бязглузьдзіць 119 бяззубы 3. — бязглузьдзе. Нсл. 19. Бязглузьдзіца напала на яго, сам ня ведае, што гавора, што робе. Нсл. 4. общ.—сумасород, дурак. Нсл. 19. Бязглузьдзіцы гэтаму не зрабіць гэтага. Нсл. Ат! Слухай ты гэту бязглудзіцу. Нсл. Ьяъгпуъъц$щъ-ужджу-узъдз1ш-дзе, иесоверш., п ерех—приводить в беспамятство, отнимать способность ума, одурать повреждать мозг. Нсл. 19. Досіць табе бязглузъдзщъ, яго бючы па галаве. Нсл. С оверш. абязглузьдзіць. Нсл. 19. Разбойнікі не забілі яго, а толькі абязглузьдзілі. Нсл. бязглузьдзіцца-длсуся, н есоверш., возвр. —приходить в беспамятство; терять присутствие ума. Нсл. 19. Плача па мужыку, забіваецца й бязглузьдзіцца. Нсл. С оверш. абязглузьдзіцца. Нсл. 19. Як жа ты абязглузьдзіўся, што забыўся рукавіцы ў карчме. Нсл. бязгрошна, нареч.—безденежно. Нсл. 19. Бязгрошна служа. Нсл. бязгрошны-ная-нае—безденежный, бязгрэшны-ная-нае—безгрешный, бязгрунтоўна, нареч.—беспочвенно, неосновательно. Гсл. бязгучнасьць-ф, ж.—беззвучность, бязгучны -ная-нае—беззвучный, бяздольле-ля, предл.-лю, др. 1. несчастье. Нсл. 20; Ксл. Няхай яго, якое бяздольле прыкіну лас Я! Навасёлкі Сян. (Ксл.). Яго бяздольле спаткала. Нсл. На маё бяздольле пятух не пяяў, гусак ня крычаў, толькі адзін ваўчышча за гарою вые. Нсл. 2. несчастная участь, Нсл. 20. отсутствие (шчастливой, С.) доли. Ксл. Маё такое бяздольле, мне ні ў чым не таланіць. Нсл. Знаць, я ў бяздольлю на сьвет нарадзілася, знаць, мяне маці ў бур 'яне купала, купаючы кляла, каб я шчасъця ня знала. Из песни. Нсл. бяздолейка-fttf, п р е д л.-к у, ум еньш., ласкат. к бяздольле 1,2. Усі людзі добра жывуць, а я малада, на бяздолейку. ЛужкіСтдуб.(Косіч 12). бяЗДОЛЬНІК-//СЯ, предл.-іку, зват.-ІЧа, м. —подверженный несчастной участи. Нсл. 20. Ня кажан бяздольнік, як я гаркі. Нсл. бяздольніца-ўы-ўб/, ж. к бяздольнік. Нсл. 20. Ах, як наша бяздольніца ў чужой старане, да ці жывець, ці жывець, ці гаруе, ці бяду бядуе. Нсл. бяздольны-няя-ияе—горемычный. Гсл., неимеющий счастливой доли(судьбы, С.), преследуемый неудачами. Нсл. 20. несчастный, противоп. дольны. Шсл. Пра мяне, пра горкую ды гавораць — няма Нашае бяздольнае. Шапачка Імгл.(Косіч 58). Якая яна бяздольная ўрадзілася! Ст. Бяздольны сіраціна. Нсл. Бяздольнае жыцъцё. Нсл. Відаць бяздольны ён чалавек — НЯ ШЧасьце ў ЖЫЦЪЦЮ. Пятніцкая Беш. (Ксл.). бяздонік-/кя, предл.-іку, м.— наперсток без дна. НК. Очерки, 181. бяздоньне-ня, предл.-ню; мн. ч.-ні-няў, ср. 1. бездна, Гсл.; Ксл. неизмеримая глубина, бездна. Нсл. 20. Працуеш, працуеш, а карысьці што — ўсё як у бяздоньне. Пятніцкая Беш. (Ксл.). Лучыў у бяздоньне І ўтануў. Нсл. 2. пропасть, мгсл. бяздноўе-ўя, предл.-ўю, ср.—бездна. Шсл. Кінуўся Ў бяздноўе І зьгінуў. Забалоцьце Сьміл. (Шсл.). См. бяздоньне. бяздворе-р'я, предл.-рю—разорение.Дел. Самагрэі — усё бяздворё, вялік сон — нездароўе, чужы жоны — безгалоўе. Из песни. Росл. (Дел.). бяздворны-«яя-нае—бездомный, неимеющий пристанища, жилья. Нсл. 19. Бяздворнаму ня жаль чужого двара. Нсл. Ср. двор. Ъяъцуиты-ная-нае, 1. неодушевленный, мгсл.; Нсл. 20; Ксл. Збожжа бяздушна, але душу нашу жыве, а само есьці ня просе. Нсл. Бяздушныя камяні, а ня людзі. в. Летцы Куз. (Ксл.). 2. безжалостный, жестокий. Нсл. 20. Бяздушнага сьлёзамі не кранёш. Нсл. 3. насмешливый эпитет шляхтичу без крестьян. Нсл. 20. Панок бяздушны; пан сам над сабою ды над сваёю душою. Нсл. бяздымны-ная-нае—бездымный. Бяздымны порах. бяззорны-ная-нае—беззвёздный. У ноч бяззорную мы — апалае лісьцё. Крушына: Лебедзь, 3. бяззоройны-ная-нае—безоружный, бяззгубны-ная-нае—безубыточный. Нсл. 20. Сьмела купляй, товар бяззгубны. Нсл. Нареч. бяззгубна—безубыточно. МГсл. бяззлучны-ная-нае, грамм.—бессоюзный. бяззрадны-няя-ия?, 1. который не изменит, Нсл. 20. верный. Бяззрадны прыяцелъ. Нсл. 2. безопасный, надежный. Нсл. 20. Бяззрадная справа. Нсл. Бяззрадная кладка. Нсл. бяззручны-ная-нае—неудобный, не к руке, несподручный. Нсл. 20. Бяззручная сякіра. Нсл. Бяззручная дорога. Тм. Нареч. бяззручна—неудобно, несподручно. Нсл. Далёкую пашню ня зручна дзяржацъ. Нсл. бяззвонны, -ная-нае—отправляемый (совершаемый, С.) без колокольного звона. Нсл. 20. Бяззвонны пахоў. Нсл. Бяззвонная служба. Нсл. бяззвычайны-ная-нае, 1. неприобыкший. Нсл. 20. Бяззвычайнымі рукамі цяжка рабіць. Нсл. 2. несвойственный, неусвоенный. Нсл. 20. Ад бяззвычайнай работы мазалі натрэш. Нсл. Нареч. бяззвычайна—без привычки. Нсл. 20.—несвойственно. Гсл. Каму што, а яму бяззвычайна гэта. Нсл. бяззубы-бая-бае—беззубый
Дадатковыя словы
абязглўзьдзіцца, бязглўзьдзіцца-длсуся, бязглўзьдзіць, бяздольніца-^ы-^б, бяззбройны-ная-нае—безоружный, бяззгўбна—безубыточно, бяззгўбны-ная-нае—безубыточный, бяззрўчна—неудобно, бяззрўчны-ная-нае—неудобный, бяззўбы, бяззўбы-бая-бае—беззубый, душў, лўчыў, общ.—сумасброд, ікя, ііся, ўбі
5 👁