Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1982). Том 3. М-П. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 537  ▶ 
а то куры прыдуць на надворак. Кіралі Шчуч. Падваротніца наша цяшкая, чуць падняць. Рудня Чэрв. Падваротніцу ставяць пад вароты. Малахоўцы Бар. Падваротніца каля парогу ў адрыне закладалася. Воўкуш Ліпск. ПАДВА'САЛІНЫ толькі мн. абрад. Узаемнае наведванне бацькоў маладой i маладога пасля вяселля; пярэзвы. Нядзелю перабудуць, i бацькі маладой едуць да бацькоў маладога на падвасаліны. Гемзы Шальч. ПАДВЕ'ЗЦІ, ПАДВЕ'СЦІ зак. Давезці да якога-н. месца. Да Ашліяны Косця падвязе. Болюсь, падвязі! Галынаны Ашм. Кала рыбхоза дагнаў Ванька на кані i падвёз да Нясвіжа. Альба Нясв. ПАДВЕ'И м. мед. Хвароба ад скразняка; параліч. У цябе ці падвей ці каўтун? Беразіно Докш. Падвей схопіць. Kypaполле Паст. Падвей — хвароба такая. Малі Астр. Чалавека падвеяла, падвей яго хапіў, ані рукой, ані нагой не варушыць. Жылі Іўеў. Падвей мучаіць i дзяцей, i сталых. Відзела сама гэты падвей на свае вочы: вочы пераверня белым наверх, рукі гне} ногі, заверне рот набок. Падвей з віхроў. Рыбчына Віл. Як падвей патхопіць, то губы скарожыць. Кіралі Шчуч. Як прастыне i баляць ногі, i кажуць: «Падвей у цібе». Шэпча шаптун ад падвея. Рудня Астравітая Чэрв. ПАДВЕ'ЙКА ж. Toe ж, што i п а д в ё й. Ад падвейкі яму ліцо скруціла. Палядкішкі Воран. ПАДВЕФХАМ прысл. Уверсе. Пад верхам, як ставяць страпілы, ложаць мурлаты. Вялікія Нястанавічы Лаг. ПАДВЕ'СЦІ гл. ПАДВЕ'ЗЦІ ГТАДВЕўАРА прысл. Пад вечар. Ужо падвечара прышла Оля. Кузьмічы Люб. ПАДВЁНЗКА, ПАДВЁНСКА ж. Падвязка. Дзе мае nad~ вёнскі, недзі я лажыла, дзе яны падзеліся? Гемзы Шальч.; параўн. польск. podwiqzka тж'. ПАДВГЛКА ж. Павека. Падвілка з валаскамі. Парэчча Гродз. ПАДВІ'Р м. Bip. Падвір у азяры. Янова Рас. ПАДВІТУ'ХА ж. Кавалачак паперы i інш., на які навіваюць ніткі. Я то более без падвітухі раблю клубок. Ахрэмаўцы Брасл. ПАДВ РУКА ж. Тое ж, што i п а д в і т ў х а. Ёсць падей ваны клубок i клубок бес падвіўкі. Ахрэмаўцы Брасл. Вазьмі падвіўку пат клубок: ці паперу, ці ганучку. Кіралі Шчуч. ПАДВГЧКА ж. 1. этнагр. Абруч, на які накручвалі намітку. Як замуш пойдзя, носіць падвічку. Альхоўка Навагр. 2. Пасма льну, што падкладвалі пад валасы, каб зрабіць прычоску. Ручку лену паложыць пад валасэ — гэта падвічка, i зробіць куклу бальшую. Кіралі Шчуч
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

гтадве^ара, падвезці, падвеи, падвейка, падвесці, падвітуха
3 👁
 ◀  / 537  ▶