Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 588
 ◀  / 1324  ▶ 
клетнік 570 клякаць 2. ycmap.—лавка. Увесь прыбытак (у ХУ стг. ў Менску) ад клетак" (драбныя крамы) прызначаны на ратушу. Даўгяла (Наш Край, 1928, 1, б. 13). 3. четыреугольник, изображенный на поверхности чего-л. Абрус вытканы ў клеткі. 4. —см. под клецъ. Уменьш. клятушка-шк/ШЦЫ. НК.: Очерки, Но. 253. клетнік-z/ctf, предлАку, зватАча, м. 1. дух, оберегающий клецъ" и, в случае опасности от огня и вора, будто являющийся хазяйнику во сне, а иногда и на яву в темноте с огненными глазами. У клетніка, кажуць, дужа ясныя вочы. Нел. 238. 2. бранное,—вор. Ты вялікі клетнік, цябе колькі разоў лавілі ў клеці. Нсл. 238. клец, клеца, предл.-ецу, зват., -еча, м. —вставной бороний зуб, НК.: Очерки, Но. 786. зуб в бороне. Гсл. См. клёц. клець-ц/, мн. ч.-ці-цяў, ж. 1. амбар, МГсл. не большой амбар для хранения зерна и разных продуктов. Шел. Кладзі гной на поле густа, то ў клеці ня будзе пуста. Послов. Ст. Схадзі ў клець па Сявенку. Пустыр Сір.(Ксл.). 2. кладовая, (Нсл. 238) прохладная комнатка. Гсл. Ці ўсе спажыць, што ў чужой клеці ляжыць. Нсл. Уменьш. клётка-гак/тцы—небольшая клецъ". Гсл. Пакладзіў клетку хамуты, нарогі, саху. Нсл. 238. клёк-ку, предл.-ку, м. 1. жизненная сила в зерне, клейкость. Шсл. Зярнё здаецца й буйное, але клёку мала. Нсл. 236. Хлеб ня мае свайго клёку. Ст. 2. (жизненная, С.) сила(вообще, С.). Ня лезь! А тоўвесь клёк выцягну зь цябе. Нсл. (Лес) пёць сытны клёк. Гарун(ст. Ноктурно"). Як відаць, мала, чалавеча, клёку ў цібе ў галаве. Ст. У галоўцы няма клёку. Гарун: Кан. Паўлючонка. 3. перен.—смысл. Гсл. У гаворцы тваей клёку не стаець. Нсл. 236. КЛ£Н-Ш( дерево)-ну ( кленовое дерево), зват. клёне, мн. ч. кляны-ноў-ном-ны-намі-нох, м.—клен. Ар. Стаялі кляны ў сваім глыбака зялёным убору. ЗСД. 367. клёнка:нл:/-ні{ы, ж.—проклятие(бранноё слово). Ён бяз клёнкі не абыйдзецца. Міх. Клёп-И, предл. и зват.-n e, м.— СПОСОб оттягивания острия косы молотком.Щ добры мой клёп? Нсл. 236. Просьле твайго клёпу каса не бярэць(ня косе, С.). Нсл. 236. клёпка-пкі-пцы, ж.—клёпка. Ар. клёпчаты-тяя-тяе—сделанный из клёпок. (Судзіна) бывае клёпчатая й даўбежная. НК.: Очерки, 86. К Л ёўк, отгл. частица от клёўкаць. Шсл. У сярэдзіне нешта клёўк! Клёўк! Ст. кпЩкяцъ-аю-аеш-ае, несоверш.—булькать внутри организма. Шсл. Вось, як пой}зем борзда, дык нешта ў сярэдзіне й клёўкае. Ст. к л ё ц, кляца(клеца, Нсл.), предл.-цу, мн. ч.цы-цоў-цом-цы-цамі-цох, м.