Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1984). Том 4. П-С. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 617  ▶ 
СКЛЫ ТАЦЬ незак. экспр. Дрэнна іградь на якім-н. музычным інструменце. Нехта склыгаў гармонікам. Кураполле Паст.; параўн. літ. klykinti тж'. СКЛЫНБО'ВАЦІ зак. Туга звязадь (пра сноп). Склынбоваці куля — то цесно звязаці. Смаляніца Пруж. склы'чыць зак. 1. Пакамячыць. Склычыла хустку, як цяпер надзець? Магуны Паст. Во адзеня склычыў! Ракаўскія ПІвянч. 2. Надзець адну адзежыну паверх другой. Склычыў дзве вопраткі ўместа — кажух i армяк. Склыч армяк c кажухом! Рыбчына Віл. СКЛЮ Д, СКЛЮТ м. 1. цясл. Сякера для абчэсвання бярвення. У мяне два склюды. Лоск Валож. Склют — ім чэшуць бярвення. Рыбчына Віл. Склют — такі тапор, часаць бярвеня. Малі Астр. Склют—ачэсваць бэлькі. Івашкаўцы Смарг. Склют нада, калі шпалы чэшуць. Жодзішкі Смарг. Склютам чэшаць дзерава. У мяне склют нехарошы. Кіралі Шчуч. Склют — што чэшуць браўно плотнікі. Парэчча Гродз. Як хаты робяць, склют патрэбны. Глівін Барыс. Склют — вяліка сакера, шырока, цясалі шпалы. Альхоўцы Лях. Склютом ачышчая бярвеня, па шнуру счэсвая. Пасля бандажа паччышчая склютом. Гемзы Шальч. Склют—тапор да будовы. Кудзялянцы Шальч. Склют чэша акуратня, тылька шчэпкі адбівае, бервянё глаткае. Руднікі Шальч. Чэшуць шпалы склютом. Чычалі Швянч. Тапорышча крывое ў склюдзе. Багушэвічы Бярэз. Даўна часалі шпалы склютам. Саланое Віл. 2. перан. Хто скупы. Склют такі, у яго нічога не дастаніш. Валынцы В.-Дзв. V Ходзіць, як склют, скорчыўшыся. Кураполле Паст. Нос длугі, як склют. Старыя Смільгіні Воран. Сагнуўся ты, як склют. Старыя Трокі Трак. Яго конь, як склют, ні мая таліі. Гемзы Шальч.; параўн. літ. skliŭtas тж'. СКЛЮТАВА'ЦЬ, СКЛЮ ДАВА'ЦЬ незак. Абчэсваць склюдам. ён склютуя дзерава на хату. Бакшты Іўеў. Трэба склютаваць палена. Старыя Смільгіні Воран. Склютам сцены склютавалі. Пацаўшчына Дзятл. Склюд — склюдавалі браўно. Багушэвічы Бярэз.; гл. с к л ю д. СКЛЯ'НКА ж. Шклянка. Склянкі былі, гарбату пілі. Солы Смарг. СКЛЯПА'ЦЬ зак. безас. перан. Пабіць (градам). Усё поля скляпала. Бакшты Іўеў. СКЛЯПЕ'ННЯ, СКЛЯПЕ'НЯ н. 1. Паднябенне ў печы. Скляпення ў печы зверху, дзе агонь гарыць. Рыбчына Віл., Старыя Трокі Трак. 2. перан. пчал. Верх сотаў. Скляпеня зрэжу з мёду, трэбо тонкі нош. Мсцібава Ваўк. СКЛЯПГСТЫ прым. Глыбокі. Скляпістая трупа — як верх, так i ніс. Бакшты Іўеў. СКЛЯПГЦЬ незак. пчал. Запячатваць. Пчолы пачынаюць скляпіць мёт. Быстрыца Астр
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

даваць, склычыць, склянка, скляпаць
6 👁
 ◀  / 617  ▶