Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

якога парадзіха можа наведваць царкву, касцёл. Трэба ўправаджвацца ў касцёл. Магуны Паст.; гл. у в 6 д. УПРА'ВІЦЦА зак. 1. Парабіць хатнюю работу, дагледзець жывёлу, ухадзіцца. Трэба ўсё у хаці парабіць, усіх накарміць, управіцца. Солы Смарг. Я ўжо трохі ўправілася. Азяраны Раг. 2. Закончыць якую-н. работу. Мы з работаю ўправіліса. Крынкі Крын. 3. Паспець. Я на не ўправіцца памыцца — усё робіць. Темзы Шальч. 4. Пачаць ісці (пра спорны дождж). Управіўся дошч, куды там ісці. Темзы Шальч. \ УПРА'ВІЦЬ зак. 1. Уваткнуць, прымацаваць. Калісьці лучыну ўправя ў святок — i прадзе. Кудзялянцы Шальч. 2. Наладзідь, асадзіць. Я табе грабельцы ўпраўлю. Ністанішкі Смарг. Управіў касу. Жылі Іўеў. 3. буд. Паставіць, пабудаваць. Задумаў хату ўправіць. Бакшты Іўеў. 4. Дагледзець, накарміць. Пакуль я ўсіх ня ўпраўлю, сама ня ем. Вузла Мядз. { Управіць мазгё — навучыць, утлумачыць, пераканаць. Скажу бицьку,. хай бацька яму мазге ўправіць — цярпеня з ім нехапая. Кіралі Шчуч. УПРАВЛЯ'ТЫ СА незак. да у п р ав і цца 1. Усё ўправляюс коло пэчы, коло скотыны. Горек Бяроз. УПРАГЧЫ' зак. Запрэгчы. Аднаго каня ўпраглі. Старое Сяло Зэльв. У'ПРАНЖ, УПРО'НШ ж. Вупраж. Упранж на выязд: хамут, шлеі, падсядзёлак, узда. Быстрыца Астр. Упронш прынясі, трэба каня закладаць. Ліпнікі Вільн.; параўн. польск. uprzqz тж'. УПРАУЛЯ'ЦЦА незак. 1. Toe ж, што i у п р а в л я т ы с а. Ужо вечар, упраўляцца нада ісці. Кураполле Паст. Упраўлялася з работай: i каровы, i цяляты, i куры даглядала. Лоск Валож. 2. Выконваць якую-н. работу, спраўляцца з работай. Трэба ісці ўпраўляцца — работу рабіць. Вялікія Нястанавічы Лаг. Перавяралі, ці ўпраўляюся я. Дакудава Лід. Пайду ўпраўляцца. Haвасёлкі Лід., Дэгдіні Шальч. УПРАУЛЯ'ЦЬ незак. T. Выконваць гаспадарчую работу. Лайду ўпраўляць сваё хазяйства. Мсцібава Ваўк. 2. Будаваць, ставіць. Ей німа за што хату ўпраўляць. Бакшты Іўеў. У'ПРАШ м. Toe ж, што i ў п р а н ж. Маю ynpaui харошы. Івашкаўцы Смарг. УПРАШ А'ЦЬ незак. Упрошваць. Ён ні стаў ўпрашаць, хай едзя. Стральцы Гродз. УПРА'Ш КА ж. Toe ж, што i ў п p a ш. Купіў упрашку i канём ехаў с Паставы. Темзы Шальч. УПРО'К м., УПРОКІ мн. Дакор, упіканне. У жызні маей — упрокі i упрокі. Граўжышкі Ашм. УПРО'НШ гл. У'ПРАНЖ УПРО'СТКУ прысл. ткац. Проста, у два ніты. Упростку ткалі палатно: дзве ніткі перапляталіся, як ткалі. Навікі, Пасіене Лудз