Круп. Хто скуп — не глуп. Завельцы Астр. 2. у знач. назоўніка скупы, скуп м. Скупы. Скупы жалеіць сабе i другому, астатні яблык вязе прадаваць, хаця п ні з'есці. Ністанішкі 'Смарг. Скупы не пазычыць грошы. Альхоўцы Лях. Скупы — у яго не дастанеш нічога. Гемзы Шальч. VA скупы — ні глупы. Старое Сяло Зэльв. Скупы i камня ні дась забіцца. Ахрэмаўцы Брасл. Скупы па два разы плоціць. Вузла Мядз. Добрахвочы глядзіць скупому ў вочы. Ухвала Круп. У скупога вады не дапросісся. Лука Нараўк. А скуп — ня глуп. Валынцы В.-Дзв. У скупа хоць кагда возьмеш, а ў нета — ніколі. Малі Астр. 3. Што крыху не дасягнуў якой-н. меры. Скупых два фунты прынясла. Ністанішкі Смарг. Скупы фунт масла. Кіралі Шчуч. Тут скупы фунт. Скупы кілаграм. Альхоўцы Лях. СКУПЯНЬДЗЯ', СКУПЯНДЗЯ' м. i ж. Тое ж, што i скуп i д р а л а. Скупяндзя ты! Альхоўка Навагр. То ўжэ такі скупяндзя, што толькі выкрасіць да выбрасіць. Баброўнікі Гарад. СКУРА', СКУОФА ж. 1. Скура. Як жоўтая скура — карова добрая на малако. Едлавічы Брасл. ён скуру зняўшы. Нос нацярала — аш скура злезла. Малі Астр. Пад скуру калолі. Такая скура чырвоная! Старыя Смільгіні Воран. Скура замерзла. Грыкені Вільн. У мяне скура падняўшыся. Скура натта пакорпалася на твары, што нежывоя. Гемзы Шальч. Моч пашла па-за скуры. Кудзялянцы Шальч. Скуру трэбо зняць. Быстрыца Астр. Трэда скуру лупіць. Здымаць скуру буду. Паляцкішкі Воран. На зямлі смаляць — лучшая скура. Старыя Трокі Трак. Шэрая скура ў гада. Руднікі Шальч. Гадзіна аблінала, скуру аставіла. Шчапаяцца скура на нагах. Магуны Паст. Вот холадна, аш па-за скуры пашоў марос! Скура зрабыася, як курача цела. Кіралі Шчуч. Скура лопаецца на пальцах. Рагулішкі Даўг. Пасля гарачкі ўся скура на целе злупіласа. Крынкі Крын. Дзяруць скуру ў свінні. Асавец Віл. Скура с сырцом — сырцовая скура. Рыбчына Віл. Скура будзя драцца. Зняў скуру з цяляці. Старое Сяло Зэльв. Скура пазлазіла з жывіны. [жывёлы]. Вострава Мает. 2. Вырабленая шкура жывёлы. Скура вісіць. Скурди накрыўся. Паляцкішкі Воран. Балтушнік авечак скуры вырабляў на кажухі. Старыя Трокі Трак. 3 дрэва вычаша, скурой абівалі клумпі. Стральцы Шальч. Адна скура кароўская, другая конская, яны даўно ў мяне. Ахрэмаўцы Брасл. Скуру юхту на хадакі куплялі. Збляны Лід. Шылі са скуры пасталы. Стральцы Гродз. Кандалікі з дрэва роблены i скурай абабіты — заднікі i вяршочкі с скуры. Солы Смарг. 3. Шалупінне. Скуру згоняць у млыне з зерня. Кудзялянцы Шальч. ОСкура гарыць — пра вельмі рухавага чалавека. Я сяджу, а ў мяне скура гарыць. На ей скура гарыць — такая, што на месце ня ўстоя. Яна ■ віхрыцца, аш на ей скура гарыць. Малі Астр. Скуру драць