Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 565  ▶ 
Карова шнар прагнала рогам на баку. Гемзы Шальч. Карова велькі шнар абагнала рогам І як сама абдзярэ ў лесі, тожа кажуць шнар. Міратычы Карэл. Шнар астаўся ў каровы. Лука Нараўк. Шнар пралупіла карові, што кроў ідзе. Азяраны Раг. На низе вялікі шнар, зачапілася за дрот i нагу абарвала. Кіралі Шчуч. Шнары пры пабоях. Альхоўцы Лях. У каровы, на баку шнарэ. Вялікія Баяры Шчуч. 3. Шнур. Шнар парваўся. Ністанішкі Смарг. Ш НА'РГЛЯ гл. Ш М АФ ГЛЯ Ш Н ГП АРАЦ Ь незак. Шукаць якую-н. яду, прынюхваючыся, нікаць. Шніпарая кошка, шукая чаго паесці. Азяраны Раг. Ш Ш П А РЬГ мн. У выразе: О Даць у шніпары — даць па мордзе. Как дам табе ў шніпары! Гемзы Шальч.; параўн. літ. šnlpas тж'. Ш Н ГП АЦ Ь незак. Шморгаць носам, смаркацца. Што ты носам шніпаеш? Гемзы Шальч.; параўн. літ. šnypšti смаркадь'. Ш Н ІП С м. У выразе: О Даць у шніпс — даць па мордзе. Ідзі, як дам у шніпс. Гемзы Шальч.; параўн. літ. šnlpas рыла'. Ш Н ГП ЯРЫ мн. Тое ж, што i ш л i п а р ы. Шніпяры часалі, дзе маеты робяць, патпоркі называлі, шніпяры ставяць чворагранныя, шніпяры вазілі ў шахты на ўкрапленя. Гемзы Шальч. Ш Н ГРП Ш Л І мн. Ноздры. Шнірпшлі каня. Старыя Смільгіні. Воран.; параўн. літ. šnirpšlśs тж'. Ш НГТКА ж. бат. Снітка. Шнітку варуць, паядалася людзьмі. Месянцы Брасл. Шнітка адна расце. Пярэкі В.-Дзв. Шнітка ў нас расце. Янова Рас., Мярэцкія Глыб. Шнітку елі ў вайну. Беразіно Докш. Намест шчавеля едзят шнітку. Скрыпчына Лудз. Шнітка — свіняча ежа. Пасіене Лудз. Даўней шнітку варылі c прыкалоткай, прыкалаці шнітку. Кураполле Паст. Шнітка, як рабінка, свіням збіраюць. Глівін Барыс. Ш Н ІЦ Ь ж. Тое Ж; што i ш н і т к а. Дзёрнавічы В.-Дзв. Шніць варылі i елі ў вайну. Мішневічы Шум. Ш Н О 'УДАЦ Ц А незак. Хадзіць туды-сюды, маячыць. Ідзі ты бульбу еш, чаго ты там шноўдаісся? Шноўдаіцца na хаці — ходзіць с кутка ў куток. Груздава Паст. Ш НУР I, Ш НЮ Р м. 1. Шнур, тонкая вяровачка. Шнурам сцягщуу — i нанёс лазу. Месянцы Брасл. Бярэ шнюр i звязвая. Дэгшні Шальч. 2. Абора.і У хадаку такі шнур. Грыкені Вільн. 3. Завязка (у фартуху i інш.), матуз. Шнюры прышывалі да фартуха. Старыя Смільгіні Воран. 4. Нізка чаго-н., звязка. Шнюр тытуну. Старыя Смільгіні Воран. Табакі шнюр. Навасёлкі Лід. 5. рыб. Перамёт. Трэба, штоб рыба под шнурам нашла. Гемзы Шальч. 6. ткац. Шнур, пры дапамозе якога прыводзіцца ў рух калаўрот; прывод, пас. У караўлоце кола, шнур, вілачкі. Дзераўное Стаўб. ІІІнурэ надзяюцца на шпулю. Вецярэвічы Пух. Шнюр накладаецца на кола [у калаўроце]. Чуркі Ашм. Ш НУР II, Ш НЮ Р' м. 1. с.-г. Паласа зямлі (поля) пры цераспалосіцы. Былі калісьці шнуры зямлі. Зямля была пабіта шну
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

наргля
5 👁
 ◀  / 565  ▶