Слоўнік гаворак цэнтральных раёнаў Беларусі (1990). Том 1. А-П. Е. С. Мяцельская

л ЛАПА 211 Ям у што, ладышку малака выпіў i но двор пабех. Брадок Лаг. ЛАЁНКА н. Экспр. Сукенка. Надзела во нейкае лаенка, што i глядзецъ ня хочацца. Нядаль Барыс. ЛАЖБЁЙ м. Лаянк. Гультай. Вот нейкі лажбей, сабак гоняя, а нічым ня зоймяцца. Каменка Уздз. ЛАЖБЁНЬ м. Тое, што i л а ж б е й. Вазьміся, лажбень ты, за работу, а то нічога ні заробіш за зіму. Каменка Уздз. ЛАЖЫСТЫ прым. Пакаты, пахілы. Вострая страха, калі высокая, лажыстая — широкая i ніская. Варняны Астр. ЛАЗБЁНЬ м. Зневаж. 1. Няўклюда, расцяпа. Доўга я цябе, лазбеня, прасіць буду, каб помог мне? Раўчак П ух. 2. Тое, што i лабёц ін а. Н у й лазбень у іх Адася! Лоб той хоцъ поросята бі. Дукора Пух. ЛАЗНІК м. Чалавек, які апальвае лазню. Ідзіця мыйціся, сёньня лазьнік лазъню тапіў. Бясяды Лаг. ЛАЗНЯ ж. V Каб у бацькі лазьня згарэла, як я ў бацысі не загавела! (замуж не выйшла да посту). Рабунь Віл. ЛАЗОВІКІ мн. Лапці з лазовага лыка. Дзеўкі былі гарачыя, таўстыя, здаровыя, дык што ж ім тыя лазовікі! На адзін вечар! Дрычы нПух. ЛАЗЫ толькі мн. Прыстаўныя драбіны. Усё так спрытна робіць: прыставіць лазы i полез на дрзва. Рубяжэвічы Стаўб. ЛАЙНб н. 1. Адзежына, рэч з тканіны. Шануй лайно дома, а яно цябе ў людзях пашануя. Якімаўка Круп. Беражыця, дзеткі, лайно, калі-то новая куплю. Вяршоўка Круп. 2. зб. Бялізна. Наськідаюць лаён за тыдзінь, цэлы дзень каля начовак стаю. Якімаўка Круп. ЛАКЁРКІ, ЛАКІРКІ толькі мн. Лакіраваныя туфлі. От ужэ людзі багатыя сталі! Раней у паноў, i то не во ўсіх, былі лакеркі, а цяпер пасьці ўсе ходзяць ў іх. Літва Стаўб. Пашоў я ў Вілейку, купіў ёй плацьця к свадзьбе i лакіркі. Баранцы Віл.; параўн. польск. lakierki тс * ЛАКІЗА м. i ж. Неадабр. Неахайны чалавек. Мой лакіза ўвесь цукеркамі вымазаўся! Нарач Віл. ЛАКІРКІ гл. лакёркі ЛАКШЫНЫ толькі мн. Кулін. Страва, прыгатаваная з макароны дамашняга вырабу. Люблю вельмі лакшыны з малаком. Сакавічы Лаг. ЛАЛЗИ м. Абразл.,груб. Губашлёп. Губы ўяго тоўстыя i круглыя, я к у сапраўднага лалэя. Кроква Лаг. л а м Ак * м. Колькасць чаго-н. Адзьдзеліш ломок i трэш. Два ламаке - гэга ручайка. Дукора Пух. ЛАМАк 2 m. Перан. Старая малапрыгодная рэч. Hy, узялі мы нейкія ламакі ружЧ былі, што калком забіваць шрот ды порах, ну ŭ naшлі. Даўгінава Віл. ЛАМЛКА ж. 1. Няякасная ці нязручная ў рабоце рэч. І цяпкі ў мяне няма, а гэта ж ні цяпка, а ламака нейкая. Зазерка П ух. 2. Жанчына, якая вядзе першасную апрацоўку лёну. Я к шмат ламакоў сабярэцца, так i агрыгатам робяць. Хожава Маладз. ЛАМЛНКА ж. Паляўн. Курковая стрэльба. Яна ламанка завецца тому, я к пераломіш, ynхнеш патрон у ствол, хрась - i зноў складзеш. Малмыгі Віл. ЛАМ АХА ж. Toe, што i ла м&ка (y 2 знач.). А дзе ж мая ламаха? Толькі што была тут. Саланая Валож. ЛАМАЦЬ незак. 1. Церці (лён, каноплі). Высахня, тады мяліцо зь дзерава зробляна, бяром жменьку лёну i ў гэту мяліцу ломім яго. Белае Лаг. 2. Раўняць, прыкатваць. Поле под жыта ламаць трэба, каб раўней зямля была. Ваўкалатка Віл.о Ламаць галаву - старацца ўспомніць. Галава мая слабая. Нясу што, положу i забудуся, а тады голову ломаю, шукаю, дзе што i калі палажыла. Плецівішча Чэрв. ЛАМАЧКА ж. Тое, што i л а м а к а (у 2 знач.). Гая баба, якая ломя лён, завецца ламачка. Трыгузі Віл. ЛАМЩ ЦА незак. Крывіцца. А ў яе i гупкі ломяцца: „Дам оўхачу!* Дрычын Пух. ЛАМПАВЫ прым. Лямпавы. Завод гэты палШ толькі драўмі, вазілі дровы i палілі. Рабші лампавыя сьцёклы, кружачкі, стаканы, аконная сьцякло. Партызанскі Віл. ЛАМПЁКА ж. Кавалак сала. Давай кладзі остатнюю лампеку на стол. Папоўка Мядз.; параўн. літ. lampćkas *сырое дрэва*. ЛАМЯНУЦЬ зак. Імгненна кінуцца ў бок, сарвацца з месца. А я я к ламяну з лаўкі! І гэдак ляцела, а ён за мной. Нізок Уздз. ЛАНб н. 1. Абярэмак. Я пасьпела толькі одно лано дроў прынесьці, i ты прыходзіш. Вецярэвічы П ух. 2. Калені. Пасадзі?ы дзіця на лано ды пакармі. Есьцека i бульба, i сала, i смажонікі бабуля сь печы дастала. Вецярэвічы Пух. ЛАНТУХ м. 1. Мяшок. Трэба было б прынесьці яшчз адзін лантух торфу, але ні пайду, бо па ш ву лантух распоўсься. Клетнае Барыс. 2. Сяннік. Раней саломай набівалі лантух, лажылі на краваць i гэтак спалі. Вецярэвічы Пух. ЛАП Аж. 1. Зуб (у сахары). У сахары лапа зламалася, да у пазычоным. Пруды Стаўб. 2. Удар лінейкай (від пакарання у дарэвалюцыйнай школе). А ўчыцялі за гэга i па руцэ лапу лупяцъ i на калені у куток паставяць. Задубенне Мядз. О Пападацца ў лапы чые-н