Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

гарбата 197 гардаванка гарбата-лш, дат., предл. гарбаце, ж.—чай. Ap.; Гсл.; Ксл.; Нсл. 116; БНсл. Сядзелі ЛЯ столу за шклянкаю гарбаты. Мамойкі Беш. (Ксл.). Пастукалася гаспадыня ŭ прынёсла гарбату. Корзюк. Што кажух, то и я вата, а капуста — не гарбата. П ослов. Рапан. Прык. 53. Села за стол выпіць шклянку гарбаты. Гарун: Пан Шаб. Наставалi гарбатаю. Гсл. Паселі ля гарбаты. Рунь 49. Выпіў гарбату з абкладанікам. Корзюк(Конадні, У-УІ, 27). гарбатасьць-ф, ж.— го р б а т о с т ь, гарбатня-м-н/, мн. ч., род.-няў, ж.—чайная. гарбатны-ная-нае—чайный. Нсл. ш. У гэтай гарбаце гарбатнага духу няма. Нсл. г а р б а т ы -т я я -т я е —с горбом, горбатый. Шсл.; Ар. гарбацець-г/о-еўш-ў, н есоверш. 1.—становиться горбатым. Нсл. 118. Старэе а гарбацее. 2. в ы к а зы в а ть б е р е м е н н о с т ь. Нсл. 118. Жонка што дзень гарбацее. Нсл. С оверш. пагарбацець-ею. Пастарэў, пагарбацеў. Нсл. гарбаціць-ачу-аціш-аце, н е с о в е р ш. 1. г о р б и т ь. Юрсл. Нашто ты гарбаціш сьпіну, сядзь роўна. Юрсл. 2. к о р о б и т ь. Юрсл. Сонца гарбаце дошкі, надабе пад павець пераносіць. Юрсл. П рич. ГарбачаНЫ—ПОКОроблеННЫЙ. С оверш. пагарбащць—п о к о р о б и т ь. Нсл. 437. Лубкі пагарбаціў, палажыўшы на сонцу. Нсл. П рич. пагарбачаны— п о к о р о б л ен н ы й. Нсл. 437. глролціцца-ачуся-аціш ся, н е с о в е р ш. 1. горбиться. Юрсл.; Нсл. 118; БНсл. Не гарбацься, табе яшчэ няма бяды, гады маладыя. Юрсл. Дзяцюк харошы, але гарбаціцца. Нсл. 2. к о р о б и т ь ся. Юрсл.; Нсл. 118; БНсл. Д О Ш К І ня можна кідаць на сонцу— гарбацяцца. Юрсл. Лубка, стоячы на сонцу, гарбаціцца. Нсл. С оверш. пагарбащцца—п о к о р о б и т ь ся. Нсл. 437; БНсл. Лубкі, на СОНЦУ лежачы, пагарбаціліся. Нсл. См. карбаціцца. згарбаціцца, соверш. 1. с го р б и т ь ся. Гсл.; БНсл. 2. со гн у ть ся. Нсл. 203. Прывык хадзіць, згарбаціўшыся. Нсл. 3. с к о р о б и т ь ся. Нсл. 118. Лубка згарбацілася. Нсл. гар б ёц ь-ёю-ёеш-ёе; п о в е л.- ё й - ё й м а, н есо верш.— к ор п еть, у си дч и в о за н и м а ть ся, Гсл. не р а зг и б а я сп и ны, си д еть за р а б о т о й. Нсл. 118. Гарбее над работаю, а нашто яму? Сураўні Cip. (Ксл.). Гарбею над работаю, а Бог ведае, якая будзе плата. Нсл. 114. О т гл. имя сущ. гарбеньне-НЯ, п редл.ню; мн. ч.-ні-няў— к о р п е н и е, у с и д ч и в а я р а б о т а. Нсл. Гарбеньне над работаю, над пісьмом. Нсл. гарбуз-ЗЯ; м н. ч., д а т.