Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

но:— адна будыніна велькая, кажды аспадар меў свае гумно. Альхоўка Навагр. Было гумно велькае, даўжыні, як наша сяло. Гемзы Шальч. У гумне пасярэдзіне ток, а па бакох — старана жыта, стирана ячменю, старана аўса, старана сена. Гумно — настройка, як сарай, ток е у гумне. Дзяніскавічы Ганц. Гумно стаяў, стары быў, яго парухалі. Старыя Смільгіні Воран. Дауней умно называлі, былі стораны ў умне. Парзчча Гродз. Ідзі ў гунно, вазьмі ворчык! Багушэвічы Бярэз. 2. Пляц, дзе размяшчаліся гаспадарчыя будынкі i плошча вакол ix. У гумне ставілі жэгіні. Кемялішкі Астр. На гумно пошов. Горек Бяроз. На гумны ходыт кынь. От клуні до хат — гумно. Дзмітравічы Кам. На гумне конь прывязан, вязі сена на гумно. Лісна В.-Дзв. 3. Памёт. Коров'ячэ гумно. Курашэва Чыж., Сіманавічы Драг. ГУМО'ВЬІ прым. Гумавы. Пашоў у гумовых ботах. Крэва Смарг. У гумовых ботах цяшка хадзіць, яны парацъ. Гемзы Шальч. Гумовыя oci на колах. Старыя Трокі Трак. Мнячыкі тэпэр гумавые, а колісь з шэрсте качалі. Азарычы Шн.; параўн. польск. gumowy тж'. ГУМЯНЦО' н. Тое ж, што i г у м е н ц а. Хата пры лесе, гумянцо стаяла. Альхоўка Навагр. Гумянцо было. Ністанішкі Смарг. ГУНДО'СЫ, ГОНДО'СЫИ прым. Тое ж, што i г у г на в ы. Гундосы — той, хто гаворыць у нос, гундосая баба. Maciлавічы Сл. Вона гондоса, на ные говорыть, и й ны розбырэш, шо вона кажэ. Сіманавічы Драг.; параўн. літ. gugnosa тж' (гундосьКгугндсы). ГУННО' ал. ГУМНО' ГУНУРО'ВЫ ал. ГАНАРО'ВЫ ГУ'НЬКА, ГО'НЬКА ж. 1. Гунька. Гунька — каня накрываць. Рыбчына Віл. Гуньку с тряпак выткала. Янова Рас. Вазьмі коньскую гуньку. Рудня Астравітая Чэрв. Была гунька каня накрываць, ткалі ў палоску. Дзяніскавічы Ганц. Каня гунькай накрывалі. Валынцы В.-Дзв. Ткалі гунькі: аснова — пакулле, а патыкалі трапкамі, пасцілалі на каня. Hi аднэй цяпер гунькі няма. Індра Красл. Гунька — покрывало на коня. Сіманавічы Драг. Гонькаю накрывалі каня ад мух. Малахоўцы Бар. Гонька — каня акрываць, горша дзярушка. Альхоўка Навагр. 2. Даматканая коўдра, якой даўней накрываліся. Трапашнай гунькай накрываліся. Мішневічы Шум. Цяпер коўдра, а за маей памяццю гунькі звалі. Лісна В.-Дзв. Гунькаю пасцілалі краваць i накрываліся. Індра Красл. Гунькі дзелалі: аснуеш тоўстае i меленькім трапкам ткалі. Пасіене Лудз. 3. Пасцілка з грубых нітак для розных патрэб. Гунька — пасцілка пахадная, пользаваліся ў гразных работах. Груздава Паст. Гунька — пасцілачка зелье насіць, i накрывалі каня гунькаю. Кузьмічы Люб. 0 Дзяржаць, гадаваць пад