Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

ЦЕРА'ЦЬ незак. Траціць, утрачваць. Сукно нігды не церает фасон. Малькуны Ігн.; параўн. руск. терять тж'. ЦЕФКД мн.ўЦеркі ідуць (пайшлі, пабеглі, бегаюць) na скуры — пра адчуванні дрыжыкаў, азнобу ад холаду, гусіная скура. Такі холат праняў, што аш церкі ідуць na скуры. Мсцібава Ваўк.; параўн. польск. ciarki тж'. ЦЕ'РЛА, ЦЁРЛО н. Цёрла. Рабілі церла з гліны; церла та'коя гліняна, памелеш у церлі семя — i жывы алей, мачаем картошку. Кіралі Шчуч. Церла з гліны рабілі. Пацаўшчына Дзятл. Церла было гліняная. Навасёлкі Лід. Гліняныя церлы былі, што мак малоць. Вялікія Баяры Шчуч., Збляны Лід. Церла — гліняная міска для мака. Данілавічы Дзярж. У церля мак церлі. Дакудава Лід. Цёрло зроблено з гліны — нападобіе міскі. Усып у цёрло маку, трэба яго змяць! Альхоўцы Лях. ЦЕФ ЛІЦА 1;ж. тэх. Toe ж, што i ц ё р н і ц а I. Тэрас маю церліцу i калаўротак. Старыя Трокі Трак. ЦЕФ ЛІЦА II.гл. ЦЁРЛІЦА ЦЕРМ О'ЦЦЕ зб. н. Toe ж, што i ц ё p м я ц ь. Малыя Аўцюкі Калінк. ЦЕ'РМЯЦЬ, ЦЕ'РМЕЦЬ ж. Кастрыца. Цермяць сыплецца, як труць лён. Вострава Маст. Кудзелю чэшуць трэці рас — пачасы, у пачасах пачці цермяці німа. Стральцы Гродз. Я к тру ць Лен у церніцы — цермець альбо кароста. Крынкі Крын. ЦЕФ НІЦА I ж. ЦернІца. Церніца на адзін язык, а патцярня — тры шчокі i два языке. Міратычы Карэл. Жменькамі ў церніцу тром, выціраям — цёрты лён с пат церніцы, Старыя Смільгіні Воран., Каўняны Гродз., Кіралі Шчуч., Парэчча Гродз. Лён высахне, i потым церлі на церніцу. Малахоўцы Бар., Альхоўцы Лях., Малыя Аўиюкі КцлІнк. Церніца дзераўляна, больш як пуўмэтра; церлі лён церніцаю. Лука Гайн. Церла церніцаю лён. Валеўка Навагр. У церніцу пераціраюць лён. Баброўнікі Гарад. Церніцы былі дзеравяныя. Васілевічы Гродз. Лён церлі церніцамі ўручную. Збляны Лід., Тухавічы Лях. Труць лён у церніцы. Крынкі Крын. ЦЕФ НІЦА II ж. Toe ж, што i ц ё р л а. Церніцы глінястыя былі. Руднікі Шальч. ЦЕФНУЦЬ зак. Шмаргануць чым-н. па якой-н. паверхні. Даўней было бяльё саматканае, ca льна; з таго, што пахужа — штаны, кашуля, у ёй кастры — як цернеш, аж кроў пакажацца. Замошша Брасл. Церні спічку—загарыцца спічка. Малыя Аўцюкі Калінк. ЦЕФПКІЙ прым. Даўкі, кіслы, вяжучы. Мёд з верасу — найхучшый: церпкій, не такі салоткі. Мсцібава Ваўк.; параўн. руск. терпкий тж'. ЦЕФ ПНУЦЬ незак. Дранцвець, нямець ад холаду, зябнуць. Мне церпнуць рукі, што цапы зрабіліся. Бакшты Іўеў.; параўн. літ. tirpti 'тж