Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

фус мучыў людзей. Малі Астр.; параўн. польск. tyfus тж'. ТЫХЦЕ'ЦЬ незак. Уздувацца. Там тыхціць балота. Icepim Слуц. ТЫЦ еыкл. у знач. вык. 1. Тыц. Я на тыц у хату. Рагулішкі Даўг. Тыц — з мяльніцай. Жылі Іўеў. Я тыц руку ў карман — няма ключа. Малі Астр. Тыц цыбук за халеву — i пайшоў. Гемзы Шальч. ТЫ'ЦКАЦЬ незак. Датыкацца да чаго-н. П 'яўка будзе тыцкаць, уплятацца, дзе плюгавая кроў. Вецярэвічы Пух. ТЬГЦНУЦЬ зак. Пакласці, падзець. Тыцнула некуды рукавіцы i шукаю. Лісна В.-Дзв. Г эту ю галку [лякарства] трэба тыцнуць далёка — да гарляка каровы. Гемзы Шальч. ТЫЦ-ТЫЦ выкл. у знач, вык. Тое ж, што i тык-мык. А гэты тыц-тыц — i няма чаго сказаць. Малі Астр. ТЬГЧАК м. Фасоль, якая ўецца. Тычак — то такі буоб, што на тычкі пнэцце, як ростэ. Курашэва Чыж. ТЫ'ЧКА I ж. Тычка, шост, абчасаная жэрдка. Бучы бес крылаў: тры абручы i тычка, якая зиганялася ў землю, што п вада не панясла. Мыто Лід. Там тычку робіць, а там куль уточыць. Тычка — палка такая. Збляны Лід. Тычка на насолю, на гарох. Азарычы Пін.; параўн. польск. lyCzka тж'. ТЬГЧКА II ж. Кветаножка. Па балотах рос бабоўнік, с карэннем, круглая тычка жоўценькім цвіціць, цягаеш свінням. Дзёрнавічы В.-Дзв. ТЫЧКО'ВАЯ ФАССУЛЯ ж. Тое ж, што i т ыч а к. Тычковая фасоля ў нас была, смачная, добрая. Альба Нясв. ТЫЧЬГНА' ж. Доўгі шост, жэрдка. Забіў мядзведзянят тычынаю. Вяху на палку i трут комін гэтаю тычынаю. Тычына — доўгая палка. Вецярэвічы Пух. Тычына — палка, на якую насаджаюць вілы. Бакшты Іўеў. ТЫЧЫ'ННІК м. Частакол. Агарадзіў дом тычыннікам. Беразіно Докш. ТБГЧЯТІ незак. экспр. Соваць, даваць. Нэма што едла тычяті пуд нуос, як схочэ, то сам будэ іесті. Курашэва Чыж. ТЭ займ. Ты. Шчо тэ зробэв? Дзмітравічы Кам. ТЭ'БЕЛЬ, ТЭ'БАЛЬ, ТЭ'БЭЛЬ, ТЭ'БЯЛЬ, ТУ'БЕЛЬ, ТЬГБЕЛЬ м. 1. Свердзел. Тэбель — плотніцкі інструмент, свярдзёлак. Пацаўшчына Дзятл. Тэбель дзелае дзіркі шырокія. Дзяніскавічы Ганц. Тэбель—вялікі свярдзель. Чычалі Швянч. Тэбаль—велькі свідар. Кудзялянцы Шальч. У тэбалі самы канец востры. Галынаны Ашм. Тэбаль самы большы свідэрак. Гемзы Шальч. Тэбаль — такі свідэр бальшы. Грыкені Вільн. Тэбэль прынёс. Ciманавічы Драг. Тэбяль — свідар бальшы. Солы Смарг. Тубель— чым дзелалі філінговыя дзверы. Навасёлкі Свісл. 2. Вялікі драўляны гвозд, пры дапамозе якога змацоўваліся бярвенні ў сцяне зруба. Тэбель бальшы, сцены скручваць. Пацаўшчына Дзятл. Тэбяль — драўляны шып, якім скрапляюць бярвенні ізруба. Галубы Маст. Брусы браліся на тэбаль, каб не выкручваліся, зага