Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

Я злодзяй». Сышліся i пашлі красці. «Што будзем красці? — Давай хлеп красці». Кураполле Паст. Давайце мыце-ка noŭдземо. Ванелевічы Кап. О Даваць лататы — уцякаць. Хлопцы давалі лататы. Дварчаны Паст. ДАВЕ'ДАВАЦЦА незак. Наведваць. Я хадзіла бальных даведавацца. Валынцы В.-Дзв. ДАВЕ'ДАЦЦА зак. 1. Дазнацца, пачудь. Ці многа чаго даведаліся? Дзераўное Стаўб. 2. Наведаць. Трэба даведацца яго. Малахоўцы Бар. Бацька прыедзіць даведацца. Валынцы В.-Дзв. ДАВІ'ЦЬ незак. 1. Выціскаць. Давіць мёд з сотаў. Глівін Барыс. 2. Душыць. Куры давя лісіца. Рыбчына Віл. ДАВО'ЛІ, ДОВО'ЛІ прысл. 1. у знач. вык. У дастатковай колькасці. Цяпер бап даволі. Рагулішкі Даўг. Як добра цяпер жывецца, усяго даволі ёсць. Саланое Віл. Не было так, кап даволі ўсяго. Каўняны Гродз. Старэйшаму чалавеку то i даволі. Мсцібава Ваўк. 2. у знач. вык. Досыць. Даволі солі! Мсцібава Ваўк. Даволі з іх ягнят. Кузьмічы Люб. Даволі наслухаўсо. Крынкі Крын. Даволі мне ўжо, наеўся! Калясное Міхал. 3. у спалуч. з прысл. У значнай ступені, у вялікай меры. Даволі многа мукі. Даволі многа малака i дарма. Ялова Пруж. ДАВО'ЛЬНЕ, ДАВО'ЛЬНА прысл. 1. Toe ж, што i да вол i 1. У нас лесу давольне. Дзяніскавічы Ганц. 2. Toe ж, што i д а в о л i 2. Сілы во няма, довольна. Канюкай Вільн. ДАВО'ЛЬНЫ прым. Задаволены. Да гэтых войнаў усё мало было, a січас усім довольна стала. Цярушкі Ваўк. Будзь довольны, што ест, а не хватай. Кудзялянцы Шальч. ДАВУ'ТКА ж. Старая дзеўка. Яна — давутка, ня йдзе заму ш, ніхто ня ўзяў. Ракаўскія Швянч.; параўн. польск. dewotka, літ. davatka багамолка'. ДАВУ'ЦЦА м. Камандзір, начальнік, палкаводзец. Няма давуцца, i войска гіня. Старыя Смільгіні Воран.; параўк. польск. dowodca тж'. ДАВЯДА'ЦЦА, ДАВІДА'ЦЦА незак. Toe ж, што i д а в ёд а в а ц ц а. Як у бальніцы была, я давядалася. Доўга ні daвядалася. Лісна В.-Дзв. Не давядаюцца яны да нас. Лоск Валож. Прыехалі давідацца мяне небажанята мае. Кузьмічы Люб. ДАВЯРА'ЦЬ незак. Аказваць давер'е.\7 Не давярай ваўку, пакуль яго з нох не саб'еш. Кіралі Шчуч. ДАВЯСЕЛКІ толькі мн. Народны звычай запрашаць пасля вяселля (праз тыдзень) блізкіх родных маладога ў дом да маладой. Паехалі на давясёлкі — маладая з бацькамі маладога едзя да сваіх бацькоў. Старое Сяло Зэльв. ДАГАВАРЫ'ЦЦА зак. Дамовіцца. Жаніцца дагаварыліся. Солы Смарг