- З О М, м н. ч., п р е д л.- З О Х, м. 1. ТЫКВа. НК: Очерки, Но. 41; ПНЗ; Шсл.; Нсл.; Ар.; Новікі Віц. (Ксл.); Смл. (Даль); Гсл.; Дел. Урадзілі добрыя гарбузы. Ст. Парэзалі адзін гарбуз на насеньнікі. Ст. 2. суп и другие приготовления из тыквы. НК: Очерки, Но. 41; Ар. 3. (п ерен.)—ДРЯХЛЫЙ старик. Нсл. 109. Стары гарбуз, туды ж за маладымі. Нсл. Не табе гарбузу гэта рабіць. Нсл. гарбуЗОВЫ-?ЯЯ-ЯЯ£—тыквенный. Раманаука Сян. (Ксл.); Ар.; Нсл. 109. ГарбуЗОвая каша. Нсл. гарбузоўнік-йся, п р е д л. - і к у, м.—тыквенная ботва. Сянно (Ксл.); Нсл. 109. П а т а п т а ў г а р б у з о ў н і к. Нсл. гарбузёньне-ня, п р е д л.- Н Ю, с р., с о б и р. —тыквенная ботва. Гарбузеньне... пнецца кручанымі вусінамі на плот. Гарэцю: Песьні, 63. гарбузянё-няці-няці; м н. ч.-няты, с р. —маленький здоровый мальчик. Шсл. У м е н ь ш. гарбузянётка. Шсл. Маё ты гарбузянётка малёнькае. Ст. гарбузік-кя, п р е д л. - к у, м.—семечко из тыквы. Шсл.; Янк. I. Палузаў усе свае гарбузікі. Ст. Будзем лузаць гарбузікі. Янк. 1. гарбузіцца-ясрся-з/шся, н а е м.—спесивиться. Нсл. 109. Дарма гарбузішся, не баяцца цябе. Нсл. гарбузьнік-//ў, п р е д л. - і к у, м.—стебли тыквы. Ён зірнуў перазь лісьцё гарбузьН І к у. Капыловіч: Хлеб. гарбулём, нареч. 1. нагнувшися. Нсл. 118. Гарбулём ходзе. Нсл. 2. на ребро. Нсл. 118. Гарбулём палажылі дошкі. Нсл. гарбуль-ў/ля, предл.-улю; м н. ч.-лі-лёў-лём, м н. ч„ предл.-лёх, м. 1. нарост на дереве или на теле. Гарбуль зрэзалі. Нсл. У м е н ь ш. гарбулёк-яькя, м н. ч., дат.-Л Ъ К О М, м н. ч., предл.-лькох. 1. прыщик на теле. Гарбулёк зарваў. Нсл. 2. бугорок. Нсл. 118. Скапаў гарбулёк. Нсл. гарбыль-ыля, предл.-ылю; м н. ч.-лі-лёўлём, м н. ч., предл.-лёх, 1.—гарбуль I. Нсл. 118. 2. горб. Нсл. 118. Старац із гарбылём. Нсл. 3. холм, бугор. Ксл. 3 гарбыля ўсё відаць. Навікі Віц. (Ксл.). гаргара-рь/, ж., звукоподр., т ак как гр ы зущ иеся собаки, 1. неугомонная бранчивая женщина. Нсл. 109. Увелич. гаргарына-ныне. Юрсл. Ад гаргарыны ні часіны спокойна не пасядзіш. Юрсл. 2. общ.—сварливый человек. Юрсл. Супакойся, ня будзь такою гаргараю. Юрсл. 3. облает.— ГрОМаДИНа. Ар. гаргач-яю', п р е д л. - а ч ў; мн. ч. - ч ы - ч о ў - ч о м, м н. ч., п р е д л.- Ч О Х, м.—буЛЬОН. Ксл. УЛ І І М Н е г а р г а ч у. Грынькі Гар. (Ксл.). гардаванка-ша-нць/, ж.—гордая, спесивая. Дел. Дзеўка гардаванка, не гардуй ты І М Н О Ю. Смл. (Дел