Воронъ. „Воронъ на чистыйчет- ' вергъ носить дѣтей купать"— это говорятъ няньки дѣтямъ, не желающимъ купаться. Слухай-ка ты, лянька ты, воронъптица,—и то дятей сваихъкупаить. Воронъ. Ворон ь въ разсказѣ. Ворона, снрасіў аднаво вараненка (несъ іона, двухъ иыранятъ): — „Ти будишь насить мине ў старысти?" — Буду. Г Етыва варанёнкаутопилъ. Другова сына спрасилъ: — А мнѣ дятей своихъ уносить будить. Етыва сына аставилъ. Бѣл. у., Шоптово. Ворона, черный. „Якъ атдамъ я сваю красу У чиста поля красычкамъ; Атдамъ я свой чорный волысъ Вараному каню ў гриву; Атдамъ я свае чорныя брови Да чорныму ворану; Якъ атдамъ свае ясныя глазы Да ясныму сокалу: Ты красуйся, мыя крыса, У чистымъ иолинакрасычкахъ; I Ілятися, мыя русыя кыса, У вароныга кыня у гривы: Намирьгайтись, мае чорны брови, У чорныга ворына; Насматритесь, мае ясны глазы У ясныга сокыла. Набялися маё лицо у бѣлы га лебмдя ". Вараны, вараньё, вараннё,варанбуя, вороны. Воронъ, грачъ, ворона, галка, сорока, всё эго пернатое цар9 ство—„вороньё". Изъ деревни. А. Н. Энгельгардтъ. Вороны черны. Ды я жаніўся: Вольны пташпчки—мае свашички, А дружки мае—чорны вораны, А жина ii мыя мать—сырая зимля; А квартира мыя—жаўтби нясокъ; Адіяло мае—шилкова трава. Ворон ь черный. I ІрилятТу черный ворынъ-грункачъ. (Звукоподраж.). Воронъ, варанёцъ— вороной конь. На тройкѣ воронахъ—на тройкѣ вороныхъ. Росл. у., Тананыкино. Воронычка уменьш. отъ ворона. Тамъ дѣвычки, Якъ варонычки, ІІхл, галовычки, Якъ баронычки. (Насмѣшка надъ жнеями, лѣниво жавшими сваю ниву). Вороты. Выйду за вароты, Выйду за другей— Лужки зиляныи, У лужочкахъ траўка Стёлетца—плятётца. Порѣч. з'. Выд\г я, выду за вароты, Выду-іі за навыя: Все махи, усё балоты. Вы;іу за новыя лужки, За навыя лужки, зеленыя. Порѣч. у
Дадатковыя словы
балбты, барбнычки, варбныга, варбнычки, варбты, вбрына, вбрынъ-грункачъ, ворбнычка, галбвычки, лужкй, мае—шилкбва, мыя—жаўтбй, набялйся, насматрйтесь, нбўя, сбкъ, чбрныга, ілятйся, ірйляттў
22 👁