Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1984). Том 4. П-С. Ю. Ф. Мацкевіч

СВО'ЙСКІ прым. Рахманы. Бусел свойскі такі. Пацаўшчына Дзятл. Свойская курыца. Свойскі бычок. Беняконі Воран. Свойская кура, нікога не баіцца. Глівін Барыс. СВСУЙСКІ ПЛЮ Ш НГК м. бат. Aep. Свойскі плюшнік сілно пах мае. Малыя Аўцюкі Калінк. СВО'ЙСКІЯ, СВЫ'ЙСЬКІ ГРЫБЭ' мн., СВЫ 'ЙСЬКШ ГРИБ м. Ядомыя грыбы. Свойскія грыбэ i воўчыя. Вострава Маст. Свыйські грыбэ. Свыйській гриб. Дзмітравічы Кам. СВО'ЙСКЛІВЫ прым. Toe ж, што i с в о й с к і. Такая свойсклівая курка — не баіцца, у хату забягаіць. Беразіно Докш. Свойсклівая курыца. Мае свойсклівыя куркі. Валынцы В.-Дзв. Свойсклівая кура, дзікліва, як уцікаіць. Дзёрнавічы В.-Дзв. Свойсклівая курыца. Мішневічы Шум. СВО'ЙЧЫК м. памянш. да с вой II. Астаўся свойчык naлатна. Вялікія Баяры Шчуч., Вострава Маст. Свой, свойчык— скрутак палата. Пасека Ст.-Дар. СВО'ЛАК м. буд. Кладзь, якая служила апорай страхі на сохах. Сволак — браўно доўгая, наверх усцягваюць, кали строяць гумно. Стральцы Гродз. Сволак нацягваюць, калі ставяць гумно, на яго кладуць ключа. Малахоўны Бар. СВОИ м. Пах. Чую свои мёдам, чую свои агурком. Гемзы Шальч. СВОР м. Тое ж, што i с в i р. Бабу паставяў i павесіў свор. Свор — што воду чарпая. Старыя Смільгіні Воран.; па+ раўн. літ. svlrtis, дыял. svaras тж'. СВОДКА ж. Зводка, звесткі. Нада своткі даваць каждую нядзелю. Пераброддзе Міёр.; параўн. руск. сводка тж'. СВОЯ'К гл. СВАЯ'К СВОЯ'ЧКА гл. СВАЯ'ЧКА СВЬГИСЬКІ ГРЫБЭ' гл. СВО'ЙСКІЯ ГРЫБЭ' СВЫ'КОР гл. СВЁКАР СВЫКРО'В гл. СВЯКРО'У СВЫННЯ' гл. СВІННЯ' СВЫНОРЫ'І гл. СВШАРЫ'1 СВЫНЫ'НЭЦЬ гл. СВШ ГН ЕЦ СВЫ РДЛО' гл. СВЯРДЛО' СВЫ'РОН гл. СВГРАН СВЫРО'НОК гл. CBIPO'HAK СВЫСТА'ТЫ гл. СВІСТА'ЦЬ СВЫТЛГЦЯ гл. СВЯТЛГЦА СВЫТОВА'Я ЗОРЯ' гл. СВЭТОВА'Я ЗАРА' СВЭ'ДАР гл. СВЕ'ДАР СВЭКРО'У гл. СВЯКРО'У СВЭ'НКА ж. Малая ўкладка снапоў на полі. Свэнка—дванаццаць снопыв. Дзмітравічы Кам. СВЭРБЯ'ЧКА ж. мед. Кароста. По войніе почті всіе на