Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

спадкавасьць 1062 спазаранку дабудаваў... турму народаў. Бацьк., Но. 45(580). Cp. дашаемца. спадкавасьць-ip', ж.—наследственность, спадкавы-вая-вае—относящийся к наследству, наследственный. С п а д к а вы я рэчы. Нел. Спадкавы двор. Нел. спадкГ-каў, мн. ч.—деньги и имущество, перешедшие по наследству, по завещанию. НК: Старцы, Но. 91. наследство. Ксл.; Шел. Каваліш ыны спадкі заст аліся. Навікі Віц. (Ксл.). Ён яш чэ ж ывець дзедаўскімі с п а д к а м і. Ст. С п а д к і ад н я б о ж ч ы к а дзеда. Нсл. 602. спадлівы-вая-вае—покатный. м гсл. спадман-wp, м.—соблазн, обольщение. Гсл.; Вал. С ама н еха р о ш а я, ха р о ш а га спадману. Гсл. У нас ня бы ло ніякага спадману. ЗСД 270. спадмануць, -н ў - н ё ш - н ё ц ь - н ё м - н і ц ё —соблазнить, обольстить. Войш.; Ксл. Яны НОС СПадманулІ. Селядцова Беш. (Ксл.). См. п а д м а н іц ь, п а д м а н у ц ь. спадманчык-ка—соблазнитель. Скуль узяўся той Іванчык, дзявоцкі спадманчык. Ён вытаптаў чорну сьцежку дзеўцы пад аконца. Як вытаптаў чорну сьцежку, перастаў хадзіці; як учыніў ліху славу, перастаў любіці. Из песни, Войш. спадняк-ЯКа, предл.-яку, зват.-яча; мн. ч.КІ-КОў-КОМ, м н. ч., предл.-КОХ, м.—юбка. Шел. Надзень суконны спадняк, бо на дварэ сядрава. Ст. См. спаднік. СПаДНІК-/кЯ, предл.-Іку, зватАча; мн. ч.-КІКоў-КОМ, мн. ч„ предл.-КОХ, м.—юбка. Ксл. Знасіўся спаднік. Расна Сян. (Ксл.). С м. спадняк. спадніца-цы-цы, ж.—юбка. Ap.; МГсл.; Шел.; Нсл. 605; Косіч 227. Н абрала сабе на спадніцу ў квет кі. Ст. Спадніцу новую купіла. Нсл. См. спадняк, спаднік. мушкаваная спадніца—юбка из материи зеленого цвета с пришитыми на ней клочками красной шерсти в вершок длины. Косіч 227. У м ены и. спаднічка-чк/ч ц ы —юбочка. Ар.; Нсл. У п а р в а н а й спаднічцы пры ш ла да нас. Нсл. спадзёя-ёі, ж.—надежда. Нсл. 605. Спадзеі ням а на яго. Нсл. Спадзею маю, ш т о ён будзе. Нсл. У м ены и., л аскат. спадзёенкан к і—надежда, чаяние. Нсл. С падзеенкі няма, каб ён борзда вярнуўся. Нсл. Л аскат. спадзёенька-к/—надеюшка. Нсл. I спадзеенкі н я было, каб ты пры ехаў сядні. Нсл. С падзеенькі няма. Нсл. спадзёяцца, -д зя ю ся-д зяёш ся-д зяёц ц а -д з я ё м с я -д з я іц ё с я —питать надежду, уповать(надеяться, С.) Нсл. Н а аднаго Бога спадзяю ся. Нсл. Н е спадзеяўся я, каб т ы сядні прыехаў. Нсл. 337( под неспадзявацца). О т гл. и м я сущ. спадзеяньне-ня — с п а д з я в а н ь н е. Нсл. Н ад с п а д з е я н ь н е прыехаў. Нсл. спадзейнасьць-щ, ж.—уверенность, надежность. Гсл. спадзейны-н а я -н а е—надежный, верный, Нсл. уверенный. Гсл. Спадзейную мае дзяўчы ну. Нсл. Н е спадзеўны госъць. тм. Гэт а спадзейны чалавек, мож на верыцъ. Нсл. спадзёва-?ы, ж.—надежда. Нсл. Спад зевы н я м а, ці б у д з е ж ы ў. Нсл. С п а д зе в у страціў. Нсл. Ш чодрасьцъ Вініцава пярэйдзе т вою спадзеву. Тат.: Кво вадыс, по. спадзеўна, нареч.—вероятно, мгсл. спадзеўны-ная-нае—... / пяяц ьм е ўсё тое, ш т о на сэрцу ляж ыцы веснавое, сьвят ое i спадзеўнае жыць. Творы, 177. спадзяванікі-Kaj—что-л. ожидаемое. Нсл. 605. Выбачай на спадзяванікі, еж, ш т о даюць. Нсл. С падзяванікаў т абе не прыгатавалі. Нсл. спадзяванка-к/—тоже, что спадзева, но не в важных предметах. Нсл. С падзяванкі ня было, каб ты сядні прыехаў. Нсл. спадзяваць-аю-леш-ле на ш т о—рассчитывать, полагать на что. Нсл. 605. Д зеці спадзяю ць на т вою помач. Нсл. На гэта больш не спадзявайце, ды самі ран ет ка ўст авайце, адно аднаго пабудж айце. спадзявацца, -яю ся-яеш ся-яецца-ям ся; повел, спадзявайся-аймася на каго-ш т о, 1. надеяться(уповать, С.), питать надежду. МГсл.; Ар.; Ксл.; Шсл.; Нсл. Ты на М Я Н е дуж а не спадзявайся. дрыкольле Куз. (Ксл.). Н ям а мне на каго спадзявацца: трэба сам ом у рабіць. Ст. С падзяваўся дзед на мёд, а без вады спаць лёг. П ослов. Рапан. 47. А дна дзевачка заст алася, на каго яна спадзявалася? Лупекі Стдуб(Косіч 246). На Б ога спадзявайся. ды й сам ст арайся. П ослов. Рапан. 62. На больш ое не спадзявайцеся, госьцікі; каж уць гаспадары пад канец чэсьці, просячы выбачэньня, ш т о ням а чым болей частаваць. Нсл. 337. Не спадзяваўся я, каб ты сядні прыехаў. Тм. спадзявацца яго—ожидать, спадзявацца на яго—надеяться на него, неўспадзеўкі, зьнячэўку—нечаянно. 2. к а г о -ч а г о,—ожидать того, что не бывает несомненно. 3. ожидать. Н я зю каў ёй праз каханьне, чаго Ванда спадзявалася. Шакун: Сьлед, 14. С падзяем ся гасьцей. Нсл. П рич. спадзяваны—ожиданный, чаянный. Нсл. Твая спадзяваная дзяўчы на за другога вышла. Нсл. Н а сп а д зя ва н а га го с ь ц я шм ат т рэба. П ослов. Нсл. О т гл. им я сущ. СПВДЗЯваньне-ня—ожидание, чаяние. Нсл. Спадзяваньне маем, ш т о борзда прыедзе двору. Нсл. Н ад спадзяваньне аддаў доўг. Тм. С оверш. заспадзявацца на каго-ш т о —понадеяться. Нсл. 186. Я на яго заспадзяваўся, дый здурнаваў. Нсл. спадзГна-ны, ж.—склон. Гсл. спазаранку, нареч.—с раннего утра, рано утром. С пазаранку аж да вечара сядзеў у нас. Нсл