Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

досіць! Едлавічы Брасл. Многа:сыпіш солі. Паляцкішкі Воран. 2/Пасыпаць чым-н. Даўней салітрай не сыпяць [на мяса]. Завельцы Астр. На тройцу aep крышылі i сыпалі на падлогу, кап пахла ў хаце. Дарава Лях. 3. Сыпаць для заваркі. Сыпя свентаянскае зельеf вараткам залье i n'e, Малі Астр. 4. Угнойваць мінеральным угнаеннем. Яна ня сыпя удабрэня. Стральцы Гродз. 5. метэар. Падаць, ісці. Сыпіць дош. Саланое Віл. Дошч сыпля, як імгла. Стральцы Гродз. Снех ціха сыпаў усё на спіну. Дзёрнавічы В.-Дзв. V Во мой сын пішыць — як з рукава сыпіць! Kyраполле Паст. СЬГПАЧКА ж. памянш. да с ы п к а I. У мяне ў павушках сыпачкі чысценькія. Кудзялянцы Шальч. СЫ ПЕ'ЦЬ незак. 1. Toe ж, што i с ы к ў ць 1. Вуш сыпіць. Малахоўцы Бар. 2. экспр. Злаваць, лаяцца. ён зазлуе, сыпіць, як вуш. Пацаўшчына Дзятл. СЬГПКА I ж. Насыпка. Сыпка — пёры ссыпаць. Старыя Смільгіні Воран. Сыпку шыюць для пяра. Жодзішкі Смарг. Нада сыпку купіць на падушку. Дакудава Лід. Сыпку пашыла, а пяро ня драла. Магуны Паст. Сыпку пашыла i пер'я ўсыпала туды. Галубы Маст., Кіралі Шчуч., Гемзы Шальч. Во дзе якую сыпку ці просціну падрублю. Пацаўшчына Дзятл. У сыпку пяро насыпалі. Стральцы Гродз. Сыпкі спецыяльна ёустыя. Завельцы Астр. СЬГПКА II ж. Тое ж, што i с ы п. Сыпка на руках пайшла. Беразіно Докш. Сыпка высыпала. Рыбчына Віл. Высыпала сыпка такая свярбучая. Масілавічы Сл: СЬГПКГ прым. Разварны, сопкі. Сыпкая бульба. Паляцкішкі Воран. Сыпкая картофля — так сыплецца, што не схопіш атцадзіць. Кіралі Шчуч. Сыпкая бульба. Ракаўскія Швянч., Солы Смарг. Бульба сыпкая. Гемзы Шальч., Завельцы Астр. СЫ ПКО'СЦЬ ж. Верхні слой бульбы, які разварваецца. Як чысціш груба,, так уся сыпкосць зрэжыцца з бульбы. Ракаўскія Швянч. СЫ 'ПНІК ж. Тое ж, што І с ы п к а I. Сыпнік, куда сыплецца пер'я. Вострава Маст. СЫ ПНУ'ЦЬ зак. Сыпнуць. Сыпнець яблыкі ў пеляну, у пеляне нясуць. Кураполле Паст. СЫ ПО'НЯ ж. Тое ж, што i с у п 6 н ь. Сыпоня е ле хамута. Альхоўцы Лях., Пасека Ст.-Дар. СЫ ПУ'Н м. 1. Пя'счаная зямля. Зямля ні цікавая, сыпун нейкі. Рудня Чэрв. 2. Сыпкі снег. Сыпун — снех як пясок. Рудня Чэрв. СЫ ПУ'ЧКА ж. Тое ж, што i с ы п к а II. У яе твар апсыпаны сыпучкай. Парэчча Гродз. СЫ ПЦЬ выкл. у знач. вык. Сыпануць. Бярэ пясок — i сыпць на галаву. Гемзы Шальч. СЫ 'ПЯЛЬ м. Пясчаны астравок. Сыпяль — пясок намыты