КУ'ЧКА II ж. 1. Катух. Отгорожэна в хліві ля скотэнэ: кучка ля свынэй, кучка ля овэчок, городыле із досок, із кавалочкув досок. Дзмітравічы Кам. 2. перан. Невялікая хата. Асталася кучка — хата. Як кепская хата, то кажуцъ кучка. Вострава Мает. Як кучка, гэта хата стаіць. Міратычы Карэл. Каты — бы кучкі. Ахрэмаўцы Брасл. Малая хата — бы кучка, нэ повэрнутысь. Горек Бяроз. 3. Бакавая частка прыпеку. Кучка — жар загрібаты. Дзмітравічы Кам. КУ'ЧМА ж. Вязанка чаго-н. Кучму хворасту несла І спатыкнулася. Ухвала Круп. КУЧУ'К м. анат. Страўнік у чалавека i ў жывёл. Конь кучу к бабі разбіў. Кіралі Шчуч. Кучук верхні баліць. Галубы Мает. Кучук — трыбух i ў чалавека. Кучук у свіней, барана. Вялікія Баяры Шчуч. Кучук — трыбух у свіней, кароў. Галубы Мает. У свіней кучук, а ў каровы трыбух. Кіралі Шчуч.; гл. к i н д з ю к. КУЧУФ м. Цурбан, кругляк дроў. Кучуры дроў ліжаць. Дровы ляжалі — кучуры мэтровыя. Мярэцкія Глыб. КУЧУРО'К м. памянш. да к у ч ў р. Кучурок выдаўбаны — ступка, мак таўклі. Мярэцкія Глыб. КУ'ЧЫЦЬ незак. 1. Асыпаць, акучвадь. Трэда картофлю кучыць, я ўжо акучыла. Міратычы Карэл. 2. перан. Надакучваць, напамінаць. Трэда яму кучыць, каб ён зрабіў. Старое Сяло Зэльв. КУША'К м. Пояс, дзяга. Некалі рубашку насілі пад кушак, ілі пад пояс. Кушакі — такійі кручоныі, із нітак. Навікі Лудз. Вісокі быў патпіразаўшыся белым кушаком. Ахрэмаўцы Брасл.; параўн. руск. кушак тж'. КУ'ШАЦЬ, КУ'ШАЦІ незак. Есці. Ты мне кушаць дасі? Пасіене Лудз. Даўней кісель пракініць алеям i кушаіць. Часнок кушалі — i не хварэлі. Рагулішкі Даўг. Мы кушалі добра. Кемялішкі Астр. Даўней куіаалі саладуху — i здаровы были Кудзялянцы Шальч. Куды хадзілі кушаці? Парэчча Гродз. Буду выцягаці кушаці. Смаляніца Пруж.; параўн. руск. кушать тж'. КУ'ШЛА ж. i м. абразл. Неахайны. Абуўся, накруціў многа ганучаў i ходзіць, як кушла. Гемзы Шальч.; параўн. літ. kŭšlas 'хто аброслы валасамі'. КУШЛА'ТЫ прым. Лахматы. Галава кушлатая ў куры. Малыя Аўцюкі Калінк. Курыца кушлатая: ногі аброшшыя. Вот кушлаты пашоў: бакамі аброшшы, валасамі. Гемзы Шальч.; параўн. к ў ш л a. КУШЛА'ЦЕНЬКІ прым. памянш. да к у ш л а т ы. Кура кушлаценькая. Гемзы Шальч. КУ'ШЛЬГ прым. 1. Няздатны, хворы, слабы. Ужо кушлы чалавек. Чычалі Швянч. 2. Блізарукі, сляпы. Кушлы чалавек троха недабачыць. Кушлы — гэта сляпы. Парэчча Гродз
Дадатковыя словы
кучма, кушлаценькі, кушльг, кўра, кўшлы
4 👁