяцца. набазі'к-аць-яцця, — см. под базікаць. набакір, нареч.—набекрень. Гсл. набалёлы-лял-ляе—наболевший. Гсл. набалёць,—см. под балецъ. наб-авіць-дгляцъ, —см. под бавіць. набгом, нареч.—нагнув посуду, Ксл. чрез край, Растсл. нагибая сосуд. Нел. 298. Я вып'ю н а б го м. Пустыню Віц. (Ксл.). набгом піць—пить прислонив голову к неподвижно стоящей посудине с водою, ИЛИ припав К водовместилищу, НК.: Очерки, 917. ПИТЬ через Край, ТМ., Но. 415. пить, нагибая сосуд. Нел. 298. 77/ н а б г ом ІЗЬ в я д р а. Нел. набёг-аць-ацца,—см. под бегацъ. набёгчы,—см. под бегацъ. набедавёцца,—см. под бедавацъ. набяг-аньне-яць,—см. под бегацъ. набяёдаваць,—см. под бяёдавацъ. набярэма, нареч.—в охапку. Гсл. Схапіў хатылъ набярэма й нанёс. Гсл. набіліндрасіць,—см. под біліндрасіць. набГліца-цы, дат., предл.-цы, ж.—батан, рамка в ткацком станке, куда вставляется борда". Ксл. Без набіліцы красен НЯ вытчаш. Абрэзкава Сян. (Ксл.). набіліцы ( набіліцы, Mi*)-цаў — набіліца. Шсл. Зрабіў новенькія набіліцы ў кросНЫ. Крамяні Пух. (Шсл.). набілка-к/, дат., предл. набілцы, ж. — набіліца. Вярбягі Cip. (Ксл.). набілкі (набГлкі, Шсл.)-лак (-лкаў) —приспособление в ткацком станке, с помощью которого держится и двигается бедро, Гсл. — набіліца. Шсл. Вузкія набілкі: берда ня лезе. Ст. набільніца-цы, дат., предл.-ЦЫ, ж. — набіліца. Ар. набільніцы-цау — набіліца. Шсл. Пасъкяпаліся набільніцы, ткучы кроены. Войтугава Сьміл. (Шсл.). набіргіць,—см. под берці. набірацца,—см. под брацца. набГрка-к/, дат., предл.-цы, ж.—корзина для сбора ягод, грибов. Ксл. Набірка чуцъ НЯ ноўная ягадаў. Максімава Куз. (Ксл.). набГць,—см. под біць. набіванка-нкі-нцы, ж.—материя, холст с набивными узорами, Гсл. полотно с белыми узорами по цветному ПОЛЮ. Ксл. Будзем ШЫЦЪ ІЗ набіванкі. Ісачкова Аз. (Ксл.). набів-іньне-аны-аць, —см. под біць. набівацца,—см. под біцца. набіука-кі, дат., предл. набіўцы, ж.—раствор при набиванию узоров в набивном производстве. Ксл. Щ шмат было цяперу вас набіўкі? Ксл. набщь,— см. под біць. набГцца,—см. под біцца. на благі бок—наизнанку. Ар. Узлажыў кашулю на благі бок. Ар. набліж-ацца-ыцца, —см. под бліжыцца. наблышыць,—см. под блышыцъ. наблышаць,—см. под блышацъ. наброіць,—см. под броіць. набрах-аны-аць, —см. под брахацъ. набряхацца,—см. под брахацца. набразьнік-/к7, предл.-іку, зват.-іча, м. —полтенце, которое вешают на иконы. Ксл. Надабе зъняцъ із абразоў набразьнікі. Баравыя Куз. (Ксл.). набрак-аць-лы-ц/,— см. под бракці. набраклы-лял-ляе, 1. опухлый. 2. набухший. Шсл.; Гсл. Набраклыя дровы, дык не гарацъ. Ст. Набраклы дуб цяжкі. Ст. Баяцца змачыцъ набраклае жыцъцявым сокам гадолё. ЗСД 34. У лесе пахла цёплым дыханъням пышна набраклых пупушак. зсд 282. Занямелі ў садзе вогкасъцю набраклыя кусты. Крушына: Лебедзь, 25. 3. пропитанный влажностью. набраць,—см. под берці. набрацца,—см. под брацца. набрачок-чка, предл. и зват. набрачку —рассвет. Ксл. Набрачок заняўся, як яна пабегла. Смалякі Гар. (Ксл.). набрэхі-хаў, единств, ч. нет.—клевета, сплетня (, наговор, С.) Нел. 299. Ляпей было б, калі б ты набрэхаў людзкіх ня слухаў. Нел. набрэшнік-/ка, предл.-ку, зват.-ча, м.—род охотничьей собаки. За набрэшніка зъвярынага — тры рублі грошай. Стт. 473. набруклы-лая-лае, 1. опухлый. НабрукЛЫЯ ШЧОКІ. Нел. 2. пропитанный влажностью. Нел. 299. Набруклую сьвітку паклаў на печ. Нел. 36. См. браклы, набраклы
Дадатковыя словы
выпю, гадблё, набазік, набрўклы, набрўклы-лая-лае, ікя
2 👁