—зуб в бороне. Гсл.; Нсл. 236. Барана зроблена з дваццацёх кляцоў. Гравы Сян. (Ксл.). клёц у клёц, 1. равныя зубья. Нсл. 236. 2. точь в точь, как равны между собою кляцы". Нсл. 236. Уменьш. КЛЯЦОК-фСа, предл.-цку, зват. клёцку. Нсл. 236. клёцка-ЦКІ-ЦЦЫ, ж. 1. галушка, Ар.; Гсл.; Нсл. 236. шарик или катышек теста. Нашто ты з хлеба зрабіў клёцку? Нсл. 236. Единств, ч. клёччына-ны. НК.: Очерки, 17. Маўчы, клёцка мая! Нсл. 236. 2. перен., ласкат.—МаЛЮТКа. клёцкі(од«а к л ё ц к а у ц а к, ж.—галушки. Ар.; Харавічы Сьміл. (Шсл.). К л ё ц к і в а р а ць ІЗ д р а н а е б ул ь б ы, з п ш о н н а е й п р ы в а р к о в а е м у к і. Альшанікі Беш. (Ксл.). Я васІЛЬ н а р а б о т у ня сіл, а як к л ё ц к і ў ма л а к у, за ч а т ы р ох ва л а к у. Нсл. клёцкі з душою—клёцки с маленькими кусочками СВИНОГО сала. НК.: Очерки, 17; Полацак. спусканыя клёцкі кушанье, в котором довольно тонкое тесто(клёц кі, С.) берут ЛОЖКОЮ И спускают В КИПЯТОК. Нсл. 236. кляйно-на, мн. ч. клейн ы -н аў, ср.—знак, отметка, клеймо, Гсл. клеймо. Нсл. 236. Зь ве р ху i з п а д о лу на том б у д зе есьць КЛЯйнО К у р 'яНОвІЧаў. Гордз. Ак. ХУН, стр. ХХХУН. кляйноды—атрибуты власти. Гсл. к л я к о т к я -т к і-т ц ы, ж. трещетка. МГсл.; Міх. В а р т а ў н іч ы хо д з е з к л я к о т к а й. Гарун: Варажба. См. ЛЯХОтка. клякатаць, клякачу, клякочаш-ча, несоверш.— клокотать. У канаве вада аж КЛЯКОЧа. Войстрава Сьміл. (Шсл.). Бусел закінуў на плячо чырвоную глюгу i заклякатаў. Шакун: Сьлед, II. Клякатанъне (буслава) зьлілося з краканьням цыранак. Шакун: Сьлед, II. клякяцъ-аю-аеш-ае, повел.-ай-айма, несоверш.—становиться на колени, Ар. падать на колени. Нсл. 238. Клякнуўшы, размышляй. Малітвы пры Сьв. Літургіі(Б. Шляхам, Но. 1, 124, стр. 7). К л як ай, ня клякай, а біты будзеш. Нсл. Отгл. имя сущ. кляканьне-ня, предл.-ню, ср.—коленопреклонение. 2. приседать падая. Нсл. 238. 3. перегибаться в коленях, перегнуться в коленях(о растениях). Авес пакляк. Ар. КЛЯКЩЦЪ-Ну-НеШ-Не, соверш. к " к л я к а ц ь " в 1,2,3 см. У д ы р у, а ж к л я к н е ш. Нсл. Соверш. заклякнуць. Р у к і ад в е т р у з а к л я к л і. М а р о з з ь н я ў па л ь ч а т к і, м о к р ы я ад р а б о ты й сы р а сьц і, за с у н у ў за ха л я ў к і б о т а ў. Вышынскі: Хата пад ліпою. ш к л я к н у ц ъ -н у -н е ш -н е, соверш.—стать на колени во множестве. П а к л я к н у ў шы к а л е н а м і на зя м л ю, р а зм ы ш л я й. Малітвы 1965 г.("Б. Шляхам" Но. 6, 1970 г., стр
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

zіctf, гакітцы, клякачў, предл.-цкў, шкішцы
9 👁
 ◀  / 1324  ▶