Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1982). Том 3. М-П. Ю. Ф. Мацкевіч

купіті. Вуон оно раз быв. Курашэва Чыж. Чорт думаў: «Дам выдро золота, оно ны чыпайтэ ны мынэ, ны плэмнянныка». Сасноўка Пруж. V Гэтого полотна оно кыці на ганавыці — вельмі мала. Сіманавічы Драг. ОНУ'ЧЫ мн. Анучы. Колі мне прышлосо жэніціса, то бацько мой сплёў мне постолы, маці дала белые онучы, i поехау я по свою жонку. Смаляніда Пруж. О'НЫ толькі мн. Старая мера ворнай зямлі, поле каля пяцідзесяці — ста метраў даўжыні. Онаў шэсць у дліну. Быстрыца Астр.; гл. г 6 н i. О'ПАДЗЬ ж. мед. Эпілепсія. Опадзь кідае чалавека. Галубы Мает. ОПА'ЛКІ мн. Абгарэлыя палены дроў. Азарычы Пін. ОПАЛКОВА'ТІ зак. Тое ж, што i о д м э н т і т і. Кажут, што Тімохвіей жуонку опалковав. Курашэва Чыж. ОПАФЫЦЦА зак. Апарыцца. V Каб ты ў горачу брагу опарыласаI Хатынічы Ганц. ОПЕРЬГЭСТІТІ зак. экспр. Ударыць. Кійіском корову оперыэстів. Курашэва Чыж. ОПОВДНІ' гд АПАУДНГ ОПОВІВА'ТІ незак. Спавіваць. Оповізалі детей, коло боку ручке положылі. Спросонка оповіла голову не ногі. Азарычы Пін. ОПО'ЗДЫВАЦІ незак. Адставадь. Воны [часы] опоздывают. Смаляніца Пруж. ОПОЛСУНІК м. Апалонік. Дзмітравічы Кам. ОПОЛО'ТЫ гл. АПАЛО'ЦЬ ОПОЛУ'ШКІ толькі мн. Апалушкі. Ополушкі — шчо ополаем крупы, маленькі ночовочкі. Смаляніца Пруж. ОПОМЭТА'ТЫСЬ зак. Апамятацца. Тогды я трошкі от моталась, i мы сталы іты хучый додомы. Ляскавічы Бяроз. ОПО'НА ж. Велакамера. В опоні дырка зробіласе, трэба заклейіті. Курашэва Чыж.; гл. а п 6 н а. ОПОФА ж. перан. Падтрымка, дапамога. Якая опора ў вас? Дзмітравічы Кам. ОПОЧНУ'ТЭ, ОПОЧЫ'НУЩ зак. Адпачыць. Опочынь ты. Віте ідіте опоченьте. Дзмітравічы Кам. Опочыньтэ, заутра кончытэ. Смаляніца Пруж. ОПРАВЛЯ'ТЫ незак. Упарадкоўваць. Градку пойду оправляты. Горек Бяроз. ОПРАНУ'ТЫСЬ ел. АПРАНУ'ЦЦА ОПРАНУ'ЦІСА зак. Апрануцца. Опраніса, чому нэ опранэсса? Смаляніца Пруж. ОПРАТА'ЦЦА зак. Тое ж, што i о п р а н ў ц і с а. Трэба опратацца. Опратайса ў пальто. Смаляніца Пруж. - О'ПРАТКА ж. Вопратка. Семежава Кап