Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

блекатаньне 137 блізГр блядым? Салавей: Сіла, 89. Я НІКОЛІ НЯ бачыў места ў вагню, затым маё апісаньне блядое. Тат: Кво вадыс, 267. Ср. ст. блёдшы —побледнее. Нел. 729. Твой від бледшы за мой. Нел. Істужка твая бледшая за маю. Нел. П рев. ст. найолёдшы—самый бледный, бледнейший. блекатаньне-ня, предл.-НЮ, отгл. имя сущ.(к блекатаць) 1. блеяние козы. Нел. 27. 2. нескладная речь, дичь. Нел. 27. Плюнь гэта блекатаньне. Нел. блекатаць, блекачу, блякочам-ча, 1. блеять, свойственно козе. Нел. 27. 2. говорить нескладно или нескромно. Нел. 27. Блякоча ліха ведае што. Нел. блёкці, блёкну-неш-не, н есоверш.—блёкнуть. С оверш. золёкці(золекнуць, БНсл.) —поблёкнуть. БНсл. блёкяцу-ды-дзе, ж.—блокада. блёкат, {Тсп.уату, предл.-аце, м.—белена, Растсл. белена. Шел.; Нел. 27; Ксл.; Дел. 29. Блёкату наеўся. Нел. Каля плоту шмат блёкату. Ст. Надабе на гародзе парваць блёкат, бо ён грады псуець. Азярэцк Сян. (Ксл.). блёкаваньне-ня, предл.-ню—блокирование. блёкаваць, -кую-куеш-куе, н есо в ер ш. —бло кировать. блёкаць-аю-аеш-ае, несоверш., перех.—ругать непотребными словами, чернить. Дел. 29. Самы зачэпяцца, другіх блёкаюць. Дел. блёутъцъ-аю-аеш-ае, несоверш.—болтать воду. Шел. Ня блёўтай там вады. Ст. бляха, бляхі, блясе, ж. 1. жесть. Гсл.; Ар.; Ксл.; Шсл.; Нел. 28. Бляхаю пакрываюць царкву. Нел. Дай імне кавалак бляхі. Азярэцк Сян. (Ксл.). У м еньш. блЯШКа-ШК'/шцы—(небольшой, Янк. I.) кусок жести. Нел. 28; Шел.; Ар. Далавах валяецца бляшка. Ст. Бляшка блішчусенькая. Янк. I. блЯШЯЧКЯ-ЧКІ-ЧЦЫ, ум еньш. к бляшка. Нел. 28. 2. противень. НК: Очерк* 79; Ксл. Давай бляху, будзем пірог садзіць. Застадольле Сян. (Ксл.). бляхар-/?я, предл.-py, зват.-ру; мн. и., род.раў, м.—жестяник, Гсл.; Шсл.; Ксл. жестяной мастер, литейщик и кровельщик. Нел. 28. Трэба яшчэ зайсьціся да бляхяра купіць кварту. Азярэцк Сян. (Ксл.). Вядро трэба аддаць бляхару, каб nanpaeiy, бо цячэць. Ст. бляхарня-ж-ш, ж.—мастерская жестяных изделий. бляхавы-вая-вае—жестяной, к жести относящийся. Нел. 28. Бляхавыя абрэзкі. Нел. блядун-уна, предл.-уну, зват.-ўне; мн. ч., ,дат.-НОМ, мн. ч., предл.-НОХ, м.—развратный мужчина. Шсл. У каго радкгя зубы, той будзе блядун. Ст. бляды,—см. под блёды. бляяць, бляёць, н е с о в е р ш.—блеять(об овцах). Шсл. Авечкі галодныя бляюць у хлеве. Ст. блякласьць-ц/, ж.—блёклость. бляклы-лая-лае, 1. блёклый, слабый цветом, не яркий, не живой. Нел. 27. Купіў бляклую істужку. Нел. 2. вялый, завянувший. Нел. 27. Бляклае лісьце. Нел. Бляклыя краскі. Нел. блякці, б лякнуць-ну-неш-не; п рош. вр. бляк, блякла, бляклі, несоверш. 1. блёкнуть, увядать, чахнуть. Нел. 28. Краскі блякнуць. Нел. 2. изменять цвет, линять, Нел. 28. утрачивать яркость окраски. Істужкі ад сонца блякнуцъ. Нел. С оверш. заблякці —пожелтеть, поблекнуть. Нел. 159. Забляклі ШЧОКІ, лісьцё. Нел. Соверш. золякці —совершенно лишиться свежести, увянуть. паблякнуць, паблякці, 1,(соверш. колякці 1.)—поблёкнуть, лишиться свежести, увянуть. Краскі пабляклі. Нел. 28. 2. (соверш. к блякці 2.)—поблёкнуть, утратить яркость краски. Істужкі пабляклі. бланка-нкі-нцы, ж.—бланк. бляшанік-/кя, предлАку, м.—мера, сделанная из листового железа. Нел. 28. Два бляшанікі ўсыпаў жыта. Нел. Вазьмі гарцовы бляшанік. Тм. бляшанка-жа-нць*, ж. 1. жестяная коробка(банка, С.) Янк. I.; Ар., жестянка. Гсл.; Ксл. Бляшанка(газы) поўная. Янк. I. Поўная бляшанка газы. Бабінічы Віц. (Ксл.). 2. жестяная кружка. Шсл.; Нел. 28. Набраў бляшанку вады. Ст. Падай бляшанкаю вады. Уменьш. блЯШанаЧКа-ЧЖ-Ч1{Ы. Шсл. —жестяная баночка. Нел. Будзе добрая бляшаначка. Ст. бляшаны-ная-ное—сделанный из жести, жестяной. НК: Очерки, 91, Но. 195; Ар.; Шсл.; Ксл. Цячэць бляшанае вядро. Ст. бляшка,—см. п од бляха. блявота-ты-це, ж.—рвота. Дел. 29. бляваць, блюваць-аю-аеш-ае, несоверш. —извергать ртом принятую пищу, рвать.(безл.). Дел. 29. Ня ni саматужкі, бо блюваць будзеш. Ст. Сяло Куз. (Ксл.). Ён пачаў блюваць. Бабінічы Віц. (Ксл.). Соверш. золяваць. Шсл. Дзяцё золявала. Ст. блявузганьне-нл, п р е д л.-н ю, с р.—богохульство. блявузганьнік-/ж7, предлАку, зватАча, м.—богохульник. блявузганьніца-цы-іўы, ж.—женщина богохульница, блявузгаць-аю-аеш-ае, б л я в у зп щ ъ -а ю -а е ш -а е, несоверш.— богохульствовать. См. плявузгацъ. блізіня-ш-ш, ж.—близость. Ар. Блізіня мучыла яго. Сяднёў: Корзюк. блізГр-/?г, м.—внешний ВИД, ЛОСК, Гсл. 2. вид, образец. Нос.; Дпсл. Пан гэта даў табе дзеля блізіру, каб ты так зрабіў. Нос.; Дпсл