Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 513  ▶ 
ГРО'ЗЬБА ж. Цагроза, строгасць. Дзеці ня слухаюць, i просьбаю i грозьбаю нічога, рады не даць. Руднае Кап. ГРОМ м. 1. Грымоты, навальніда. Калі гром загрыміць на голы лес, казалі старыя людзі, што плахі год будзіць. Ахрэмаўды Брасл. Гром грыміць, трэба юшку залажыць. Ністанішкі Смарг. Здаецца, i жарэ нэ было i прыцягнуло гром. Смаляніца Пруж. Гром гэткай пагодай рэдка грыміць. Вецярэвічы Пух. 2. Пярун. Яго громам забіла. Вецярэвічы Пух. О Як гром з яснага неба — неспадзявана, раптоўна. Гэта смерць — як гром з яснага неба. Граўжышкі Ашм. ГРОМА7ДА гл. ГРАМАДА' ГРОМА'ДКА ж. памянш. 1. Кучка. Як вычыстым зэрно, выгрэбаем до стэны в громадку. Горек Бяроз. 2. у знач. прысл. громадкамі. Купамі, сукупна. Смачныя грыбы, шо громадкамі ростут. Азарычы Пін.; параўн. польск. gromadka тж'. ГРО'МДАЦЬ гл. ГРО'НДАЦЬ ГРО'МЗДАЦЬ незак. Хрумстаць. Hi громздай! Стральды Гродз.; параўн. літ. gremžti 'грызді, скрэбцГ. ГРОМШ м. заал. Toe ж, што i в i ю н. У нас віюн называецца громш. Жодзішкі Смарг.; параўн. літ. gramz(d)as пячкур'. ГРО'НДАЦЦА незак. Скрэбціся. Грондаецца рабачок, што грызе дзерава. Старыя Смільгіні Воран.; параўн. літ. grŭmdytis піхацца' (ЛТ, 173). ГРО'НДАЦЬ, ГРО'МДАЦЬ незак. 1. Скрэбці. Не громдай так, хіба там золата. Старыя Смільгіні Воран. 2. Грызці. Грондай сабе хлеб. Старыя Смільгіні Воран.; параўн. літ. grandyti тж'. ГРОСУ'ОВКА ж., Тоўстая іголка, шаршатка. Буду гросуовкой шыті. Курашэва Чыж. ГРО'ШЫ толькі мн. Грошы, капітал. Прыслаў грошы на дарогу. Лоск Валож. А дзе твае грошы? Палядкішкі Воран. Ен вялікія грошы меў. Мярэцкія Глыб. Я бяру свае грошы. Гемзы Шальч. Бракуe грошы, не стае грошы. Грыкені Вільн. VГрошы ляжаць — яны мёртвыя, грошы ў хаду — яны гавораць. Ахрэмаўцы Брасл. ГРУ7БА прысл. 1. Тоўста, туга звязаны. Тэпці дзецям рабілі с пакулаў, груба. Старыя Трокі Трак. 2. Тоўстым слоем. Груба намазаў маслам на скіпку хлеба. Груба снегу было. Гемзы Шальч. Прошлу зіму ў нас было груба снегу. Парэчча Гродз. 3. перан. Нетактоўна. Ён груба паставіў сябе. Індра Красл. ГРУБАВА'ТЫ, ГРУБОВАЛЫ прым. 1. Зроблены з грубых нітак. Грубаватыя панчохі насілі с сваіх нітак. Новікі Гродз. 2. Таўставаты. Хвуойка грубовата, ужэ на балькі могла б быті. Курашэва Чыж. ГРУБАВАТДЯНЬКІ прым. Таўставаденькі. Катлеты раблю грубавацянькія. Крэва Смарг. ГРУБА7Я прым. Цяжарная. Мая сястра грубая, сына ча31. Зак
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

громдаць, громздаць, грондацца, грондаць, гросуовка
4 👁
 ◀  / 513  ▶