ГУТІЛЬ II, ГУТЯЛЬ м. кулін. 1. Бабка. Гугіль рабілі так: у драную бульбу грэцку муку дабаўлялі, як спячэш, яго кускамі рэжаш. Лісна В.-Дзв. 2. экспр. Вельмі густая страва. Не зацірка, а гугяль. Наварила гугялю — пастазіш лышку i стаіць, гэта не зацірка, a гугіль. Кіралі Шчуч.; параўн. літ. kŭgelis, ням. Gugel тж'. ГУТЛА ж. Toe ж, што i г ў г a. Шпільку ў гуглу ўсадзіш. Мсцібава Ваўк.; параўн. літ. gŭgelis, gugelis тж'. ГУТЛІ мн. Вуглі. Гуглі паліў. Быстрыца Астр. ГУГНА'ВЫ прым. Гугнявы. Ён гугнавы — у нос гаворыць. Лісна В.-Дзв., Малькуны Ігн. Гугнавый такі чалавек нічога не разбярэш. Мішневічы Шум. Ах ты, гугнавы чорт! Ахрэмаўды Брасл.; параўн. руск. гугнивый тж', літ. gugndti 'мармытаць, гагатаць'. ГУГНГЦЬ незак. Гаварыць у нос. Валынцы В.-Дзв. ГУГСУЛІЦЬ незак. Плакаць наўзрыд. Калі вуглоў ходзіць i гуголіць. Саланое Віл. ГУГСУЛЬ гл. ГУТІЛЬ I ГУГО'ЛЬЧЫК м. бат. памянш. да г уг о л ь. Гугольчык стаўбунком расцець. Саланое Віл. ГУТЯЛЬ гл. ГУТІЛЬ II ГУД, ГУДА'С м. Беларус, мясцовая мянушка беларускага насельніцтва ў літоўцаў. У нас назызаюць гудамі беларусаў. Лайпушкі Ігн. Палякі, рускія, гудасы вучацца. Ракаўскія, Чычалі Швянч. Мы іх гуды называем. Гудэ не знаюць літоўскай мовы. Старыя Смільгіні Воран.; параўн. літ. gŭdas тж'. ГУДЗЕ'ЦЬ I незак. 1. Гусці. Гудзяць пшчолы. Груздава Паст. Нешта гудзіць. Чычалі Швянч. Патом над вечар гудэіць германскі самалёт. Швэды Вільн. 2. Шумець. Гудзіць дрэва. Грыкені Вільн. 3. Бурчаць, сварыцца. Ен на цётку гудзіць i гудзіць. I мая мама гудзіць. Ёдлавічы Брасл. Во, ужо ён нешта гудзіць. Магуны Паст. Пашла да Буцянковых i нешта гудзела. Сакаўшчына Валож. 4. перан. Буйна расці. Трава г этим рокам аж гудзела. Старыя Трокі Трак. ГУДЗЕ'ЦЬ II, ГУСЦГ незак. Узрушвацца (у перыяд цечкі). Свіня гудзіць, не есць, да кнуроў падымаецца. Ахрэмаўцы Брасл. Каторы дзень свіня гудзе. Пацаўшчына Дзятл. ГУ'ДЗЩЬ, ГУ'ДЗІЦІ незак. Асуджаць, ганіць, абгаворваць. Не хваліць свякроўка нявестку, гудзіць. Валынцы, Лісна В.-Дзв. Гудзіць — абгаварваць. Гсерна Слуц. Ты сам сябе глядзі, а каго ні гудзь. Пасека Ст.-Дар. Суседзі гудзяць іх. Дакудава Лід. Сабраліся бабу ды гудзяць — хто мужика, нявестку, а хто дзяцей. Кузьмічы Люб. Гудзіла свякрова сынаву. Мсцібава Ваўк. Я не гуджу невістку. Ялова Пруж. V Гудзіці —-людзей судзіці. Смаляніца Пруж. ГУДЗЯНЯ'ТА мн. Мянушка людзей, якім улаеціва доўгае вымаўленне галосных. Бакшты Іўеў. 32. З а к
Дадатковыя словы
гудзець, гудзщь, гудзянята
28 👁