Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

сілавічы Сл. У сякая дзеравіна ў мяне, i густа расцець: каштан, дуб, ліпіна. Скрыпчына Лудз. Дзеравіну, сволак нацягаюць, калі ставяцъ гумно, на гэту дзяравіну кладуцъ ключэ. Малахоўцы Бар. ДЗЕРАВЯ'КА ж. Бервяно, бэлька. Дзеравяка кладзецца, а на дзеравяку ставілі кроквы. Вялікія Баяры Шчуч. Адна дзеравяка кладзецца на другую, i робіцца вугал. Як доўгая хвойка, доўгая дзеравяка. Вострава Мает. ДЗЕРАВЯ'КД мн. Драўляны абутак. Трэпы — дзеравякі: падэшва дзеравяная з абцасікамі, кожай абабіта. Пацаўшчына Дзятл. Дзеравякі насілі. Бакшты Іўеў. ДЗЕРАВЯ'НІКІ, ДЗЕРАВЯ'ННІКІ, ДЗЕРЭВЯ'НІКІ мн. Абутак на драўлянай падэшве. Як боты абарвуцца, адваліцца падэшва, зробяць драўляную падэшву — i дзеравянікі. Крэва Смарг. Дзеравянікі насілі, падэшва дзеравяная. Рудня Чэрв. Дзеравяннікі—абутак на дзеравяннай падэшве. Лапічы Acin. Дзеравяннікі на вайне насілі. Галубы Мает. У дзерэвяніках i верх дзеравяны. Грыкені Вільн. ДЗЕРАВЯ'НКА, ДЗЯРАВЯ'НКА ж. Toe ж, што i дзевяц i p a н к a. Дзеравянка — назва травы, ad жывата п'юць. Бакшты, Жылі Іўеў. Дзеравянка расце na лугох ля кустоў, карэня яе капалі. Міратычы Кдрэл. Дзеравянка, на ёй жоўтыя цвяточкі, ад жывата п'юць. Кузьмічы Люб. Дзяравянка ad жвата. Малахоўцы Бар. ДЗЕРАВЯ'НКІ мн. Toe ж, што i д з е р а в я н і к і. Дзеравянкі — абабіць дзераво шкуратом — абутак. Міратычы Карэл. ДЗЕРАВЯ'НЫ, ДЗЕРАВЯ'НЫЙ, ДЗЕРАВЯ'ННЫ, ДЗЕРЭВЯ'НЫ прым. Драўляны. Бароны былі дзеравяные. Відаўцішкі Вільн. Дзеравяная барана. Швэды Вільн. Былі дзеравяныя шчаткі, лён часалі. Палушачкі — начоўкі дзеравяныя. Дакудава Лід. Дзеравяный ложак купіла. Ёдлавічы Брасл. Дзеравянны лошкі. Кіралі Шчуч. Барана дзерэвяная; плуг дзерэвяны— то саха. Калёсы былі на дзерэвяных асях. Грыкені Вільн. ДЗЕРАВЯ'ШКІ мн. Toe ж, што i д з е р а в я н і к і. Дзеравяшкі насілі, я сама хадзіла ў школу ў дзеравяшках. Валынцы В.-Дзв. Даўней дзеравяшкі насілі: дзераўляную падэшву абаб'юць скурай, i хадзілі так. Ракаўскія Швянч. ДЗЕРАЗА', ДЗІРА'ЗА, ДЗЯРАЗА' ж. бат. Дзераза. Дзераза цвіце, вілцы мае, i муку з яе збіраюць, у аптэку здаюць для перасыпкі. Новікі Гродз. Дзераза расце ў бары. Міратычы Карэл. Дзераза сцеліцца, i дзераза c качолачкамі. Вецярэвічы Пух. Дзераза цвіце. Часам раны засыпаюцъ дзеразби, то зацягае. Баброўнікі Гарад. Надзяры дзіразы вянок сплесці. Caланое Віл. Дзіраза ў лесі расцець. Груздава Паст. Пайдзём # дзіразу, надзяром. Мярэцкія Глыб. Даўней на іконы вянкі