адна я. Старыя Трокі Трак. Пабыў пара дні, бо як німа, m такось смутно. Баброўнікі Гарад.; параўн. польск. smutnie тж'. СМУ'ТНЕНЬКІ прым. памянш. перан. 1. Змарнелы. Сёлета німа росту цыбулі, смутненькая цыбуля. Багушэвічы Бярэз. 2. Несамавіты. Галена ж замуж выходіт, жэніх так собе — смутненькі. Сялец Бяроз. СМУ'ТНЫ прым. 1. Сумны. Смутная яна, смуткуя. Рыбчына Віл. Смутны ён, невасолы. Талейкі Швянч. Смутныя, скучный людзі. Буды В.-Дзв. 2. пе}ран. Пахмурны. Смутны дзень, смутно, цёмно. Вострава Маст.; параўн. польск. smutny тж'. СМ УЦГЦЦА незак. Toe ж, што i с м у т к а в а ц ь. Смуціцца яна. Талейкі Швянч. V Не смуцься згубіўшы, не цесся знайшоўшы. Кіралі Шчуч. СМЫЗА' ж. Імжа. Смыза ідзе на дварэ. Граўжышкі Ашм. СМЫК I jh. 1. муз. Смычок. Смык — што грае на скрыпцы. Альхоўцы Лях. 2. Пугаўё. Смыкам засмарганула за шыю сабаку [цацку] i нясе на скрыню. Гемзы Шальч. СМЫК II м. у стар. Прымітыўная барана. Смык рабілі так: рашчэпіць ёлку сукаватую, чатыры палавінкі нада збіць, запрэхчы каня І пацягацъ. Смыком высмаліць [пабарануя] поля. Дзелайця смык пасяку баранаваць. Граўжышкі Ашм. Смык— барана, даўна смыком баранавалі. Смык рабілі с сукаватай елкі, выбіралі разложыстую елку. Саланое Віл. СМЫКА'ЛКА ж. О Смыкалку знаць — быць кемлівым. Ласа карова смыкалку зная. Мсцібава Ваўк. СМЬГКА'ЦЬ незак. 1. Тое ж, што і с м б р г а ц ь 2. Не смыкай авёс! Мсцібава Ваўк. 2. перан. Тое ж, што i с м 6 р г а ц ь 4. Нэ смыкай ты гэтую торбу ўзад-упэрод! Сялец Бяроз. СМЬГКНУ'ЦЬ зак. экспр. 1. Адляцець. Кап палено не смыкнуло! Мсцібава Ваўк. 2. Выскачыць. Смыкнула праз вакно i пашла. Мсцібава Ваўк. 3. Украсці. Смыкнула сена, зярна І пабегла, пану даказалі, ён мяне пацягнуў добро. Мсцібава Ваўк. СМЫЛЕ'ЦЬ незак. Моцна балець, пячы. Ногі вясной як патрэскаяцца — натта смыліць. як мыдлам памыяш. Малі Астр. Асот лезіць у ногі, кап ён звёўся, аш ногі сталі смылець. Кураполле Паст. СМЫЛЮ'ЧЫ прым. Балючы. Смылючыя ўколы прынімала. Кураполле Паст. СМЫСЛЁНЫ прым. Кемлівы. Малое, a смыслёны. Быў смыслёны ты. Саланое Віл.; параўн. руск. смышленый тж'. СМЬГТТЕ гл. СМЯЦЕ СМЫЧА'Й м. Toe ж, што i с м а ч а л ь. Смычай — болотная трава, мяккая трава, у балоце расце. У смычаю парасце чарнагалоў, шышачка такая, цвіце белым клачком ваты. Смычаю звяжа ды вымяця печ. Рудня Астравітая Чэрв. СМЫЧА'ЛЬ м. Toe ж, што i с м а ч а л ь. Смычаль napoc, як
Дадатковыя словы
смыкалка, смыкнўла, смьгкаць, смьгкнуць
3 👁