Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1982). Том 3. М-П. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 537  ▶ 
ПАГРЬГЗЦІ зак. Патачыць. Чарвяк пагрыз дзёраво ў дым. Ахрэмаўцы Брасл. ПАГРЭ'БІНЫ толькі мн. Рэшткі згрэбенага сена. Пагрэбіны, як падгрэбаюць стога, воза. Альхоўка Навагр. ПАГРЭ'БКІ, ПАГРЭ'ПКІ толькі мн. Toe ж, што i п aг р э б і н ы. Пагрэпкі — сена дзе падграбаюць. Граўжышкі Ашм. Звезлі рамашку, асталіся пагрэпкі. Вялікія Баяры Шчуч. ПАГРЭ'БЦІ, ПАГРЭ'БСЦІ зак. Згрэбці. Сена пагрэбла, каб не згніло лежачы. Альхоўка Навагр. Зара дошч будзя, трэба пагрэпсці сена. Бакшты Іўеў. Паграбу граблямі. Haвасёлкі Свісл. ПАГРЭ'ДЗІНЬ м. Месца на печы каля сдяны, дзе сушаць дровы. На печке пагрэдзінь. Старыя Смільгіні Воран.; параўн. літ. pagredinys тж'. ПАГРЭ'ЙЗАЦЬ зак. Зрабіць неахайна. Пагрэйзала падлогу, пагрэйзала — i пайшла. Пацаўшчына Дзятл.; параўн. літ. grŭisteti тж'. ПАГУБГЦЬ зак. 1. Знішчыць, спаліць. Многа пагубілі хатаў вайной. Ракаўскія Швянч. 2. Разладзіць. Ты сям'ю naгубіў. Малі Астр. ПА-ГУДА'СКІ прысл. Па-беларуску. Па-гудаскі пуга, а na-літоўску бізун. Па-tydacKi гаворыць. Малькуны Ігн.; гл, t y д. ПАГУ'ДЗІЦЬ, ПАГУ'ДЗІЦЦ, ПОГУ'ДЗІЦІ зак. Абсмяяць. Нізашто пагудзілі дзеўку. Ухвала Круп. Пагудзіці каго — недобро судзіт, обсмеяці. Ялова Пруж. Людэй погудзіці. На уліцу вышоўшы, нэ погудзіш вас. Смаляніца Пруж. ПАГУЖА'ВІЦЬ зак. Зрабіцца мяккім, вялым. Чаму ты картошку не забрала? Яна пагужавяла, зрабілася, як ануча. Вецярэвічы Пух. ПАГУЖАЦЬ зак. Стаць пароснай. Наша свіня пагукала. Альхоўка Навагр. Пагукала свіня. Лука Нараўк., Воўкуш Ліпск., Крынкі Крын. ПАГУКА'ЦЬ зак. 1. Паклікаць. Пагукай Ліду. Мішневічы Шум. Сяменіху пагукала. Ведярэвічы Пух. 2. Пагукаць. Пагукэй — по лесу голас ідзе. Малыя Аўцюкі Калінк. ПАГУЛЯ'НЕ н. Гулянка. Панясём паўлітра, будзе пагуляне. Беняконі Воран. ПАГУЛЯ'НКА ж. Toe ж, што i п а г у л я н е. Хадзілі на пагулянку. Парэчча Гродз. ПАГУЛЯ'ЦЬ зак. 1. Не працаваць нейкі час. Задумаў пагуляць, не робіць. Галыданы Ашм. 2. Прагуляцда. Аспадыня пусціць пагуляць. Галыланы Ашм. ПАГУ'Р м. Сенажаць на ўзвышаным месцы. Пагур — сухая санажаць. Рыбчына Віл. ПАГУФАК, ПАГУФАК, ПУГУФАК м. Toe ж, што i п a
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

пагрэбкі, пагрэбсці, пагрэбці, пагрэйзаць, пагудзіцц, пагудзіць, пагужавіць, пагулянка, сямю
3 👁
 ◀  / 537  ▶