Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1982). Том 3. М-П. Ю. Ф. Мацкевіч

лубы Мает. Нада добра папярыць палатно. Солы Смарг. Трэба адзежу папярыць. Крэва Смарг. Папярыла палатно. Дзяніскавічы Ганц. ПАПЕЯ'ЦЬ зак. Паспяваць. Сабраліся, бала, i папеём. Саланое Віл. ПАПІКА'ЦЦА зак. Апекаваць каго-н. Ты маім сынам папікайся. Ведярэвічы Пух. ПАПІКНУ'ЦЬ зак. Упікнуцд. Папікнуў мяне за грошы. Ракаўскія Швянч. ПАПІЛАВА'ЦЬ зак. Папілавадь. Усе дровы папілавалі. Ракаўскія Швянч. ПАПІЛЬНАВА'ЦЬ, ПАПІЛЬНЯВА'ЦЬ зак. 1. Павартаваць. Пасяджу i папільную хату. Новікі Гродз. Я хоць хаты папільную. Кудзялянцы ПІальч. 2. Пасачыць. Трэбо папільняваць, куды яна [курыца] ходзіць. Малахоўцы Бар. 3. Папасціць. Заутра нада ўстаць папільнаваць парасятаў. Ахрэмаўцы Брасл. ПАПГНЬКА ж. Сорт яблыкаў. Папінька жоўтая, красная. Кіралі Шчуч. ПАПІРА'ШКА ж. Кій. Дзед пайшоў, a папірашку заставіў. Ухвала Круп. ПАПІРГА'ЦЦА зак. Паштурхацца. Дзеці папіргаюцца, паштурхаюцца. Саланое Віл. ПАПІРХНУЯДЦА зак. Спатыкнуцца. Папірхнуўся конь з мяжы, i чалавек зваліўся, а конь падковай наступіў на нагу. Гемзы ПІальч. ПАПІ'РЫЦЬ гл. ПАПЕ'РЫЦЬ ПАПГЦЬ зак. перан. Увабраць у сябе. Робім кілбасы, ульем вады, i мяса nan'e ваду. Крэва Смарг. ПАПЛАВГНЫ мн. Багна. Асцярожна нада хадзіць, ёсць вокны ў паплавінах i каля возераў na балотах. Лайпушкі Ігн. ПАПЛАВУ'ХА ж. бат. Мякотніца адналістая. Азяраны Раг. ПАПЛАВУ'ШКА ж. памянш. да п а п л а в ў х а. Паплавушку коні, каровы ядзяць, расце, дзе мелкая вада, як асочка, мякінькая, цяяёнку дала б, каб дзе блізка была. Азяраны Раг. ПАПЛАВЬГ мн. Багністае месца каля рэк. На паплавах косяць сена, выносяць яго ў кашалях на сухое места. Kypaполле Паст. Не ідзі пат паплавы, утопішся! Лісна В.-Дзв. ПАГІЛАТА'НЫ дзеепрым. Парэзаны. Усё ліцо было ў Галі паплатана. Крэва Смарг. ПАПЛАТАЯДЬ зак. 1. Падзерці. Паплатаў сабака nocцілку, хустку сцягнуў з плоту i паплатаў. Жылі Іўеў. 2. Пачысціць. Рыбу нада паплатаць. Кураполле Паст. 3. Укруціць. У посцілку паплатаў дзіця. Граўжышкі Ашм