Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 565  ▶ 
на его цыганка. Азарычы Пін. 2. Той, хто адурманьвае, маніць. Чмут ты! Жылі Іўеў., Рудня Астравітая Чэрв. ЧМУТА'Р м. Ілюзіяніст. Колісь до сёла чмутар-прыйіжджав i чмутів люді. Курашэва Чыж. ЧМУТГ'ТІ незак. Утвараць уражанне цудаў. Бачыв, в цыркові чмутара, што чмутіт. Курашэва Чыж. ЧМ УЦГЦЬ незак. Гаварыць абы-што, маніць. Чмуціць нешта, гаворыць чорт ведае што. Жылі Іўеў. ЧМЫР м. Непрыемны пах, смурод. Чмыр у хаце, печ чмырыць. Засецце Дзятл.; параўн. укр. чмирь *тж', польск. szmer, czmyr 'пацямненне розуму, галавакружэнне' (СВ, т. I, с. 394), ням. Schmiere мазь'. ЧМЫРЬГЦЬ незак. Дыміць. Печ чмырыць. Засецце Дзятл.; гл. чмыр. ЧМЫС м. рыб. Вузкая, завостраная частка рыбалоўнай снасці, мыс. Куль называлi чмыс такі. Дакудава Лід. ЧМЫСОЖ м. памянш. Хабаток. Яна [пчала] не цмыском кусая, а тылам. Дакудава Лід. ЧМЬГХАЦЬ незак. 1. Чхаць. Ты чмыхаіш у сё—■ прастудзілася, як пахадзіла па дварэ. Валынцы В.-Дзв. Чмыхая, як катар. Старыя Смільгіні Воран. 2. 3 шумам выдыхаць праз нос паветра. Карова чмыхала, як патхадзілі дзеці. Валынцы В.-Дзв. ЧМЬГХНУЦЬ зак. экспр. Выбухнуць, узарвацца з вялікай сілай. У машоначцы быу порах, яны яго у печ. Ян чмыхнула — вырвала ім чалеснік. Валынцы В.-Дзв. ЧОЪАТЫ, ЧСУБОТЫ, ЧО'БОТЭ, ЧО'БУТЭ мн. Боты. Дауней у адных чабатах пажэняцца багата. Азяраны Раг. Чобаты керзавыя. Малыя Аўцюкі Калінк. На босу ногу одеў чоботы. Ялова Пруж. Усе обутые ў чэрэвіках, у чобоцях. Смаляніца Пруж. Чоботэ стоят под столом. То папкінэ чобутэ. Дзмітравічы Кам. ЧО'ВЕН, ЧО'ВЯН, ЧО'ВЯНЬ м. Тое ж, што іч а лна. Човен вускі, мала людзей можа сесці, а лотка шырэйшая i больш людзей можа сесці. Груздава Паст. Човен, як карыто, выдоўбалі з дзерава. Альхоўцы Лях. Е човян i лотка. Дзяніскавічы Ганц. Човянь рабілі з асіны І ясяня. Рудня Астравітая Чэрв. Човянь. Чаины выдаўбуюць з таўстой калоды. Азяраны Раг. ЧОГСУ гл. ЧАГСУ II ЧСУЛАН м. 1. Тое ж, што i ч ал на. Быу тут чалавек, чолан на плячо i нанёс. Лісна В.-Дзв. Чолан, чалавек ездзіць у чалне. Ністанішкі Смарг. 2. Лодка. Чолан — лотка. Быў нагнаўшы лася i намерыўся вяроўку закінуць за рогі i думаю: дзе я мяса дзену, а лось як скочыў — чолан у дрэбезгі — i паляцеў лось. Узяў чолан i паехаў на возіра рыбу лавіць. Ахрэмаўцы Брасл. Чолан з дошак збіты. Завельцы Астр. ЧСУЛП мн. Танкі. Танкі, чолгі пашлі. Шведы Вільн.; naраўн. польск. szotg танк'. ЧО'ЛНА гл. ЧАЛНА
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

чмутгті, чолна
14 👁
 ◀  / 565  ▶