Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

Дзіця малоя кніжыць, як парасё благоя. Крэва Смарг.; naраўн. літ. knigžd6ti тж'. КНІЖЭ'ЦЬ незак. 1. Toe ж, што i к і шэ ць. Чэрві ў мясе, як завядуцца, аж кніжаць. Гемзы Шальч. 2. Гусці, кружыцца. Мухі кніжаць над каструляй. Ністанішкі Смарг.; параўн. літ. gniž6ti, gnižd6ti тж'. КНІЗЕ'ЦЬ незак. Toe ж, што i к й і ж э ць 1. Там чарзей многа — аш кнізяць. Івашкаўцы Смарг. КНГПАЦЬ незак. экспр. Вязаць. Вазьму кніпаць панчоху. Бакшты Іўеў.; параўн. літ. knypoti 'карпатліва працаваць, калупацца'. КНГПЦІ, КНЫ'ПЦІ, КНГПЦЫ, КНЭ'ПЦІ мн. 1. Toe ж, што і к i п ц і 1. Кніпці ў каршуна. Старыя Трокі Трак. Кныпці ў курыцы. Жыдзевічы Іўеў. У каршуна кнэпці аш захіліўшыся. Гемзы Шальч. 2. Клешні. Кніпці ў рака, ён шчыпіцца. Івашкаўцы Смарг. 3. Пазногці. Апстрыжы свае кніпцы! Гемзы Шальч. 4. перан. Рукі, пальцы. Куды ты суніш свае кнэпціі Куды ты лезіш сваімі кнэпцямі! Старыя Смільгіні Воран.; параўн. літ. knibliai, knabliai тж'. КНІЦЕ'ЦЬ, КНЫЦЕТЦЬ незак. 1. Балець, ныць. Нешта мне кныціць жывот. Бакшты Іўеў. Кніціць зуп. Старыя Трокі Трак. 2. Свярбець i балець. Кныцяць пальцы на нагах. Граўжышкі Ашм. Як пальцы папарацца, то кныцяць. Жылі Іўеў. Ад свежай вады прэюць i кныцяць пальцы — свярбіць i баліць. Старыя Смільгіні Воран. 3. безас. Карцець, хацець. Мне кніціць ушчыпнуць цябе за бок. Гемзы Шальч. Яму аж кніціць, кап выпіць. Гемзы Шальч., Старыя Смільгіні Воран. 4. Кусаць, бегаць. (пра паразітаў). Блоха кныціць за плечамі. Парэчча Гродз.; параўн. літ. knit6ti, knltinti тж'. КНО'ИСАЦЬ незак. Трэсці, рваць. Кнойсаіць свіня мех. Малькуны Ігн.; параўн. літ. knaisioti рыць'. КНСУПКА ж. Кнопка. Цяпер кнопка, a калісьці машынкі называлі. Пасека Ст.-Дар. Ушыла кнопку ў каптан. Кіралі Шчуч. KHOP гл. КНУР КНОФАС м. Toe ж, што i к н у p. Кнаразом закалі, то мяса шчакамі смярдзіць. Кудзялянцы Шальч. KHOT м. 1. Кнот. Зробяць, бывала, кнот з ільну i ліюць воск у форму. Граўжышкі Ашм. Красала было i кнот уцягваўся ў бляшку, кап карман не прапалщь. Кураполле Паст. 2. Тонкая вяроўка. Даўней лапці з кнатоф рабілі. Бакшты Іўеў.; параўн. польск. knoi кнот' ням. Knoten вузел' (Фаем., II, 265). КНУР, КНЮР, КНЫР, КНОР м. Кныр. Кнур ёсць, здаём яго на загатоўкі. Крэва Смарг. Кнур — непакладаны кабан. Лацаўшчына Дзятл. Свіню дожэну до кнура. Смаляніца Пруж. Свіня гукая, нада гнаць да кнура. Кіралі Шчуч. Кнюр