Драг. 2. Драўніна з алещыны. Абіякі рабілі з алыиыны. Вострава Мает. 3. Ьалота, заросшае алешнікам. У альшыне каровы i коні тапіліся. Старыя Смільгіні Воран. АЛЁС м АЛЬСЫ', АЛБСЭ' мн. 1. Зарослыя хмызняком нізкія мясціны. Дзе алёс, там крушина, каліна расце, альсэ ў лахчыне, трудна хадзіць па альсох. Навасёлкі Свісл. 2. Балота. Альсы — балоцістае места, там лух, асака расцець, вяска было, там раней бралі торф, кар'еры бальшыі, зада стаіць. Цяпер канавы пакапалі, асушылі, капусту садзяць, бураки Ат альсоу травы каровы не ядуць. Валынцы В.-Дзв.\.параўн. літ. alaušai 'нізкія мясціны'. АЛЁСА ж. Toe ж, што i а л ё c 1. Там алёса: кусты, нізка. Мішневічы Шум. АЛЁХАВЫ гл. АЛЕ'ХАВЫ АЛЕВА ж. 1. Toe ж, што i алей. Цяпер аліва, а калісь алей звалі. Усыпіш у ваду мукі i алівы ліеш i бліны пячэш. Старыя Трокі Трак. 2. Аліва. Сталовую аліву куплялі. Ахрэмаўцы Брасл. Аліва смашнейша за алей. Алей самі рабілі, аліву куплялі. Номікі Бабіц. АЛІ'УНЫ прым. Белы наліў (гатунак яблык). Аліўных [яблык] была многа, насіць не здолею. Старыя Трокі Трак., Вялікія Нястанавічы Лаг.; параўн. літ. alyvinis наліў'. АЛІ'ЦЦА гл. ГАЛГЦЦА АЛКСНЕН м. Toe ж, што i а л ё ш н i к. Як густой алкснін, каровы i не ходзюць. Малькуны Ігн.; параўн. літ. alksnynas 'тж\ АЛКСНЯ' ж. Вольха. У алксніне алксні адны i растуць. Малькуны Ігн.; парайн. літ. alksnis тж'. АЛО'БЛЯ гл. АГЛАБЛЯ' АЛСУДНЫ гл. ГАЛО'ДНЫ АЛО'УКА гл. ГАЛО'УКА II АЛУ'ВАК м. Аловак. Алувак казалі на карандаш. Паляцкішкі Воран.; параўн. польск. olowek тж'. АЛУНЕ'ЦЬ зак. Зрабіцца ненармальным, здурнець. Алунеў чалавек, бяс толку дзелаіць i гаворыць. Лісна В.-Дзв. Алунеў чалавек, ненормальны стаў. Янова Рас. АЛУТІ гл. ГАЛУ'П А'ЛЬБА, АЛЬБО', А'ЛЬБЫ 1. злуч. размерк. Або. Альба абуй куру, альба прывяжы. Вецярэвічы Пух. Можна стаяць альбо сядзець i вяслом правіць. Трэба зрабіць грэблю, штобы можна было прайці альбо праехаць. На капылы накладаліся вязы, гнутыя з вярбы альбо з лазы. Альхоўка Навагр. Крутую аснову тырзалі альбо растрасалі. Ракаўскія Швянч. Буракі, альбы свёкла цяпер. Кураполле Паст.; параўн. польск. albo тж'. 2. часц. Абы, хіба. Такі-сякі [муж], альба б быў. Саланое Віл. Альбо твая мальва поўная? Жылі Іўеў. Мне альбы гот адбыць. Асавец Віл. 3. займ, неазн. Абы-што. Ён стаў пу
Дадатковыя словы
алехавы, алобля, алоука, алунець, аліуны, аліцца, галодны, галоука, галуп, кареры
10 👁