Карова шнар прагнала рогам на баку. Гемзы Шальч. Карова велькі шнар абагнала рогам І як сама абдзярэ ў лесі, тожа кажуць шнар. Міратычы Карэл. Шнар астаўся ў каровы. Лука Нараўк. Шнар пралупіла карові, што кроў ідзе. Азяраны Раг. На низе вялікі шнар, зачапілася за дрот i нагу абарвала. Кіралі Шчуч. Шнары пры пабоях. Альхоўцы Лях. У каровы, на баку шнарэ. Вялікія Баяры Шчуч. 3. Шнур. Шнар парваўся. Ністанішкі Смарг. ШНА'РГЛЯ гл. ШМАФГЛЯШНГПАРАЦЬ незак. Шукаць якую-н. яду, прынюхваючыся, нікаць. Шніпарая кошка, шукая чаго паесці. Азяраны Раг. ШШПАРЬГ мн. У выразе: ОДаць у шніпары — даць па мордзе. Как дам табе ў шніпары! Гемзы Шальч.; параўн. літ. šnlpas тж'. ШНГПАЦЬ незак. Шморгаць носам, смаркацца. Што ты носам шніпаеш? Гемзы Шальч.; параўн. літ. šnypšti смаркадь'. ШНІПС м. У выразе: ОДаць у шніпс — даць па мордзе. Ідзі, як дам у шніпс. Гемзы Шальч.; параўн. літ. šnlpas рыла'. ШНГПЯРЫ мн. Тое ж, што i ш л i п а р ы. Шніпяры часалі, дзе маеты робяць, патпоркі называлі, шніпяры ставяць чворагранныя, шніпяры вазілі ў шахты на ўкрапленя. Гемзы Шальч. ШНГРПШЛІ мн. Ноздры. Шнірпшлі каня. Старыя Смільгіні. Воран.; параўн. літ. šnirpšlśs тж'. ШНГТКА ж. бат. Снітка. Шнітку варуць, паядалася людзьмі. Месянцы Брасл. Шнітка адна расце. Пярэкі В.-Дзв. Шнітка ў нас расце. Янова Рас., Мярэцкія Глыб. Шнітку елі ў вайну. Беразіно Докш. Намест шчавеля едзят шнітку. Скрыпчына Лудз. Шнітка — свіняча ежа. Пасіене Лудз. Даўней шнітку варылі c прыкалоткай, прыкалаці шнітку. Кураполле Паст. Шнітка, як рабінка, свіням збіраюць. Глівін Барыс. ШНІЦЬ ж. Тое Ж; што i ш н і т к а. Дзёрнавічы В.-Дзв. Шніць варылі i елі ў вайну. Мішневічы Шум. ШНО 'УДАЦЦА незак. Хадзіць туды-сюды, маячыць. Ідзі ты бульбу еш, чаго ты там шноўдаісся? Шноўдаіцца na хаці — ходзіць с кутка ў куток. Груздава Паст. ШНУРI, ШНЮР м. 1. Шнур, тонкая вяровачка. Шнурам сцягщуу — i нанёс лазу. Месянцы Брасл. Бярэ шнюр i звязвая. Дэгшні Шальч. 2. Абора.і У хадаку такі шнур. Грыкені Вільн. 3. Завязка (у фартуху i інш.), матуз. Шнюры прышывалі да фартуха. Старыя Смільгіні Воран. 4. Нізка чаго-н., звязка. Шнюр тытуну. Старыя Смільгіні Воран. Табакі шнюр. Навасёлкі Лід. 5. рыб. Перамёт. Трэба, штоб рыба под шнурам нашла. Гемзы Шальч. 6. ткац. Шнур, пры дапамозе якога прыводзіцца ў рух калаўрот; прывод, пас. У караўлоце кола, шнур, вілачкі. Дзераўное Стаўб. ІІІнурэ надзяюцца на шпулю. Вецярэвічы Пух. Шнюр накладаецца на кола [у калаўроце]. Чуркі Ашм. ШНУРII, ШНЮР' м. 1. с.-г. Паласа зямлі (поля) пры цераспалосіцы. Былі калісьці шнуры зямлі. Зямля была пабіта шну