кі цыбулі вешаям бяз нічога. Старый Трокі Трак. Вянкі цыбулі прадавала. Быстрыца Астр. Лук плялі ў еянкі. Пасіене Лудз. 2. Нізка, маток. Вянок лісту дубовага назбірала. Рудня Астравітая Чэрв. Тры вянкі лісту сабрала. Дзяніскавічы Ганц. Смаршке i страшке высушыла, вун вянок іх вісіць. Пацаўшчына Дзятл. ВЯНО'ЧАК м. памянш. да в я н 6 к III, 2. Г рыбы сушылі, нізалі на нітку i называлі вяночак. Вяночкаў п'яць на кілё. Дзяніскавічы Ганц. ВЯ'НУЦЬ, ВЯ'НУЦЬ незак. Сохнуць, засыхаць. В'яне трава, паўяла. Дзяніскавічы Ганц. 0 Сэрца вяне — бярэ за сэрца. Так ён слаўна граў на дуццы, што як слухаеш, дык сэрца вяне — натта жаласна граў ён. Адамава Валож. ВЯНЦЁРАЧКА ж. памянш. да в ё н ц e p. Вянцёрачкі адзяюцца на маленькія каблучкі, ca дным крылом. Вянцёрачкі ставццца летам. Альхоўка Навагр. ВЯНЦЁРКА ж. Невялікі венцер з адным крылом. Венцяры з двума крыламі, a вянцёркі — ca дным. Альхоўка Навагр.; гл. в ё н д e p. ВЯНЦЬГ мн. Берагі. 3 вянцоў ня вышла рака, у гэтым гаду малая вада была. Валынцы В.-Дзв. ВЯНЧСУЛЬНЫ прым. 1. Заручальны. Вянчолъны пярсцёнак насіла. Ністанішкі Смарг. 2. Вянчаны. Яны не вянчольныя. Груздава Паст. ВЯТТЛА м. i ж. зневаж. Дурань, разява. Бываіць з добрага чалавека зробіцца вяпла: станіць,. як вяпла, i нічога не панімаіць. Кіралі Шчуч. Вяпла неразумнае! Шамялі Брасл. Яго вяплам называюць. Скрудалена Даўг. Вяпла — дурак, які няўдалы чалавек. Чычалі Швянч. Ах ты вяпла! — скажуць, як не так што зробіць, не так што гаворыць. Грыкені Вільн. Вяпла ты! Вот вяпла: ідзе i паваліцца. Ракаўскія Швянч. Вяпла — разінькаваты чалавек. Вот вяпла, шукала i не нашла. Магуны Паст. Вяпла ты! — сядзіць i глядзіць. Ахрэмаўцы Брасл. Ідзець, як вяпла, i на ногі не глядзіць. Кураполле Паст. Вяпла ты! Лісна В.-Дзв.; параўн. літ. vćpla тж'. ВЯПЛАВАЛЫ прым. Дурнаваты. Вяплаваты такі. Скрудалена Даўг. Ён вяплаваты. Чычалі Швянч. ВІдацца, што вяплаваты. Малькуны Ігн. У яе вяплаваты мужык. Лісна В.-Дзв. Тая баба вяплаватая. Кураполле Паст. V Чэм багаты вяплаваты— лучшэ бедны развітой. Кураполле Паст.; гл. в я п л а. ВЯРАУЧА'НЫ прым. Зроблены з вяроўкі. Перавёсла ў вядры вяраўчаная было. Магуны Паст. Шлеі былі раменныя i вяраўчаныя. Быстрыца Астр. Былі лейцы i вяраўчаныя. Вязынка Маладз. Вяраўчана сыпоня. Пасека Ст.-Дар. ВЯРАШЧАЧСА гл. ВЕРАШЧА'ИКА ВЯРБА', ВЕ'РБА, ВІРБА', БЯРБА' ж. Вярба. Вярба высока-высока расце. Яна высока, як вярба. Мсцібава Ваўк
Дадатковыя словы
верашчаика, верба, вянуць, вяраучаны, пяць
12 👁