Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

A знізу да сеткі прывязваліся топкі, зробленыя з гліны, выпаленыя ў печы, кап ні размоклі. Альхоўка Навагр. ТО'ПЛЕНІК м. Toe ж, што i т а п л і н н і к. Бярно, якое ідзе на дно ракі,— топленік. У нас топленікаў хватала, цягалі з ракі i будаваліся заборы. Вецярэвічы Пух. КУПЛЕНЫ прым. Кіпячоны (пра малако). Топленая малако піў бы i піў. Азяраны Раг. К УП Л Я ж. Toe ж, што i та по ль. Топля адна, топлямі усадзілі парк. Дзяніскавічы Ганц. КУПН УЦЬ зак. Тупнуць. Як топнуў нагой, як закрычаў! Саланое Віл. ТОПОЛГНА ж. 1. Адно дрэва таполі. Тополіна вэльмі хутко росте, Курашэва Чыж. 2. зб. Зараснік таполі. КолІсь за клунямі мнуого тополіньі росло. Курашэва Чыж. ТОПОРЫ'СКО гл. ТАПАРЫ'СКА ТОПОРЭ'Ш ЧЭ н. Тое ж, што i т а п а р ы с к а. Топорэшчэ побэв. Дзмітравічы Кам. К УП САЦ Ц А незак. Таптацца, хадзіць, выконваючы якую-н. работу. Мама ў вірандзі топсаіцца. Едлавічы Брасл. ТОПТУ'ХА ж. кулін. Бульбяная каша. Люблю топтуху ў печ паставіць, каб скорыначка зробілася, a дзеці дак свежую ядзяць. Вялікія Аўцюкі Калінк. ТОПЫ'РО гл. ТОПІФО ТОПЭ'ТЭ гл. ТАПГЦЬ ТОКЯЛЬНІК м. Toe ж, што і т а п л і н н і к. Топяльнік з paкі выцягнуў. Вялікія Баяры Шчуч. TOP м. 1. Дарога. Дзе шырокі тор, там прыстаўка добрая. Ахрэмаўцы Брасл. Top — выхажаная дарога ці выежджаная. Масілавічы Сл. 2. Чыгуначны пуць. Myoŭ діед робів пры торові до Біельска, Курашэва Чыж, 3. Каляіна, след. Калясным торам вада паляцела. Магуны Паст. Прашло калясо — астаўся тор. Быстрыца Астр.; параўн. польск. tor дарога', tor kolejowy 'чыгуначны пуць'. ТОФБА ж. 1. Торба, кайстра. Павесіў чалавек торбу на гвоздзіку, у торбі хлеп быў дужа чорны, але дужа пахнючы, з добрай кісьлей — ён з рознымі зёлачкамі, з зеллям. Вузла Мядз. Набраў бы торбу арэхаў. Альхоўка Навагр. Еслі з полотна, то торба. Калясное Міхал. Набраўшы бадзягі цэлу торбу. Плябанцы Ашм. Торбу тую забралі. Пацаўшчына Дзятл. Гонькаю накрывалі каня, а торбу коньскую вешалі каню. Малахоўцы Бар. 2. Харч, які бралі з сабой. Я табе торбу ні дам. Пастуху давалі торбу: лусту хлеба i кусочак сала. Кіралі Шчуч. V Хто торбу носіць, той есці ня просіць. Кураполле Паст. Мая мама казала: «Хто торбу носіць, той есці ня просщь», Рагулішкі Даўг.; параўн. руск. торба, польск. torba тж'. КУРБАЧКА ж. памянш. да т о р б а 1. Трэба тые торбачке пашыць свае роботы. Баброўнікі Гарад