ДЗІРА'УКІ мн. Рэдкая саматканая тканіна. Дзіраўкі ткалі ў тры нічальніцы. Граўжышкі Ашм. ДЗІРАУНЫ' гл. ДЗЕРАУНЬГ ДЗГРАЧКА, ДЗЮФАЧКА, ДЫ'РАЧКА ж. памянш. 1. да д з i p а 1. Дзірачкі ў дзязе. Кіралі Шчуч. Дзірачкі німа. Саланое Віл. Пузырок лопнуў, нашлася дзірачка. Лайпушкі Ігн. Бромцік рабілі c палачкі: палачку абчысціць, прасвідруя дзірачку i прышывая да паясніцы штаноў. Старыя Трокі Трак. Выдаўбе дзюрачку, туды цвек. Беняконі Воран. Дзюрачкі былі перасечаныя ў керанках [у грашах], adapeeiu колькі трэба керанак ад велькага кавалка. Альба Нясв. У барылку два дна i дырачка. Судэрва Вільн. 2. Прарэшак. Трэда дзірачкі апкідаць. Саланое Віл. 3. Пяцелькі для аборы ў лапцях. Дзюрачкі наўкола ў хадакох. Грыкені Вільн. ДЗІРВА'Н, ДЗЯРВА'Н м. 1. Toe ж, што i д з ё р ан 1. Ліха, як дзірван — не буду палоцъ. Лоск Валож. Поля дзірваном зарасло. Івашкаўцы Смарг. 2. Тое ж, што i д з ё р а н 2. Дзірван з пожні выразаюць i аткос дарогі выкладаюць. Ахрэмаўцы Брасл. Выараны дзірван. Саланое Віл. 3. Аблога. Ляжала зямля дзірванамі. Ністанішкі Смарг. Дзірван нада ўдзерць дзергачом. Лён на дзірване от расцецъ балыиы. Кураполле Паст. Пасеілі на дзірване, узаралі дзірван. Мярэдкія Глыб. ДзІрваны, дзе ні пашыцца, адзірванела зімля. Валынцы В.-Дзв. Гэта трава на дзірванах расце. Малькуны Ігн. Адзін год не пасееў, другі — дзірван. Гемзы Шальч. На дзірване пасцілі. Чычалі Швянч. Дзярван выдраў, тут даўно apaлася, i пасеяў на выдзірках грыку. Старыя Смільгіні Воран. 4. у знач. прысл. дзірваном. Аблогай. Дзірваном стаіць зямля. Малькуны, Лайпушкі Ігн. Дзірваном стаяла поля, ніхто не пахал. Рагулішкі Даўг.; параўн. літ. dirvonas 'тж\ ДЗІРВА'ННЯ, ДЗІРВА'НЕ зб. н. Дзёран. Пайду пагляджу, калі будзіць там дзірвання, ня буду палоць. Дзірвання над а дзёрць. Кураполле Паст. Калі будзіць там дзірване, я ні пайду палоцъ. Саланое Віл. ДЗІРВАНО'К м. памянш. да дз i p в а н 1. Грудок. Дзірванкі выбіралі харошыя, там лён слалі. Быстрыца Астр. Гдзе дзірванок, чмелі наносяць гняздо. Гемзы Шальч. ДЗІРВЯ'НЫ прым. Драўляны. Дзірвянай лышкай мяшала. Крэва Смарг. ДЗІРГА'Ч м. Спружыноўка. Дзіргач ёсь, ён пірадзерыць усю пожню. Кураполле Паст. ДЗІРЖА'К м. Млён. Дзіржак верхняка круціць. Ухвала Круп. ДЗІРЖА'ЦЬ гл. ДЗЯРЖА'ЦЬ ДЗГРКА, ДЗКУРКА, ДЬГРКА ж. 1. Toe ж, што i дзіp а 1. Праверчана дзірка ў вушаку. Дзяніскавічы Ганц. Дзіркі e ў кошыку, закладаюць лозу, ракіту. Альхоўцы Лях. Праз
Дадатковыя словы
дзяржаць, дзіраукі, дзірвяны, дзіржаць
3 👁