Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
рабілі так: муку мяшалі з вадою, троьика соды, раскачвалі i рэзалі на маленькія кусочкі. Міратычы Карэл. Лазанкі пячэм: мукі мяшаям з вадою, трошка соды, раскачаваям i naрэжам на маленькія кусочкі. Лазанкі пяклі: малолі мак, caладзілі воду i налівалі на іх з семя малако. Посная куця: вараць кісель, лазанкі. Муку мяшаем з вадой, трошка соды, замяшаць цеста i раскачаць, парэзаць на кавалачкі — i гэто лазанькі пячэм. Вострава Маст. Лазанькі рабілі i пяклі. Mi-. ратычы Карэл. 2. Ралушкі з цёртай бульбы. Лазанкі: таркавалі картошку, i мукі ў воду, скварылі. Старыя Трокі Трак. 3. Локшыны. Адна лазанка. Лазанкі з мукі кантовыя рабілі. Ахрэмаўцы Брасл. Лазанка — адна. Лазанкі робяцца так: цеста раскачваецца, як на блін, пакроіцца яно i варацца, тады на талерку i ядуць. Ракаўскія Швянч. Лазанькі пякуць: цеста раскачваецца, рэжыцца трохугольнікамі i варуцца, як макароны. Адна лазанька. Мсцібава Ваўк.; параўн. польск. lazanki 'сорт локшын'. ЛА'ЗАЦЬ гл. ЛА'ЗІЦЬ ЛАЗБАВА'ЦЬ незак. Падглядаць пчол. Лазбуюць — дастаюць мёт. Жодзішкі Смарг. Пчолы лазбавалі. Магуны Паст. ЛАЗБЕ'НЬ ж. 1. Пасудзіна для мёду з ліпавай кары або з дрэва. Абдзяруць кару з ліпу, шшыюць чатырохкантовы лазбень, вечко ў ім було. Кузьмічы Люб. Лазбень рабілі з ліпы. 3 лазбенем хадзілі па миод у лес. Пасека Ст.-Дар. Лазбень дзе ваш? Рудня Астравітая Чэрв. Лазбень з ліпавай кары рабілі для меду. Наброў меду поўный лазбень. Лазбень — драўляная пасуда на мед. Малыя Аўцюкі Калінк. 2. перан. зневаж. Няўклюда, расцяпа. Лазбень ты! Рудня Астравітая Чэрв., Чычалі Швянч. ЛА'ЗІВА н. Прыстасаванне з вяровак для ўзнімання на дрэва. Па лазіве падымаліся. Па лазіві падымаяцца барцялазы на борць. Бакшты Іўеў. На лазівах, на вяроўках лазілі лапаць пшчол. Старыя Трокі Трак. Лазіва — плець, па якой лезлі на дрэва, вяроўка, па якой лазілі на дрэва. Лазіва — лазіць на дрэва, плець i седзелка называюць' лазіва. Азяраны Раг. ЛАЗГНА', ЛОЗЬГНА ж. 1. зб. Куст лазы. Астатняя хата, дзе лазіна расцець. Ахрэмаўцы Брасл. 2. Галіна, прут з лазы. Вазьмі лазіну, загані качара ў яму. Кіралі Шчуч. На лазшу чапаеш рыбу, як мала наловіш. Лісна В.-Дзв. Лазінди дам табе! Бакшты Іўеў. Вазьмі лазіну, будзіш кароў падганяць. Дварчаны Паст. Вырызав лозыну. Сіманавічы Драг., Відзібар Стол.У Яный корч, такая лозына, якый батько, такая дытына. Сіманавічы Драг. ЛА'ЗІЦЬ, ЛА'ЗАЦЬ, ЛА'ЗІТІ, ЛА'ЗЫТЫ незак. 1. Узбірацца на што-н. ці апускацца ўніз. Дзеці лазяць na дрэвах. Кіралі Шчуч. Лазіць па дрэвах: я лажу, яны лазюць. Мярэц
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

лазаць, лазбаваць, лазыты, лазіндй, лазінў, лазіті, мйод
2 👁
 ◀  / 729  ▶