Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

шолах 1114 шабуныгі шолах-jcy, м.—шелест, Нсл.; Ксл. шелест, шум(леса, травы), шорох. Гсл. Шолах ад адзежы. Нсл. Прахадзіце бяз шолаху, бо тут сабакі злыя. Тм. Баяцца парушыць цішу нават ледзь чутным шолахам. ЗСД. Шолах у лесе страшыў мяне. М акараўка Куз. (К сл.). Нейкім жалям павявала ад аголеных палёў, ад шнуроў тых, дзе бывала нёсься шолах каласоў. С. М узыка 35. Ходзіць ветрык на прывольлю, носе шолах многодумны. Тм. 162. Я чую твой голас у шолаху зёлак. Тм. 188. Напружаныя шолахі ночы зьніклі з усёй сваёй фантастыкаю. Лынькоў: Воўчы лог(Калосьсе, Н о. 2, 1935, стр. 100). Апошнім шолахам скрываўленыя раны хацела ліпа ўчора патушыць. іверс. шолахаць-де,. несоверш. 1. шатаь, колебать, шевелить, Нсл. 715. шелестеть. Соверш. зашолахаць—зашелестить. Ня шолахай столу. Нсл. Однкр. шалахнуць. Нсл. 715. На дварэ так ціха, што вецер i пяра не шалахнець. 2. производить шелест, Нсл. 715. шелестеть Нехта за намі адзаду шолахае, шалахнуў. Нсл. шолахацца-дегуа, несоверш.. возвр.—колебаться, шевелиться. Н сл. 715, ст рад, к шолахаць. Однкр. шалахнуцца-неода. Нсл. 715. Пяро ня шолахаецца, не шалахнулася. Нсл. Соверш. зашолахацца—заколебаться, зашевелиться, зашелестеть. Вада зашолахалася на возеру. Нсл. шолахны-ная-нае, прилаг. к шолах. Шолахнага золота ў садзе мы цяпер ня МОЖам зразумець. Крушына: Творы 79. шолам-л*д, м.—каска, шлем. Р адзівілаў летапіс, 191 адв. шоргат-д/гту, предл. и зват.-аце, м.—шорох с дерганием, с некоторым скрипом. Ён сьцішыўся, слухаючы шоргат дажджу ў ЛІстоце. К ар а м а за ў (Г. Р а д зім ы, Н о. 1066). Хачу... послухаць шоргат сініх шаратоў. ю. Сьвірка. Узьлесак цінькае сініцамі пад шоргат сьпелых верасоў. Тм. Cp. шоргаць. ш оргаць-аю-аеш-ае, несоверш.— производить шорох, шум дерганием. Ар.; Ксл. Ня шоргай па стале. Ухлё Чаш. (Ксл.). Ня шоргай ты нагамі. Ст. Однкр. шаргануцьну-нёш-нёць-нём. А р.; Ш сл. Ішоў ды шаргануўся аб маё плячо. Ст. шоргацца, возвр.—тереться(производя шум, С.) Шсл.; Ар. Спокойна сядзі, ня шоргайся. Ст. шорхнуць—д р о ж а т ь, з я б н у т ь, п о к р ы в а т ь с я ше р о х о в а т о с т ь ю. Гсл. ш о р ы к - к д, м.— м о ч а л к а дл я мо й к и в в а н е. Растсл. ш о р с т к і-к д л -к д е — ж е с т к и й, МГсл.; ПНЗ. ш е р ш а в ы й. Растсл. Шорсткі сівец, як шчаціньне. Ст. шостка-кі, ж.— ш е с т е р к а. М Гсл. ш о с т ы -тая-тае—ш е с то й. Гсл.; Ар.; Косіч 751; Нсл. 716; Арл., Карач.(Будде: Т.-Орл., слов.). Шосты дзет у дарозе. Нсл. шоўк, шоўку, предл. шоўку, зват. шоўча, м.— ш е л к. Ксл.; М Гсл.; Нсл. 715. ІЗ шоўку пашыла спаднік. Берасьні Беш. (Ксл.). Купіць шоўку. Нсл. У даўгу як у шаўку. Нсл. шоўкам лён— п р и в е т с т в и е тр е п л ю щ им л ё н. Ксл. Шоўкам лён, сястрыцы! Каверзіна М еж. (Ксл.). шабадраны-ная-нае—о б о р в а н н ы й. Хомачка цярэбе ў руках шабадраную, з аблезлымі штучнымі баранькамі, шапку. Гарэцкі: Песьні, 56. шабалдоўка-кз, ж.— н а б а л д а ш н и к. Ксл. На палцы хорошая шабалдоўка. Сьвярдлы Беш. (Ксл.). ш а б а л ь б о н ы - н д ў, мн. ч.— п о м и д о р ы, т о м а т ы. Шсл. Вялікія парасьлі шабальбоньТГпа кулаку. Загай Пух. (Шсл.). шабасавиць, -сую-суеш-суе, несоверш. — п р а з д н о в а ть с у б б о т у с в о й с т в е н н о е в р е я м. Нсл. 70з. Соверш. зашабасаваць —н а ч а т ь пр а з д н о в а ть с у б б о т у. Жыды тут зашабасавалі. Нсл. шабля-лі-лі, ж.—с а б л я, ш а ш к а, Гсл.; Ар. с а б л я. Ксл.; Ар.; Шсл.; Растсл. Бяры войстру шаблю. П лаш кова С тдуб.(К осіч 41). Шабля кляпанаяіу жаўнераў). Дсл.( под "Арнадер,У). I шаблю прычапіў. Бачэйкава Беш. (Ксл.). Жаўнер ідзе із шабляю. Ст. Шабляю ўдырыў каралевіча. Н.(Афанасьев, I, 1913, 211). Уменьш. шабелька-лькі-льцы, ж.. Дам табе шабельку. Яноўш чына Беш. (Ксл.). Я Ŭ ПОХОду не баюся, зараз убяруся. Я й боцікі на ножанькі, шабельку ў ручкі. К аж амякі Імгл.(Косіч43). Собир. шибельле-ля, предл.-ЛЮ. Гарэцкі: Песьні, 6. шабуня-ш, ж.— н а в е с, с а р а й на с т о л б а х. Ксл. Злажылі ўсю сало му Ў шабуню. Прудок Віц. (Ксл.). шабуницьяю-яеш-яе, несоверш. А. г о в о р и т ь. Варел. Там дзед на печы нешта шабуняе. Варел. Соверш. зашабуниць—н а ч а ть шабуняцъ". 2. ш у т и т ь, з а б а в л я т ь. Гсл. 3. б у ш е в а т ь. Гсл. шабунькаваць— ш у т и т ь. Гсл. шабунькі-кдГ—ш у т к и. Майстра на жарты які, на хіхоты; як удаецца ў шабунькі, У залёты. Гарун: Варажба