Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

у плыце] збівалі гваздамі, а лаўку з лаўкай шарцугамі звязавалі. Лаўка — частка плыта на даўжыню аднаго бервяна. Дванаццаць лавак у адзін ганок. Рыбчына Віл. Гналі лаўкі i берагі разбілі, a цяпер пазарасталі. Саланое Віл. Плыт з семвосем лаўкаў. Бакшты Іўеў. Лаўка — у плыце. Дакудава Лід. Лаўка (лоўка) — чатыра c палавінай метры шырына i дзевяць метраў доўжыны na дванаццаць-чатырнаццаць бравён. Лоўкі, пазбіваныя, патанулі ў Пцічы. Вецярэвічы Пух. ЛА'УКА IV ж. 1. Папярочная баразна. Лаўкі — папярэчныя барозны бульбы. Лаўка — адна баразна. Мярэцкія Глыб. 2. Участак лесу. Купіў цэлу лаўку лесу. Дакудава Лід. ЛАУЛЯ' ж. Лоўля. Лаўля рыбы бродам. Трэці чалавек за прамую палку нажымая брот да зямлі — гэта называюць лаўля бродам. Альхоўка Навагр. ЛАУРЫ'Н, РАУЛЬГНЕЦ, ВАУЖЫ'НЕЦ м. рэліг. Рэлігійнае свята, якое адзначаедца 10 жніўня. Лаўрын, ці Ваўжынец — свята дзесятага серпня. На Раўлынца бацяны адлятаюць. Граўжышкі Ашм.; параўн. літ. RaulynasLaurynas лац. Laurinus тж'. ЛАУШЭ'НЬ м. i ж. Ляўша. Лаўшэнь — гэта хто левай рукой робіць. Лаўшэнь будзіць, еслі левай сіськой корміць. Саланое Віл. ЛА'ХА ж., ЛА'ХІ мн. 1. Старая адзежына, рызман. Лахі — адзежа старая. Жылі Іўеў. 2. перан. экспр. Адзежына. Купіла лаху ў магазыня. Граўжышкі Ашм. 3. перан. экспр. Бялізна. Перамыць сваі лахі нада. Ахрэмаўцы Брасл. 4. Шматок. Парвалі кашулю на лахі. Парэчча Гродз. ЛАХАДЗГЦЬ незак. Гаварыць недарэчнае. ё н лахадзіць языком. Міратычы Карэл. Яна ходзіць па хатах i лахадзіць на ўсіх. Солы Смарг. ЛАХА'НАЧКА ж. памянш. Невялікая драўляная міска. Лаханачка — місачка дзеравянная, елі з яе, куплялі. Солы Смарг. ЛАХАНЫ', ЛАХАНЭ' мн. бат. Буякі. Там лаханы растуць. Нарвала лаханоў. Альхоўды Лях. Лаханэ большыя, дурэяш ад іх. Малахоўцы Бар. Лаханэ рвалі на балоці. Тухавічы Лях. ЛАХА'НЬ ж. Гліняная міска. Гліняныя лахані былі, банку, яечню пяклі ў іх. Новікі Гродз.; гл. л а х а н ь к а. ЛАХА'НЬКА, ЛАХА'НКА ж. 1. Toe ж, што i л а х ан ь. Лаханька — з гліны міска, кажуць i ганчарова міска. Альхоўцы Лях. 2. Балея. Лаханька — выдаўоленая з дзерава бяльё мыць. Тухавічы Лях. Лаханка дзеравяная. Бакшты Іўеў.; naраўн. руск. лохань балея'. ЛА'ХАЦЬ экспр. незак. 1. Toe ж, што i л а х а д з і ц ь. Яна вечна лахае, не звяртай увагі. Дварчаны Паст. Вясковыя лахты лахаяць. Кураполле Паст. Ходзіць i лахае языком. Г а