Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
экспр. Адзежа. Штодзень латы свежыя, памытыя. Навасёлкі Свісл. Як беспараткі ў хаця, то латамі ўсё пазакідавана. Дзіця ў латы закутана. Солы Смарг. Схопіла свае латы i пошла. Азарычы Пін. Поеный шкап латэй. Сіманавічы Драг. 4. экспр. Бялізна. Трэба латы памыцъ. Старыя Смільгіні Воран. Трэба по мыт i гразные латы. Азарычы Пін. Шэ трэба латы помыты. Сіманавічы Драг. 5. Пляма іншай афарбоўкі ў жывёліны. Рабая карова — латамі белымі i чырвонымі. Быстр ыца Астр. 6. экспр. Невялікі ўчастак сенажаці. Трэба лату сенажаці скасіць на вос. Граўжышкі Ашм. ЛА'ТА II ж., ЛА'ТЫ, ЛА'ТЭ мн. 1. буд. Жэрдка, якую прыбіваюць да крокваў. Калісь будынкі без пілы сякерай будавалі, латы дзеравяннымі гваздамі прыбівалі. Старыя Смільгіні Воран. Латы клаліся па крохлах. Магуны Паст. Як паставяць крохлы i тагды латы. Быстрыца Астр. Да крохваў латы прыбіваюць. Беразіно Докш. Латы прыбівалі да ключоў, а салому на страсе прыціскалі прышывальнікамі, прывязвалі лазой. Мярэдкія Глыб. Латы прыбіваюць да ключоў. Кіралі Шчуч. Латы пакрываліся саломаю, калі крыюць страху. Латы пакрываліся дранкаю. Стральцы Гродз. Латы ёсць, адно грэбесту няма. Лата тоўстая. Грабясціна доўгая. Пацаўшчына Дзятл. Латы — як строяцъ дом, к кроквам латы прыбівалі. Латы прывівалі да кроклаў. Валынцы В.-Дзв. На крохвы кладу цца латы. Солы Смарг. Чаплялі ключы i да іх прыбівалі латы. Альхоўцы Лях. На кроквы латы прыбіваліся. Мсцібава Ваўк. Па ачэпах ідуць кроквы, а па іх — латы. Малахоўцы Бар. Латы гваздзямі прыбівалі. Дзяніскавічы Ганц. Як соломою крылі, то до латуов прывэзувалі кулікі. Курашэва Чыж. Латэ прыбэв. До лат увязуемо солому. Дзмітравічы Кам. Латы до кроквэй прыбыты. Сіманавічы Драг. 2. Жэрдка, якою прымацоўваюць зверху салому на страсе. Латы на страсе. Магуны Паст. Латы па саломе; лата, як жэрдзъ, тонкая, прыкрэпляе салому. Грыкені Вільн. 3. Бервяно, якім змацоўваюць плыт. Круцілі дзюркі, у латы звязвалі зат i перад. Рыбчына Віл.; параўн. польск. lata, ням. Latte тж'. ЛАТАЖЬГЦЬ гл. ЛАТАШЫ'ЦЬ ЛАТА'К, ЛАТО'К м. 1. Жалабок, па якім сцякае вада, сок. Латак — па якім вада сцякае. Быстрыца Астр. Вада ў карыта па латаку збігала. На страсе латак. Кураполле Паст. Латак — такі жалабок, па ім сцякае сок з бярозы. Мярэцкія Глыб. Вада цячэць с крышы ў латак. Валынцы В.-Дзв. Латак дзеравяны, падвязаваўся, кап вада сцякала с крышы. Ахрэмаўцы Брасл. Латак — дошчачка, па ёй сцякае сок з дрэва, вада з крышы. Дзяхань Смал. Трэба зрабіць латок, сок пусцщъ с клёну. Дварчаны Паст.У Вада ліецца, як з латака. Ахрэмаўцы Брасл. 2. перан. Тоўсты чалавек. Які латак — гэта такі тоўсты дужа. Жылі Іўеў
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

латашыць
2 👁
 ◀  / 729  ▶