Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1984). Том 4. П-С. Ю. Ф. Мацкевіч

ПО'УЗАЦЬ незак. 1. Качацца па зямлі ад болю (пра жывёлін). Абадзьмулася, na зямлі поўзала [карова]. Саланое Віл. 2. перан. Хадзіць доўга, позна. Поўзаюць хлопцы да каторай пары. Старыя Смільгіні Воран. ПО'УЗІНЫ мн. 1. АпоўзІны. Поўзіны— калочкі, якія звязваюць папарно i вешаюць паверх на стозе, каб вецер сено не зрываў. Дзяніскавічы Ганц. 2. Жэрдкі для замацавання саламянай страхі. Дупцом скручваныя ўвязваюць поўзіны да лат наверх саломы. Мсцібава Ваўк. ПО'УЗНІК м. 1. Toe ж, што i п о ў з і ны 2. Поўзнік e, кладуць на хлеве. Малыя Аўцюкі Калінк 2. зб. Сучча. Ідзі поўзніку насячы, жыто там будам складаваць. Хатынічы Ганц. ПО'УЗЯ зб. н. Toe ж, што i п о ў з і н ы. 2. Крыюць хату саломаю, яе рассцелюць, а на яе кладуць поўзя i к ім прывязваюць салому. Стральцы Гродз. ПОУКВАФТЫ 'ж. устар. Паўкварты. Свежага малака поўкварты выпіла. Міцкавічы Смарг. ПОУКО'ЛАВАЦЬ зак. Павыколваць. 0 Вочы поўколаваць — углядацца, любавадца. Ён вочы поўколаваў за ўхажоркі. Вецярэвічы Пух. ПОУКО'ПКА ж. Невялікая капа. Ставілі ў поўкопкі сено. Смаляніца Пруж. ПОУМГСОК м. Паўмісак. Поўмісок плыткі. Калясное Miхал. ПО'УНА I прысл. 1. Перапоўнена. Людзей поўна ў аўтобусі наехала. Ахрэмаўцы Брасл. Поўна народу ў леся. Мярэцкія Глыб. Афіцарэй было поўна. Латыгаль Віл. Па поўна зараблялі. Рудня Астравітая Чэрв. У траве поўна ігрушак такіх ляжыць. Лісна В.-Дзв. Ёлка апсыпалася, ссохла, поўна іх пасохла. А запаху поўна хата. Солы Смарг. У нас поўна гэтых калкоў. Парэчча Гродз. Hi нада набіраць поўну жменю, так руку ні зажнець. Вялікія Нястанавічы Лаг. 2. Звыш меры. Баюся прасіць поўна за кабана. Рудня Астравітая Чэрв. 3. Пышна. Шыпшына цвыець пляхата, а ружа — поўна. Магуны Паст. ПО'УНА II ж. астр. Поўня. Тухавічы Лях. ПО'УНАТА ж. астр. 1. Тое ж, што i п б ў н а II. Ракаўскія Швянч. Як круглы Месяц — поўната. Мярэцкія Глыб. Поўната — поўны Месяц. Магуны Паст. Ідзець к поўнаты маладзік. Лісна В.-Дзв. Другая квадра да поўнаты. Малькуны Ігн. Маладзік, a тады поўната. Рагулішкі Даўг. Як поўната, у нас свіней рэжуць. Ёдлавічы Брасл. Даўней казалі: «Сны праўдзяць да поўнаты». Валынцы В.-Дзв. 2. У знач. прысл. пдунатай. У час поўні. Нада поўнатай кабана забіваць. Ахрэмаўцы Брасл. ПО'УНАТКА ж. Toe ж, што i п б ў н а II. 0 Пад поўнат