Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

ЗВО'ЛІ прысл. Павольна, Шпуля зволі круціцца, Быстрыца Астр. Ідзі зволі, не ляці! Старыя Смільгіні Воран, ЗВО'ЛЬНІЦЦА, ЗВАЛЬНІ'ЦЦА зак. Вызваліцца ад работы. Хоча звольніцца ca звіна. Жылі Іўеў. Звальніўся з работы. Паляцкішкі Воран. ЗВО'ЛЬНІЦЬ, ЗВАЛЬНІ'ЦЬ зак. Вызваліць ад работы. Узялі i звольнілі з работы. Кураполле Паст. ён яго звольніў з работы. Груздава Паст. ён яе ад свіней звольніў. Лісна B.Дзв. Звальніця мяне! Гемзы Щальч. ЗВОН м. 1. Звон. Званэ звоняць. Вялікія Баяры Шчуч. 2. Гук. У пустой бочкі звону многа. Кураполле Паст. Клекотка с клёну найлучшэ звону давала. Парэчча Гродз. Начыня [пасуда] цэлая — які звон, а пабітая не звоніць, Солы Смарг. ЗВО'НАЧКА ж, Чырвоны ромбік у ігральнай карде. Цвікт ля — чатырохкантовая звоначка. Солы Смарг. ЗВО'НКІ прым. Тучны. Звонка дзерава хароша, ідзёт на будоўлю. Кіралі Шчуч. ЗВОНЧАКІ' гл. ЗВАНЧДКІ' ЗВО'НЬЧЫКІ мн. памянш. да з в а н 6 к. Звоньчыкі еешалі на шыю, кап дзынгало. Каўняны Гродз. ЗВО'ШЧЫК м. Рамізнік, Звошчыкі ездзілі, наперадзе сядзіць i вязе звошчык. Грыкені Вільн. ЗВРАЦА'ЦЬ незак. О Зврацаць у вагу — звяртаць увагу. На дзяцей зврацаям увагу. Быстрыца Астр.; параўн. польск. zmracač тж'. ЗВУО'Д, ЗВУО'Т м. Вочная стаўка. Што я так нэ говорыла, то можэм на звуот. Курашэва Чыж. ЗВУО'ДЧЫК, ЗВУО'ТЧЫК м. Зводнік. Я звуотчыком нэ буду! Курашэва Чыж. ЗВЬГКЛЫ прым. Звычайны. Звыклэ цесто. Мсцібава Ваўк.; параўн. польск. zwykly тж'. ЗВЬГКЛЯ прысл. Звычайна. Рашчынілі як звыкля кісель i варылі. Новікі Гродз.; параўн. польск. zwykle тж'. ЗВЬГКНУЦЦА зак. 1. Прывыкнуць да каго-н. Звыкліся мы з ім. Стаў маліц чакаць дзяўчыну: яны ўжо звыкліся. Едлавічы Брасл. Яны так звыкліся, як свае. Ахрэмаўцы Брасл. 2. Панадзіцца. Карова звыкла хадзіць у шкоду. Жодзішкі Смарг, Твая карова ні звыкла, а мая туды ўсё валачэцца, прама ў шкоду. Альхоўка Навагр. ЗВЬГЧАЙ м. Звычай. Быў звычай: жыць да столькі гадоў, пакуль можа рабіць, a тады вывозілі ў пушчу, як трэба naмерці. На багатую куццю крадуць вароты; дзітва i цяпер цягаюць вароты; прыцягнуць ад хлапца дзеўцы, паставяць вароты — быў звычай такі. Рыбчына Віл. V Што край, то звычай. Саланое Віл. ЗВЭ'НДАЦЦА зак. Здохнуць. Куранятка збіў я нагой